ก่อตั้งไหไฟดุ้นอุ่นข้าวเหนียว
ไซ้ผำเขียวเจียวจิกน้ำพริกผง
ใส่ขามข้อจอผักตักยกลง
เรียกล้อมวงข้าวบิจิจ้ำกิน
ช้อนหนึ่งใบใช้เวียนเปลี่ยนซดน้ำ
ซดซ้ำซ้ำน้ำแห้งแกงเหือดหิ้น
ทีละน้อยค่อยค่อยอร่อยริน
เนื้อสักชิ้นไม่ทราบนึกภาพเอา
เคยชาชินกินไปไยปริบ่น
เกิดมาจนลำบากแต่รากเหง้า
ใครจ้างงานขานรับจับหนักเบา
เถิบถึงเฒ่าเงินเก็บเจ็บไม่มี
เพียงประทังหลั่งหล่อต่อชีวิต
ครั้นขาดหวิดติดหิวไส้กิ่วกี่-
ครั้งพึงโพงโรงทานอาหารฟรี
รัฐใจดีแจกบัตรอัฐหยูกยา
รับจ้างแลกแบกหามยามแรงถอย
เหลียวคอคอยน้อยใจไม่เรียกหา
เที่ยวลัดเลาะเสาะเห็ดเบ็ดปูปลา
หมดมื้อหน้าย่ำแย่แน่ตรมตรอม
ทุบข้าวแบแบนเรียบไม้เสียบจี่
กะปิมีทาทาบฉาบกลิ่นหอม
เหลือเหรียญนิดติดก้นค้นกะออม
เดินด้อมด้อมซื้อหวยขอรวยตังค์ สาธุ
รพีกาญจน์
