แสร้งไม่รู้หูหนวกเอาพวกพ้อง
ทั้งที่จ้องสองตาว่าไม่เห็น
เคียงข้างค้อมล้อมหลังหวังร่มเย็น
จะตายเป็นเหม็นเน่าเอาร่างพลี
การกินอยู่พลูหมากอยากออมเมี่ยง
คอยชุบเลี้ยงในจวนมวนบุหรี่
เบียร์สุราอาหารจานตู้มี
ห้องหับที่ปลดทุกข์หัวซุกนอน
กระพริบตาลาหลับลืมกลับกลอก
รหัสบอกกราวกรูชูสลอน
สยบนิ่งทิ้งร่างกลางดงดอน
ยิ้มฟายฟ้อนร่อนรำทำฮาเฮ
จับมีดไม้ใช้เคียวยืนเกรี้ยวกราด
ยามพลั้งพลาดซ่อนตาก้มหน้าเหย
ตีกระหน่ำซ้ำเติมเพิ่มเพือนเซ
ดังลิเกร้อยคดบทจำแลง
เปลี่ยนทุกอย่างช่างง่ายสบายบรื๋อ
สิ้นสัตย์ซื่อถือเงินเพลินตำแหน่ง
หล่อรูปงามข้ามห้วยช่วยแสดง
เหาะลิ่วแซงทางตรงโค้งเข้าชัย
ว่าน้ำเน่าเข้าหูไม่รู้ไม่ชี้
ว่าน้ำดีกลั่นกรองคูคลองใส
ว่ามารเทพเห็บเหาเรือดเท่าไร
ว่าส่องทิพย์ยิบไกลไม่เห็นมี
:045:
รพีกาญจน์
