ดาษดาวเรืองเหลืองลานเริ่มบานแล้ว
ลมหนาวแผ่วโชยระคนแทรกฝนฝอย
ปี่ชวาซ้อมบรรเลงเพลงบัวลอย
โอ้ จันทร์คล้อยครอบเขตประเทศระทม
พานพูนกลีบบุหงาดารารัตน์
ช่อจันทน์จัดกลิ่นจางวางผสม
แต่วันนั้นวันโศกวันโลกตรม
จะเหลือลมขืนร่างได้อย่างไร
พระจิตกาธานก้านระกำเริ่มจำหลัก
กนกจักเจียนกลมสมสมัย
หนอ แน่แล้วแก้วเกล้าของเผ่าไท
ที่หวังไว้ว่าฝันจะพลันจริง
วันสีดำเดือนพร่าจะมาถึง
แลโลกตรึงหม่นพยับทุกสรรพสิ่ง
ระงมไห้ไร้หลักจะพักพิง
เหลืออ้อยอิ่งอาลัยขวัญกับควันลอย ฯ
พรายม่าน
๒๐.๑๐.๖๐
