|
ธนุ เสนสิงห์
|
Permalink: Re: พระสุธน มโนราห์ คำกลอน ธนุ เสนสิงห์
๏ องค์โยคีมีคำกล่าวห้ามว่า
“พรุ่งนี้หนาคือวันปัณรสี
ซึ่งเหล่านางโศภินกินรี
ใช้น้ำในสระนี้ชำระองค์
๏ โยมรอไว้สักวันให้ผันผ่าน
พบโฉมยงทรงสะคราญพานลุ่มหลง
อกร้อนไฟราคะยากจะปลง
เป็นมั่นคงจริงจังขอฟังคำ”
๏ พรานยินวาจามุนีที่กล่าวขอ
เหมือนเติมต่อใจอยากเห็นเต้นตุ้มต้ำ
“เพียงแอบแลแต่ไกลไกล” พรานไพรย้ำ
“จะมิทำให้ตกตื่นขอยืนยัน”
๏ องค์โยคียังมีคำห้ามว่า “อย่า...
กินรีมีนาสาพิเศษสรรค์
เหนือลมแลแม้มีผู้อยู่ไกลกัน
จับกลิ่นอันแปลกไปได้ไวนัก”
๏ พรานตอบต่อ “ข้อนี้นั้นฉันถนัด
การส่องสัตว์จมูกดีต้องมีหลัก”
ผู้ทรงศีลสิ้นวาทีที่จะทัก
จึงหยุดพักวาระสนทนา
รายนามผู้เยี่ยมชม : ลิตเติลเกิร์ล, ลมหนาว ในสายหมอก, กร กรวิชญ์, ฟองเมฆ, ปลายฝน คนงาม, หนูหนุงหนิง, Black Sword, รพีกาญจน์, ก้าง ปลาทู, นักเลงกลอน, น้ำหนาว, กอหญ้า กอยุ่ง, ปิ่นมุก, เนื้อนาง นิชานาถ
|
|
|
|
|
บันทึกการเข้า
|
|
|
|
|
ธนุ เสนสิงห์
|
Permalink: Re: พระสุธน มโนราห์ คำกลอน ธนุ เสนสิงห์
๏ รุ่งสุรีย์สีทองส่องสว่าง
แสงพรายพร่างลอดใบไม้ในป่า
พรานมุ่งตรงลงกุฎีด้วยปรีดา
สอบทิศหาใต้ลมจนสมจินต์
๏ พบสุมทุมพุ่มพฤกษ์ดังนึกคิด
ที่ปกปิดบังกายได้หมดสิ้น
สงบนิ่งจริงดังว่าทำมาชิน
มิอาจยินแม้เสียงผายลมหายใจ
๏ มินานเห็นกินนรีที่ขอบฟ้า
ล่องลิ่วมาตรงทิศจนชิดใกล้
ถึงยังแท่นศิลาหมายตาไว้
มิระแวงระไวพรานไพรมอง
๏ ถอดปีกหางวางเคียงเรียงเสร็จสรรพ
ลงน้ำตามลำดับองค์หนึ่งสอง
สามสี่ห้าหกถึงนุชคนสุดท้อง
พรานบุญจ้องนิ่งกริบมิพริบตา
๏ ทุกนงรามงามเหลือเหนือมนุษย์
แต่น้องสุดสดใสพิไลกว่า
พี่ขานนามน้องกระจะ “มโนราห์”
ลักขณาอัปสรใดไม่เปรียบปาน
รายนามผู้เยี่ยมชม : ฟองเมฆ, กร กรวิชญ์, ลิตเติลเกิร์ล, ก้าง ปลาทู, รพีกาญจน์, นักเลงกลอน, น้ำหนาว, ลมหนาว ในสายหมอก, ปลายฝน คนงาม, กอหญ้า กอยุ่ง, ปิ่นมุก, เนื้อนาง นิชานาถ
|
|
|
|
|
บันทึกการเข้า
|
|
|
|
|
ธนุ เสนสิงห์
|
Permalink: Re: พระสุธน มโนราห์ คำกลอน ธนุ เสนสิงห์
๏ คิดถึงคำพระสุธนเมื่อหนก่อน
