เสียงเลื่อนลั่นชั้นบนหล่นถล่ม
ลงทับถมปูนอิฐเหล็กปิดขวาง
ฝุ่นตรลบกลบหินดินทรายจาง
เหลือแต่ร่างเราอยู่เพียงผู้เดียว
สำรวจตัวหัวมึนเหมือนตื่นหลับ
ลองขยับหยุดกึกรู้สึกเสียว
ทำอะไรไม่ถูกปวดดูกเดี้ยว
คลำถึงเตี่ยวเยี่ยวเปรอะเลอะเต็มมือ
กรอบจำกัดยัดช่องห้องคับแคบ
เอ็ดจนแหบเข้ารูหูอึงอื้อ
คลึงขมับปรับท่าเปิดตาปรือ
ฝ่ามืดตื้อขาดไฟใกล้ยังเลือน
เห็นข้าวของกองก่ายระเกะระกะ
ภาชนะกระจกตกเกลื่อนกลาด
ประตูอ้าหน้าต่างง้างบิดเบือน
ยากเขยื้อนปรักสิ่งหักพัง
กางตะกุยคุ้ยค้นหนทางออก
สู่ภายนอกสืบจิตชีวิตหวัง
เสาะโดยรอบหอบดิ้นสิ้นพลัง
ฟืดฟาดดังอึดอัดคัดแน่นรู
เหงื่อไหลซมล้มตึงแบผึ่งหงาย
ร้องวิ้ดว้ายวิ่งวุ่นเสียงคุ้นหู
ลูกหลานล้อมพร้อมเขย่าปากเป่าพรู
เรียกตาปู่เอะอะเป็นอะไร?
กรำฝนไปทำ MRI ฉีดสีที่คลีนิกในเมือง เข้าอุโมงค์นานเกือบชั่วโมง
เวียนหัวกลับถึงบ้านนอนหลับฝัน ตกใจตื่นหายใจไม่ออกเป็นหวัดอ่ะ
รพีกาญจน์
