ฉันคนเก่าแก่แก่แค่ชายหนึ่ง
ชอบทะลึ่งตึงตังดังหวือหวา
ร้องหมอลำลิเกเล่นเฮฮา
เจรจาบุ่มบ่ามพล่ามเวที
ใครรุนแรงแช่งชักกระดูก
ไม่เคยผูกจำเจ็บเหน็บหน่ายหนี
เยี่ยมเยียนรับนับญาติพาดไมตรี
ให้ด่าฟรีโกรธคาค้างอารมณ์
พลนิกรกิมหงวนแต่งชวนอ่าน
ชอบนิทานขบขันชั้นประถม
ชอบเริงรำกำหนัดมัธยม
เตรียมอุดมจ่อจดกฏการเมือง
นอนคนเดียวเปลี่ยวใจไม่สนุก
เริ่มตกทุกข์ลูกเต้ามีเอาเรื่อง
ออกทำมาหากินหมดสิ้นเปลือง
พ้นฝืดเคืองยืดยาวหงอกขาวงอ
ฉันบ้านนอกขอกนาเช่นปลากบ
ร้องอบอบหลบรูอยู่ในบ่อ
น้ำนองหนุนผลุนผลันชันชูคอ
โดดขึ้นจอซอสีคลอปี่แน
เขียนเรื่องราวคราวก่อนตอนเก่าเก่า
เพื่อนคาดเดาเย่อหยิ่งหย่อนแยแส
ไม่ตอบต่อกรอคำทำเชือนแช
โธ่จริงแท้รู้น้อยด้อยเคสคอมพ์
รพีกาญจน์
คุยกับคุณแม่บ้านช่วงเที่ยงวันนี้
