เสียงของความคิด

   เมื่อเวลาผันผ่านนานสมัย
กับหัวใจที่มีแต่วี่แววเหงา
ไร้ซึ่งรักห่างเนิ่นนานจากตัวเรา
ใจดวงเก่าเนิบนิ่งยิ่งเฉยชา
   เมื่อเสียงหนึ่งหยุดทักมีรักให้
หยิบยื่นหัวใจให้คนเหงา
เสียงจากความคิดของตัวเรา
พรั่นพรึงถึงเขาแล้วหลุดลอย
   ใจเอยเลยไฉนจะไขว่คว้า
ม่านรตีสเน่หาเชื่อได้ไหม
ถ้ารักลวงทรวงต้องช้ำทำเช่นไร
จะแบกซากหัวใจให้ตรมตรอม
   เสียงจากความคิดยิ่งวิตก
เหมือนวิหคบินเคว้งหาจุดหมาย
ครุ่นคิดการตัดสินถ้อยคำชาย
หากที่หมายนั้นลวงแย่แน่เรา
   ไม่รู้จะยื่นมือไปให้ไหม
หรือเราเดินต่อไปไม่เหลียวหลัง
หยุดรักเลิกคิดอย่างจริงจัง
ตามคำสั่งความคิดดีไหมเอย

...........รุ้งปลายฟ้า...........

	ผู้เขียน	หัวข้อ: เสียงของความคิด (อ่าน 6985 ครั้ง)
0 สมาชิก และ 1 บุคคลทั่วไป กำลังดูหัวข้อนี้