# กลบท เบญจภาค #

* ชีวิตไม่เที่ยง *

(โคลงสี่ดั้นสินธุมาลา)
ทรัพย์อินทรีย์หนี้นั่น..มีวัน หมดแล
ที่กฏบทเรียนผัน.......เปลี่ยนได้
เลิกยึดติดใดพลัน.....ใจหวั่น ไปฤา
ไม่ปลงให้ได้ไร้.........รักชัง ฯ.

ควรฟังนิดจิตแท้.......ยังแปร ผันเอย
ฝังมั่นบั่นล่วงแด.......หน่วงทั้ง
รูปกายเสื่อมดังแล....ยังแก่ พังเอย
ดั่งเกินยั้งครั้งรั้ง.......นั่นแล ฯ.

(กลอนสุภาพ)
ทรัพย์อินทรีย์..หนี้นั่น..มีวันหมด
แลที่กฏ..บทเรียน..ผันเปลี่ยนได้
เลิกยึดติด..ใดพลัน..ใจหวั่นไป*
ฤาไม่ปลง..ให้ได้..ไร้รักชัง*

ควรฟังนิด..จิตแท้..ยังแปรผัน*
เอยฝังมั่น..บั่นล่วง..แดหน่วงทั้ง*
รูปกายเสื่อม..ดังแล..ยังแก่พัง*
เอยดั่งเกิน..ยั้งครั้ง..รั้งนั่นแล*

(วิชชุมมาลาฉันท์ ๘)
ทรัพย์อินทรีย์หนี้..นั่นมีวันหมด
แลที่กฏบท..........เรียนผันเปลี่ยนได้
เลิกยึดติดใด........พลันใจหวั่นไป
ฤาไม่ปลงให้........ได้ไร้รักชัง

ควรฟังนิดจิต........ยังคิดแปรผัน
เอยฝังมั่นบั่น........ล่วงแดหน่วงทั้ง
รูปกายเสื่อมดัง.....แลยังแก่พัง
เอยดั่งเกินยั้ง........ครั้งรั้งนั่นแล

(กาพย์ฉบัง ๑๖)
ทรัพย์อินทรีย์หนี้นั่นมี...วันหมดแลที่
...กฏบทเรียนผันเปลี่ยนได้

เลิกยึดติดใดพลันใจ...หวั่นไปฤาไม่
...ปลงให้ได้ไร้รักชัง

ควรฟังนิดจิตแท้ยัง...แปรผันเอยฝัง
...มั่นบั่นล่วงแดหน่วงทั้ง

รูปกายเสื่อมดังแลยัง...แก่พังเอยดั่ง
...เกินยั้งครั้งรั้งนั่นแล

(ร่ายยาว)
ทรัพย์อินทรีย์หนี้นั่นมีวันหมด...แลที่กฏบทเรียน...ผันเปลี่ยนได้เลิกยึดติดใด...พลันใจหวั่นไปฤาไม่...ปลงให้ได้ไร้รักชัง...ควรฟังนิดจิตแท้ยังแปรผัน...เอยฝังมั่นบั่นล่วง...แดหน่วงทั้งรูปกายเสื่อมดัง...แลยังแก่พังเอยดั่ง...เกินยั้งครั้งรั้งนั่นแล

หญิงหนิงพราว วลี
ขอบคุณภาพจากอินเทอร์เน็ตค่ะ

กลบท เบญจภาคภาค คือการเขียนบทร้อยกรองหนึ่งเนื้อความแล้วอ่านได้ตรงฉันทลักษณ์ทั้ง-โคลง-กลอน -กาพย์-ฉันท์-ร่ายโดยไม่มีการเปลี่ยน หรือสลับคำและตำแหน่ง โดยเด็ดขาด

ครั้งหนึ่งเคยเข้าไปขอคำแนะนำจากพี่ชาย(คนเก่ง)คนหนึ่งตอนที่กำลังเขียนกลบทจตุภาคนั้นพี่ชายบอกว่าหากเขียนเกิน ทวิภาค แล้วจะไม่ลื่นไหลเพราะคุมจังหวะคำของแต่ละอย่างและเนื้อหาของเรื่องที่เขียนนั้นได้ยาก ซึ่งก็เป็นจริงดังคำพี่ชายว่า ฉันทลักษณ์ในบางส่วนจึงยังไม่มีสิ่งใดที่สมบูรณ์โดยแท้ ขอบคุณที่ให้กำลังใจค่ะพี่สริญ

        " ข้าน้อยมิบังอาจ"
ขอบคุณพี่ที่ชมเชยเอื้อนเอ่ยอรรถ
ยังฝึกหัดกลบทพจน์ยังแผ่ว
พอครูพักก็ลักจำนำเป็นแนว
แต่ไม่แคล้วความมิคมมิสมบูรณ์

น้องยังคงต้องฝึกฝนค้นหาหลัก
สื่อลายลักษณ์เป็นอาจินตราบสิ้นสูญ
ขอเรียนรู้เรื่อยเรื่อยไปได้เพิ่มพูน
ขอเทิดทูนบรรพชนคิดค้นกลอน

 :a013: :a013: :a013:

ด้วยความเคารพ..จากใจ
หญิงหนิง พราววลี