ร้อยนาครธิดาใดไม่สมาน
ถ้วนทั้งในโลกายุพาพาล
พระมิมีดวงมานปฏิพัทธ์
๏ ฤๅชะตาฟ้าเบื้องบนดลมานี้
กินรีคือคู่องค์วงศ์กษัตริย์
เมื่อใคร่ครวญหวนคำนึงถึงแน่ชัด
พรานบุญตัดอารมณ์ข่มใจลา
๏ กลับคืนหลังหวังพบปะพระฤษี
เผยวจีเข้าจุดอยากปุจฉา
ที่หมายผลและต้นเหตุเจตนา
“อยากจะจับมโนราห์ฉันใดดี
๏ การมาดหมายมิใช่ว่าเกิดราคะ
กักขฬะมิดูกายตนใช่ที่
รู้ว่าเธอกึ่งเทพเป็นเทวี
ศักดิ์สตรีควรคู่พระภูมินทร์
๏ จับนางหมายไปถวายพระสุธน
เจริญชนม์เอกากายใฝ่ถวิล
หญิงมากมายถวายตัวทั่วธาณินทร์
หากแต่จินต์ยังมิภักดิ์รักนางใด
รายนามผู้เยี่ยมชม : ฟองเมฆ, กร กรวิชญ์, ลิตเติลเกิร์ล, ก้าง ปลาทู, รพีกาญจน์, Black Sword, นักเลงกลอน, น้ำหนาว, ลมหนาว ในสายหมอก, ปลายฝน คนงาม, กอหญ้า กอยุ่ง, ปิ่นมุก, เนื้อนาง นิชานาถ
|
|
|
|
|
บันทึกการเข้า
|
|
|
|
|
ธนุ เสนสิงห์
|
Permalink: Re: พระสุธน มโนราห์ คำกลอน ธนุ เสนสิงห์
๏ เชื่อมั่นมากหากพบหน้าโนราห์น้อง
พระองค์ต้องตรึงจิตพิสมัย
วิธีการจับนางควรอย่างไร
ผิพลั้งไปโอกาสต้องขาดลอย
๏ ทำบ่วงบาศไปคาดคล้ององค์น้องนั้น
สระกว้างครันคงยากอยู่สักหน่อย
พุ่งไปจับสับสนแน่มิใช่น้อย
อลหม่านพานจะพลอยให้งวยงง
๏ ด้วยทั้งเจ็ดกินรีนี้สะสวย
ร่างสำรวยละม้ายทำให้หลง
คิดยิ่งขัดตัดมิขาดมาดจำนง
จึงเจาะจงขอความคิดพระสิทธา”
๏ พระฤษีมีคำพร่ำเฉลย
หลังพรานเผยใจมาดปรารถนา
“โยมพรานเอ๋ยอย่าเลยไม่ได้การนา
มิใช่เนื้อมิใช่ปลาคว้าดังใจ
๏ หรือเด็ดดังตั้งฤดี “นารีผล”
เขาก็คนเดินดินที่บินได้
ทั้งเชื้อเทพเทวัญอันเรืองไกร
ชนมิใช่นกกาหนาโยมพราน
รายนามผู้เยี่ยมชม : ฟองเมฆ, กร กรวิชญ์, ลิตเติลเกิร์ล, ก้าง ปลาทู, รพีกาญจน์, Black Sword, นักเลงกลอน, น้ำหนาว, ลมหนาว ในสายหมอก, ปลายฝน คนงาม, กอหญ้า กอยุ่ง, ปิ่นมุก, เนื้อนาง นิชานาถ
|
|
|
|
|
บันทึกการเข้า
|
|
|
|
|
ธนุ เสนสิงห์
|
Permalink: Re: พระสุธน มโนราห์ คำกลอน ธนุ เสนสิงห์
๏ การบินได้ใช้ปีกหางสร้างประดิษฐ์
อิทธิฤทธิ์แห่งมนตราเทวาสมาน
ชาวไกรลาสนิวาสโพ้นหิมพานต์
เลิศโอฬารประเทืองปานเมืองแมน
๏ มิอืดอาดปราดเปรียวเฉลียวฉลาด
