ฟังเสียงคลื่น ตื่นหลับ นับว่าฝัน
ใครไหนกัน ห่างหาย หน่ายแล้วนิ
เบื่อพี่วรรณ พูดมาก ยากเดาสิ
อย่างพี่ฮิ ยอมตรม ชมเดือนดาว
ก็น้อยใจ ไปบ้าง ที่นางหลบ
ไม่ยอมพบ คมกานท์ มานในร้าว
เมื่อไม่มี เพียงฝัน มาปั้นพราว
ให้สกาว ผ่องใส ในค่ำคืน
จึงต้องนำ หัวใจ ไปรักษา
ใช้ให้ยา ทาทับ จับให้ฟื้น
เผื่อจะมี คนดี มาขอยืน
มารับคืน ด้วยใจ ไปดูแล
