มีเหงาบ้างบางครั้งเส้นทางนี้
สร้อยวลีร่ายบทฤๅสดใส
จึงเหาะเหินเดินเดี่ยวมิเกี่ยวใคร
มิหวังใดหวังดีวจีกลอน
ในความงามยามเรียงสำเนียงส่ง
มากใหลหลงเรือนลักษณ์สื่ออักษร
เพราะโบราณสานสืบต่อคืบตอน
สมัยก่อนเก็บกำให้ทำนอง
สาดความคิดประดิษฐ์ลิขิตวาด
มโนสาดสื่อสร้างทางสมอง
ได้เท่านี้ที่พร่ำไม่ช่ำชอง
หมดสิทธิ์ร้องเรียกใครสนใจเรา
ขอเดินอยู่คู่เพื่อน ณ เรือนน้อย
ไม่ขอถอยห่างหายเพื่อคลายเหงา
นอกสายตาบางคนปะปนเงา
อาจบรรเทาทุกข์ใดที่ใจมี
มยุเรศ เมรี
