- เหมยขาบ -

- เหมยขาบ -

ยามเหมันต์ลมโยกโลกไร้ร้อน
จะนั่งนอนตรงไหนไม่พ้นหนาว
เย็นน้ำค้างพร่างพรมลมพัดพราว
ระเรื่อยรุมหนุ่มสาวร้าวทรวงใน

หนาวปีนี้ยาวนานและน่วงหนัก
คนหนาวรักหนาวลมตรมหมองไหม้
แม้อาบแดดอุ่นอิงแอบฝิงไฟ
ผ้านวมใหญ่ห่มร่างยังไม่พอ

ยะเยือกเย็นแทรกฝังลุหนังเนื้อ
ทั้งผ้าเสื้อกันได้อย่างไรหนอ
หนาวน้ำค้างร่างอ่อนนอนขดงอ
สั่นเทารอรุ่งเช้าหวังหนาวคลาย

ทั้งคืนนอนสั่นเทาหนาวไม่สร่าง
จนน้ำค้างแข็งข้ามถึงยามสาย
เป็น"เหมยขาบ"วาบเกล็ดดุจเพชรพราย
พรรณรายแสงจ้ารับตาวัน

ใบพฤกษาหญ้าเอยที่เคยเขียว
ยามนี้เหลียวแลหาที่ไหนนั่น
ล้วนขาวโพลนต้นใบไม่เว้นพันธุ์
หนาวเสกสรรค์สิ่งสวยให้งวยงง

หนาวแสนหนาวเพียงไหนใจก็สู้
ขอได้ดู"แม่คะนิ้ง"สิ่งประสงค์
ขึ้นเขาสูง"อินทนนท์"กลางป่าดง
"เหมยขาบ"ลงเต็มป่าตื่นตาชม

เต็ม อภินันท์
๒๔.มกราคม ๒๕๕๙/๒๕๖๐
* ขอบคุณภาพจากกูเกิล

	ผู้เขียน	หัวข้อ: - เหมยขาบ - (อ่าน 2934 ครั้ง)
0 สมาชิก และ 1 บุคคลทั่วไป กำลังดูหัวข้อนี้