ร้านรวงขึ้นราคาห้าหกเท่า
แกล้งคอเหล้าอย่างข้าน่าสงสาร
คนเคยดื่มลืมคืนตื่นซมซาน
เคาะช้อนจานยามเย็นเล่นดนตรี
ทั้งที่รู้สุราคือยาพิษ
เฮ่อมันติดขวดแก้วเสียแล้วนี่
วันละตองสองก๊งก็ยังดี
ล่อเปรมปรีด์ถึงคลานมีงานบุญ
โลกแตกปริพินาศถ้าขาดเหล้า
เพียงสร่างเมาขยับตัวหัวมึนหมุน
คำเพื่อนรักทักทอบ่เป็นคุณ
โกรธเฉียวฉุนดังบ้าหูตาลาย
ทำนักเลงเก่งกร่างกลางถนน
พบผู้คนเขาเพลียด่าเสียหาย
แยกต้นทางกลางซอยเชื่อบ่อยราย
ไม่ยอมขายหน่ายหนี้บัญชียาว
หมดทางดิ้นสิ้นหอมเหล้าย้อมสี
เปลี่ยนดีกรีเซี่ยงชุนฉุนเหล้าขาว
น้อยพอปลื้มลืมอยากมากครั้งคราว
เปิดปากหาวคอยเศษยื่นเมตตา
ลองเหล้าเถื่อนถูกค่าห้าหกเท่า
เหลือแต่เจ้าเคียงคู่อยู่กับข้า
ชมเดือนพราวดาวน้อยลอยนภา
สุขอุรากว่าใดกอดไหนอน
รพีกาญจน์