ความสามารถเหินฟ้าได้ว่องไวแสน
อันมนุษย์ดุจเราไซร้อย่าหมายแม้น
ใช่ดูแคลนฝีมือพรานผู้ชาญไพร
๏ มีบ่วงบาศนาคราชนั้นเพียงหนึ่ง
ที่สามารถรัดรึงดึงไว้ได้”
พรานบุญฟังนั่งยิ้มกระหยิ่มใจ
ยกมือไหว้พระสิทธาลาทันที
๏ จิตพระผู้ทรงพรตกำหนดว่า
เมื่อพรานป่ารู้ความหมายต้องหน่ายหนี
อยากปกปักรักษ์ชีวินกินนรี
นาคบาศที่หามิได้หายตอแย
๏ มิรู้ว่าพาทีกลับชี้ช่อง
พรานสมปองเหมือนจิตคิดไว้แน่
ความหวังดีมีผลร้ายได้จริงแท้
ฉะนี้แลพึงกำหนดพจนา
|
|
|
|
|
บันทึกการเข้า
|
|
|
|
|
ธนุ เสนสิงห์
|
Permalink: Re: พระสุธน มโนราห์ คำกลอน ธนุ เสนสิงห์
๏ พูดพล่ามไปไม่ยั้งระวังปาก
ยิ่งพูดมากคนฟังเขาชังหน้า
ภูมิรู้มีหรือไม่ในเจรจา
เหมือนเปิดผ้าให้เขาเห็นเปล่าเปลือย
๏ พรานกระหยิ่มยิ้มย่องท่องทางเก่า
จำลำเนาเดิมได้มิใคร่เหนื่อย
คัดที่ควรค้างสบายตามชายเฟือย*
เหมือนฉะเฉื่อย* รู้ไปมาครากี่วัน
๏ กลางดวงจิตคิดการณ์ไกลใจสุขแสน
เดินสู่แดนปัญจาละสระสวรรค์
เมื่อมาถึงจึงกู่ร้องก้องถิ่นนั้น
สามลาอันเคยสัญญากับนาคี
๏ สิ้นคำขานนายทวารพลันมาพบ
นั่งนอบนบระยอบขอบสระศรี
ยินวาจาเข้าใจในทันที
จูงพรานรี่ดิ่งตรงลงบาดาล
๏ เวลาชั่วอึดใจไปด้วยเวท
เข้าถึงเขตนาคะราชฐาน
ต่างชื่นชมยินดีที่พบพาน
มิตรสัมพันธ์มั่นสมานเหมือนผ่านมา
|
|
|
|
|
บันทึกการเข้า
|
|
|
|
|
ธนุ เสนสิงห์
|
Permalink: Re: พระสุธน มโนราห์ คำกลอน ธนุ เสนสิงห์
๏ “เพื่อนมีทุกข์ขุกเข็ญใดให้ช่วยเหลือ
หรือเพียงเมื่อระลึกถึงจึงมาหา
จงแถลงแจ้งเหตุเจตนา
ถือเสียว่ากันเองห้ามเกรงใจ”
๏ พรานบุญฟังดังนั้นพลันตอบถ้อย
“เรื่องมีอยู่มิรู้น้อยหรือว่าใหญ่
มินานมาท่องป่าที่มิเคยไป
จนเข้าในชายวนหิมพานต์
๏ ได้พบนางกินรีศรีไกรลาส
ผิวผุดผาดเลิศพิไลเกินไขขาน
ดุจอนงค์ลงมาจากพิมาน
ทรงสะคราญเกินใครในโลกา
๏ นึกถึงปัญจาละราชบุตร
ผู้พิศุทธ์เรื่องสตรีมิปรารถนา
อยู่เดียวดายไร้คู่เคียงอุรา
แม้ร้อยพันพระธิดาหายินดี
๏ จักจับนางมโนราห์พาถวาย
ด้วยมั่นหมายพระครองคู่อยู่สุขี
หนทางเดียวเทียวนะท่านในการนี้
พระฤษีเลิศฌานท่านหยั่งรู้
|
|
|
|
|
บันทึกการเข้า
|
|
|
|
|
