อ่านกลอนเพราะ เสนาะใส ใจว้าวุ่น
ดวงจิตกรุ่น ครุ่นคำนึง  ถึงแก้มใส
อยากพบแท้ พักตร์ดวงแข แม่วิไล
ขอเคลียไล้  แค่เอาใจ  มาผูกพัน..

เนื้อกานต์ร้อย ถ้อยซึ้ง ถึงใครหนอ
พิมพ์ลออ  คลอหวาน ปานเสกสรร
เขาคนนั้น คงสันต์ซึ้ง ซึ่งสำคัญ
เทพสวรรค์  ขั้นวิมาน ปานดาวดึงค์..

อยากจะเรียง  เคียงอักษร อ้อนออดนัก
อยากจะทัก  ขอพักใจ ให้ฝันถึง
อยากเคียงข้าง  พลางกุมก้อย  ร้อยรำพึง
อยากขอซึ้ง ถึงดวงมาลย์  คลานซบเธอ..

เพียงคงได้  แค่คิด  ว่าชิดน้อง
เพียงแค่มอง  ปองฤทัย  ไม่เผยอ
เพียงได้แต่  แลพร่ำเพัอ  เก้อละเมอ
เพียงเสนอ  ให้เธอรู้  อยากดูใจ...

 

 

ขอเรียงกานต์ ปานตาลอ้อย มาร้อยมอบ
ขอโกยกอบ  พรชัย  ให้จอมขวัญ
ขอมอบรัก  ทั้งโลกหล้า ค่าอนันต์
ขอสุขสันต์  นิรันดร์กาล ผ่านให้เธอ..

ไม่อาจเอื้อม คว้าดาว  สกาวฟ้า
ไม่อาจมา  เคียงเดือน  เตือนใจเผลอ
ไม่อาจหมาย  จ่ายรัก  ให้พักเจอ
ไม่อาจเพัอ  ว่ารักเธอ  เสมอวงค์..

เพราะเราค่า  เพียงดิน  ถิ่นสิงขร
เพราะบังอร  ชาวกลอนสวย ด้วยดุจหงษ์
เพราะชาวฟ้า  จะมีค่า เคียงอนงค์
เพราะเราคง ห่างกัน ฉันท์ดินดาว..

จะขอมอง  ปองหมาย  คล้ายกบน้อย
ละล่องลอย  คอยจันทรา มาเคียงหาว
พบเพียงแสง แรงนวลใส  ไล้สกาว
ไร้เหน็บหนาว  วาวแวววับ  จับจริงใจ..

จะไม่หนาย  หมายชม นิยมน้อง
แค่เคียงมอง  ปองฝัน วันฟ้าใส
เรียงคิดอยู่  ชูชิด  พิศวิไล
รักยิ่งใหญ่  ให้สมปอง จันทร์ครองดาว..

เพียงแค่นี้  พี่ก็สม  ไม่ขมทุกข์
หทัยสุข  ผูกพัน  ไม่ผันหนาว
เพียงพี่รู้  น้องเคียงคู่  ดูรุ้งพราว
ไม่ร้าวผ่าว มีกาวใจ ได้พบกัน  ...

 

 

 

ยินเสียงท่านฯ ศิลาฯ มากล่าวขาน
ซึ้งดวงมาลย์  ปานคำทิพย์  หยิบยื่นฝัน
ตะเข้น้อย  ด้อยกานต์ มิพานพรรณ
ที่เสกสรร  ปันน้ำใจ  ให้พรมพร...

ความคิดถึง ซึ้งอยู่ คู่เนืองนิตย์
สลักจิต  เก็บติดไว้  อยู่ใต้หมอน
ยามหลับตื่น ชื่นล้ำ  รสคำกลอน
ที่บ่มสอน  กานต์กล ดลใจจริง...

ขอกราบกราน ผ่านอักษร ร่อนมาถึง
หฤัยตรึง  ถึงคำ  พร่ำอ้อนหญิง
"ศิราฯ"สอน  วอนใว้ ให้อ้อนอิง
"ตะเข้"ชิง ยิ่งชำนาญ  หว่านตาลพรม...

เพียงหมายบอก ยอดเนื้อทอง "น้องต้นหญ้า"
พี่ชายมา ผ่านเทียวไล้ ไม่ให้ขม
มีน้ำจิต  มิตรภาพ  อาบเอวกลม
จะขอบ่ม  ถมดวงใจ  ให้น้องเชย...

