จับกุญแจแช่บิดติดสตาร์ท
ดังค่อยขาดลองซ้ำคำรามชึ่ง
ควันโขมงโครงลั่นสั่นตะลึง
แตะนิดนึงเขยื้อนค่อยเคลื่อนคลาน
สู่ถนนหนทางสองข้างเปลี่ยว
หักหลบเลี้ยวลุ่มลงขึ้นตรงผ่าน
ตกบ่อเอียงเลี่ยงโคลนกระโจนดาน
คงเนิ่นนานแบตลดไร้กรดเติม
เกิดฮึดฮัดครัชเกียร์กระปุก
ตักกระตุกหยุดกึกสิ้นฮึกเหิม
เร่งเท่าไรไมล์ฟรีล้อที่เดิม
น้ำมันเยิ้มย้อยรั่วท่วมหัวเทียน
ยอมลำบากลากเข็นเข้าอู่ซ่อม
เช็คตลับต่อมเพลาบิ่นลิ้นวาล์วเปลี่ยน
ยางสี่เส้นเร้นลายร่องหายเหี้ยน
โช้คนุ่มเนียนเวียนหวานลานสะกา
จอดแน่นิ่งทิ้งร่างเงียบกลางสวน
หรือผาลพรวนรากต้นพ่นพฤกษา
ต่างกระบุงถุงปุ๋ยลุยคันนา
ปล่อยปากกาคาแผ่นแท่นคอมพ์จอ
จับหัวใจใส่ฟิตบิดสตาร์ท
แล่นปรู๊ดปร๊าดอีกทีดีไหมหนอ
แสร้งฉงนบ่นใบ้เสียให้พอ
แบบบ้าบองี่เง่าเฒ่าชรา
ไปตรวจสุขภาพ ได้อีกหนึ่งกลอนรถ อิอิ
รพีกาญจน์