ธนุ เสนสิงห์
|
Permalink: Re: พระสุธน มโนราห์ คำกลอน ธนุ เสนสิงห์
๏ นาคบาศของท่านเท่านั้นแท้
ฉะนี้แลเหตุที่ว่าลงมาสู่
ด้วยถือว่าพญาจิตชมพู
นั้นคือผู้เอื้อปัญจาล์มาแต่ไร”
๏ “กล่าวให้ปลื้มจะยืมนาคบาศหรือ
สิ่งนั้นคือของคู่องค์คงมิได้
พญาครุฑศัตรูรู้เมื่อใด
มาบีฑาข้าก็ไร้ซึ่งสาตรา
๏ ขอสิ่งใดจักมอบให้ได้ทั้งสิ้น
ของที่อยู่คู่ชีวินอย่าเลยหนา”
พรานบุญย้ำ “คำท่านเคยเอ่ยสัญญา
มิได้ว่ามีข้อเว้นนัยเช่นนี้
๏ ให้เงินทองของมีค่าในครานั้น
นับอนันต์แต่ก็มิพอที่
จักเทียบด้วยช่วยเหลือเอื้อชีวี
เอ่ยพาทีนี้มิได้หมายทวงคุณ
๏ สิ่งสำคัญอันให้นี้เท่าชีวิต
พิสูจน์ได้ในจิตคิดเกื้อหนุน
เนื่องความดีที่เคยทำคอยค้ำจุน”
คำพรานบุญขอ หว่านล้อมพร้อมกันเลย
|
|
|
|
|
บันทึกการเข้า
|
|
|
|
|
ธนุ เสนสิงห์
|
Permalink: Re: พระสุธน มโนราห์ คำกลอน ธนุ เสนสิงห์
๏ “เสร็จงานพลันฉันรีบพามาคืนให้
มิครองไว้เนิ่นนานหรอกท่านเอ๋ย”
นาคราชไม่อาจปัดขัดคำเปรย
จึงเฉลยวาจาว่า “ตกลง
๏ โปรดตระหนักนาคบาศนั้นมาตรว่า
ดวงชีวาแต่ให้ตามความประสงค์
ห่างกายไปไร้เงาเศียรเจียนปลิดปลง
ขอดำรงสัญญาสัจจาจริง”
๏ พรานบุญรับนาคบาศจากหัตถา
พร้อมศึกษาวิธีใช้ได้ทุกสิ่ง
เอ่ยคำลาคลาไคลไม่ประวิง
นาคพาดิ่งขึ้นสู่พื้นปฐพี
๏ มิหันเหห่วงเคหามุ่งหน้าใหม่
สู่สระใหญ่ให้ทันวันปัณรสี
หมายรอยเดิมเคยเดินไว้ได้อย่างดี
ในหนนี้ใช้เวลามิช้านัก
๏ มาถึงทันวันที่หมายไม่คลาดเคลื่อน
หาสุมทุมพุ่มเสมือนเรือนตั้งหลัก
เตรียมแผนการงานใหญ่ไว้พร้อมพรัก
จึงนอนพักค้างคืนอย่างชื่นใจ
|
|
|
|
|
บันทึกการเข้า
|
|
|
|
|
ธนุ เสนสิงห์
|
Permalink: Re: พระสุธน มโนราห์ คำกลอน ธนุ เสนสิงห์
๏ ฝ่ายเหล่านางกินรีธิดาราช
แห่งไกรลาสนคราเมื่อฟ้าใส
ขึ้นกราบพระมารดรเช่นก่อนไร
จะลาไปสรงสนานธารปทุม
๏ พระมารดาครานี้พิไรพร่ำ
ฝากฝังคำสั่งสอนอกร้อนรุ่ม
สังหรณ์ใจภัยร้ายหมายเร้ารุม
“เจ้ารวมกลุ่มเอาไว้ให้จงดี”
๏ จะหักห้ามทรามวัยมิไปนั้น
เหมือนบีบคั้นใจธิดาหาใช่ที่
ด้วยนานมากาเลประเพณี
จอมเทวีจำซ่อนทุกข์กลางฤทัย
๏ ยังสั่งคำย้ำความไปตามห่วง
“เจ้าทั้งปวงคือดวงจิตพิสมัย