ขอเพียงน้อง  อย่าหมอง ต้องหน่ายแหนง
อย่าเคลือบแคลง  แรงรัก  จากอกเอ๋ย
สายสัมพันธ์  มั่นไว้ว่า  อย่าละเลย
อิงเขนย  เผยเพียงพิง  ยิ่งอุ่นทรวง...


 
 

กลัว...น้ำคำ พร่ำหว่าน ไม่พาลรับ
กลัว...ใจกลับ ลับละ ไม่ประสงค์
กลัว...ใจแท้ แค่หลอกเอา เฝ้าพะวง
กลัว...ใจหลง คงละเมอ เพ้อเดียวดาย

ใจ...เจ็บช้ำ ย้ำตอก บอกว่าเจ็บ
ใจ...หนาวเหน็บ ขอเก็บไว้ ใกล้สลาย
ใจ...รานร้าว คราวช้ำ ร่ำมลาย
ใจ...เหือดหาย หมายมอบหญิง ที่จริงจัง

แตก...เป็นเสี่ยง เคียงเขียง เหมือนเรียงสับ
แตก...ย่อยยับ ดับแล้ว ดวงแก้วหวัง
แตก...สลาย คลายลับ พับภวังค์
แตก...รินหลั่ง รดรอยเลือด เหือดลงดิน

เพราะ...อะไร ใจเอ๋ย ไม่เคยละ
เพราะ...สัจจะ ที่ให้ไว้ ไม่ติฉิน
เพราะ...รักดอก ขอบอกว่า เป็นอาจินต์
เพราะ...รักสิ้น  ขอรินใจ ให้น้องนาง

หญิง...แสนดี พี่รัก สลักจิต
หญิง...เพียงพิศ สนิทน้อง ไม่มองหมาง
หญิง...คนนี้ พี่อยากใกล้ ไม่จืดจาง
หญิง...เพียงว่าง กางดวงใจ ให้พี่จอง

ไม่...ลวงหลอก ชอกช้ำ ระกำจิต
ไม่...ออกฤทธิ์ ผิดย้ำ ซ้ำน้องหมอง
ไม่...เรรวน กวนร่ำ น้ำตานอง
ไม่...ร่ำร้อง ปองหญิงใด ให้เจ้าตรม

รัก...เที่ยงแท้ แม้ว่า ใจล้านัก
รัก...เพียงพักตร์ ทักหทัย ไม่ให้ขม
รัก...แอบรัก ปักสนิท พิศเอวกลม
รัก...ไม่ล่ม จะเพียงพรม บ่มพนอ...



...เพราะคิดถึง จึงบ่นไป ไร้สาระ
...เพียงพบปะ หฤทัย ไม่ให้ขม
...เพียงย้ำบอก ตอกทัก รักเอวกลม
...เพียงพร่ำก่น ปนลมแล้ง ที่แกล้งเรา

 

 

 


อยากมอบแด แก้มใส ใจไม่กล้า
อยากมองตา สบตา พาหวั่นไหว
อยากจะทัก บอกรักแท้ แม่ทรามวัย
อยากฝันใฝ่ หทัยเพ้อ ละเมอครวญ..

มอบฤดี ศรีสมร อยากอ้อนนัก
มอบเพียงภักดิ์ สลักใจ ฤทัยหวน
มอบกายจิต ให้นวลนิตย์ ชิดรัญจวน
มอบทุกส่วน ของหัวใจ ให้น้องครอง..

รักเพียงกลอย รอยฤทัย ให้อิงซบ
รักเพียงพบ ประสพแท้ ไม่แลหมอง
รักเพียงเจ้า เฝ้าสนิท ขอชิดปอง
รักเพียงต้อง ครองดูแล ไม่แชเชือน..

ให้ได้สุข ทุกค่ำเช้า เฝ้าแสนหวง
ให้พุ่มพวง ทั้งดวงใจ ไว้เสมือน
ให้ได้รัก ปักจิต อยู่ชิดเดือน
ให้เคียงเคลื่อน เหมือนดารา มาเคียงจันทร์..

เธอเท่านั้น ฝันไฝ่ ใจมอบแล้ว
เธอเหมือนแก้ว แวววับ จับกลางขวัญ
เธอสดใส กลางใจสุข ทุกคืนวัน
ดวงใจฉัน ชื่อ"ต้นหญ้า" น่าไฝ่ปอง...

 

 

 

 

แค่แอบรัก สลักจิต คิดไหลหลง
แดปลดปลง ลงแน่ แม่แขไข
เพราะรักดอก จึงหยอกเย้า เจ้าทรามวัย
แต่ไฉน ใยต้อง"หั่น" หวั่นใจจริง..


 



..เผ่นแย้ววววว   ฟิ้วววววววววว