ความเหงา ที่คุ้นเคย

ทุกถ้อยคำบันทึกที่ลึกล้น
ทุกถ้อยป่นด้วยพิษแรงฤทธิ์สู่
ทุกถ้อยล้วนระดมทับถมปู
ปะปนอยู่ท่ามกลางระหว่างคิด

ทุกเวลาที่นึกระลึกถึง
ทุกเวลาฉุดดึงตรึงดวงจิต
ทุกอณูที่ใจได้ใกล้ชิด
คือแรงพิศวาสที่บาดใจ

ทุกสัมผัสกระแสเทความคิด
วิ่งสู่จิตสัมผัสจัดแจงใส่
ทุกเรื่องราวคราวก่อนตะลอนไป
แล้วจับใส่ความคิดจิตจัดแจง

เป็นความเหงาที่คุ้นต้นทุนเหงา
ขยายเข้าผืนใจไร้ปรุงแต่ง
กี่ลมหนาวผ่านไปไม่เปลี่ยนแปลง
ความเหงาแฝงหัวใจไปอีกนาน

	ผู้เขียน	หัวข้อ: ความเหงา ที่คุ้นเคย (อ่าน 5683 ครั้ง)
0 สมาชิก และ 1 บุคคลทั่วไป กำลังดูหัวข้อนี้