ขอศุภโฉลกมีโชคชัย”
เจ็ดกินรีดีใจรีบไคลคลา
๏ เมื่อใส่ปีกใส่หางเช่นนางหงส์
ออกบินตรงขึ้นไปในเวหา
ร่อนเล่นลมชมเพลินเนินพนา
แล้วดิ่งลงตรงธาราพาชื่นบาน
|
|
|
|
|
บันทึกการเข้า
|
|
|
|
|
ธนุ เสนสิงห์
|
Permalink: Re: พระสุธน มโนราห์ คำกลอน ธนุ เสนสิงห์
๏ ถอดปีกหางวางเรียงตามลำดับไล่
จากพี่ใหญ่น้องน้องลงสรงสนาน
สภาวะเหมือนธรรมดามาเนิ่นนาน
ไร้สัญญาณบ่งชี้ภัยบีฑา
๏ พรานบุญจ้องน้องนุชคนสุดท้อง
เทียบพี่ผองยังจำน้องงามกว่า
มองเขม็งเล็งไว้ไม่ละตา
แล้วปล่อยบาศนาคามุ่งหน้าไป
๏ บ่วงมนตรานาคาเห็นเป็นนาคี
พุ่งเร็วรี่เข้ารัดบาทนางได้
โนราห์น้องร้องหวีดหวาดแทบขาดใจ
เหล่าพี่พี่มิร่ำไรเข้าไขว่คว้า
๏ เห็นนาคีที่คาดรัดบาทน้อง
ถอยห่างร้องอยากช่วยแท้แต่มิกล้า
ใส่ปีกหางต่างโผผันดั้นเมฆา
บินร่อนไปร่อนมาสาละวน
๏ โนราห์ร่ำพร่ำวจีเรียก “พี่จ๋า
มาช่วยน้องด้วยเถิดหนาอย่าเหินหน
น้องกลัวแสนแม้นใจมลายพ้น
สุดดิ้นรนให้หลุดที่ฉุดดึง
|
|
|
|
|
บันทึกการเข้า
|
|
|
|
|
ธนุ เสนสิงห์
|
Permalink: Re: พระสุธน มโนราห์ คำกลอน ธนุ เสนสิงห์
๏ หกกินนรีบินรี่รุดฉุดน้องรัก
เหนี่ยวรั้งหนักไร้แรงสำแดงถึง
พรานบุญเห็นเป็นแน่ชัดการรัดรึง
นายพรานจึงออกจากพงตรงไปพลัน
๏ เห็นหกนางต่างยื้อยุดฉุดน้องอยู่
ยกธนูขึ้นตั้งท่าว่าจะลั่น
จำปล่อยน้องร้องร่ำเพ้อรำพัน
ต่างเสียขวัญเตลิดหนีสุดชีวิน
๏ พรานเก็บปีกเก็บหางวางในย่าม
กระทำตามแผนการผ่านพ้นสิ้น
จึงคลายบ่วงมนตราแห่งนาคินทร์
เรียกยุพินขึ้นคงคามาไวไว
๏ เรียกกี่ครั้งยังสิ้นแรงตัวแข็งทื่อ
มิคิดดื้อแต่กลัวเกินเดินไม่ไหว
เหมือนอุระจะกลวงขาดดวงใจ
ชลนัยน์ไหลลงสายคงคา
๏ พรานบุญเห็นมิเป็นผลดั่งตนหมาย
ขยับกายมุ่งตรงลงไปหา
ยินเสียงร้องของนางมโนราห์
ห้ามไว้ “อย่ามายื้อยุดฉุดชีวัน
|
|
|
|
|
บันทึกการเข้า
|
|
|
|
|
ธนุ เสนสิงห์
|
Permalink: Re: พระสุธน มโนราห์ คำกลอน ธนุ เสนสิงห์
๏ กินรีมิชินกลิ่นมนุษย์
ถ้าขืนฉุดตัวข้าจักอาสัญ
จะขึ้นจากสระนี้ขอพี่นั้น
จงผายผันปลีกกายไปให้ไกล”
๏ พรานบุญว่า “อย่ามาไล่จักได้หนี
เชื่อวาทีก็โง่นักจักหาไหน”
