บรรจงวาดกลกลอนให้อ่อนหวาน
ส่งบรรสารสื่อสร้อยชะรอยอ้อน
ดั่งทิพย์ธารซ่านฤดีที่อาวรณ์
ความบางตอนต่างวันวานหวั่นพังภินท์
ยามพระพายรำเพยเผยแผ่วพลิ้ว
พัดผ่านผิวชื่นหวนชวนถวิล
ลบความร้อนผ่อนใจให้คลายจินต์
ชวนยลยินฉ่ำเย็นมิเว้นใด
คงหวานเพียงชั่วผ่านพานผิวเผิน
หากหลงเพลินวจีที่หลั่งไหล
จบบทกลอนอ่อนล้าส่งหาใคร
จะมีไหมรสหวานอยู่นานเนา
พี่ชายมอบพรมาชะตาฟื้น
ประดุจยื่นเกลียวฝันบรรณเสลา
สู่ห้วงใจน้องนี้ที่บางเบา
ยังอ่อนเยาว์ด้อยพจน์รจนา
ปราบปลื้มมากยากสรรคำปั้นแต่ง
เจิดแจรงแจงกระจ่างปูทางหา
ใช่เย้าเล่นเห็นสนุกซุกซนมา
ขอพี่ยาอย่าเคืองข้องกับน้องนวล
ขอฝากเพลงลอยลมสมสนิท
ระรื่นจิตใจซึ้งคะนึงหวน
วิเวกแผ่วแว่วยินสิ้นคำครวญ
ดั่งเชิญชวนพะนอคลอลำนำ
ลิตเติลเกิร์ล
๖ มีนาคม ๒๕๕๖
บทเพลงเศร้าเหงาจิต หวนคิดถึง
เคยซาบซี้งหนึ่งใคร ใจชื่นฉ่ำ
ลิขิตกลอนอ้อนส่ง ความทรงจำ
คลอลำนำค่ำเช้า ช่างเหงาใจ
