ตาอดหลับอดนอนตอนเลี้ยงเจ้า
ยายคอยเฝ้าเช้าชื่นคืนถนอม
ยุงแลเหลือนริ้นไรบินไต่ตอม
ยากยินยอมแกว่งกวัดแส้ปัดไป
ป้อนข้าวคำน้ำยื่นกลืนตามติด
สำลักนิดระวังลูบหลังไหล่
อาบน้ำเสร็จเช็ดตัวทั่วอุ่นไอ
สวมเสื้อไวหอมฟอดกอดแนบกาย
ล่วงอ่อนล้าตาปรืออื่อกล่อมเห่
นั่งไกวเปลขยับจับเชือกสาย
เป่ากระหม่อมเป็นไข้ไม่สบาย
สาธยายเชิญขวัญหันเยี่ยมเยือน
จวบจนคว่ำคลานนั่งยืนตั้งไข่
ก้าวเดินได้มือเกาะเตาะแตะเคลื่อน
พูดถนัดชัดคำจำไม่เลือน
ผ่านวันเดือนร้อนเย็นเลยเป็นปี
จบประถมที่ หก พ้นอกอุ่น
แรกดรุณรุ่นราวสาวสิบสี่
สิบเก้าผลิ มิ.ย.ครบพอดี
คล้ายวันศรีประเสริฐเกิดจากครรภ์
จงขยันหมั่นเพียรเรียนอย่าขาด
เทพประสาทพรชัยให้สุขสันต์
ช่วยสัมฤทธิ์ผลิตผลดลเร็วพลัน
ตายายมั่นจ่อจินต์ร่วมยินดี
รพีกาญจน์