มโนราห์ว่า “ปีกหางสองอย่างไซร้
เมื่อเก็บไว้จักหนีกันฉันใดนา”
๏ พรานบุญฟังดังว่าล่าถอยห่าง
เพื่อให้นางได้แต่งองค์ทรงภูษา
เมื่อทุกสิ่งเสร็จสรรพพรานกลับมา
นางจึงนั่งวันทาว่าคำวอน
๏ “โปรดเมตตาปรานีน้องนี้เถิด
เราต่างเกิดร่วมโลกามาแต่ก่อน
มีน้องพี่บิดาและมารดร
ที่ห่วงหาอาทรอยู่ยิ่งนัก
๏ หนังมังสานั้นหามีค่าไม่
ปล่อยน้องไปเถิดเป็นคุณได้บุญหนัก
รู้ว่าท่านนั้นมิใช่คนใจยักษ์
จะมาควักตับไตน้องไปกิน”
|
|
|
|
|
บันทึกการเข้า
|
|
|
|
|
ธนุ เสนสิงห์
|
Permalink: Re: พระสุธน มโนราห์ คำกลอน ธนุ เสนสิงห์
๏ พรานบุญฟังดังนั้นพลันตอบถ้อย
“อันข้าน้อยไม่ได้หมายหยามหมิ่น
รู้ศักดิ์ชั้นท่านสูงค่ากว่าเมฆินทร์
ข้าเพียงดินต้อยต่ำมิลำพอง
๏ มิยีย่ำกล้ำกรายถูกกายท่าน
แม้ดวงมานก็มิหมายให้หม่นหมอง
อุตส่าห์นำนาคบาศมาคาดคล้อง
อย่าขอร้องปล่อยกายให้ป่วยการ
๏ ทำทั้งนี้ตั้งที่หมายไว้เป็นเลิศ
จักชูเชิดพระบุญญามหาศาล
ท่านครองคู่พระสุธนผลโอฬาร
สุขสราญในสมบัติขัตติยวงศ์
๏ พระบุตราเอกากายมิหมายใคร
สาวอื่นใดในโลกนี้มิประสงค์
เชื่อแน่นักพบพักตร์ท่านรักมั่นคง
จนลุ่มหลงเสน่หายอดนารี”
๏ “ดุจนกกาค่าด้อยต่ำต้อยศักดิ์
พระองค์รักเมตตาหาใช่ที่
คงจะไล่ให้คืนป่าพนาลี
เกรงตัวพี่ถูกพระองค์ลงอาญา”
|
|
|
|
|
บันทึกการเข้า
|
|
|
|
|
ธนุ เสนสิงห์
|
Permalink: Re: พระสุธน มโนราห์ คำกลอน ธนุ เสนสิงห์
๏ “เรารู้จักรักกันฉันพี่น้อง
รู้พระทัยไม่ขุ่นข้องแน่นักหนา
เลิกชวนให้ไขว้เขวเสียเวลา
อย่าชักช้าขอเชิญออกเดินทาง”
๏ มโนราห์ท่าข้องขัดอึดอัดอยู่
พรานบุญขู่จะลากกายให้ก้าวย่าง
จำดำเนินเดินพิไรร่ำไปพลาง
ด้วยบาทนุชนุ่มบางอย่างสำลี
๏ ต้องย่ำหินดินกรวดแสนปวดร้าว
หนามสั้นยาวตำกายแผลหลายที่
เดินร้องร่ำพร่ำหาพระชนนี
“โอ้ป่านนี้ต้องโศกาเหลืออาลัย
๏ ครบน้องพี่ที่เย็นเช้าขึ้นเฝ้าหา
แต่นี้ไปไม่เห็นหน้าน้องอยู่ไหน
กรรมวิบัติพลัดพรากจากกันไกล
ชั่วชีวีนี้คงไม่ได้พบกัน
๏ กราบเทพไทที่สถิตทุกทิศา
ฝากวาจาแว่วไว้กลางไพรสัณฑ์
แม้นพระแม่ตามมาช้ามิทัน
รู้ชีวันลูกตอนนี้มิมลาย”
|
|
|
|
|
บันทึกการเข้า
|
|
|
|
|
