|
ธนุ เสนสิงห์
|
Permalink: Re: พระสุธน มโนราห์ คำกลอน ธนุ เสนสิงห์
๏ มโนราห์ล้านักขอพักก่อน
พรานบุญอ่อนมิเร่งเร้าเอาเหลือหลาย
รู้ถึงความลำบากมีมากมาย
การพากายเดินไพรอันไม่เคย
๏ สุดจะอ้อนวอนใดต่อไปแล้ว
โอ้อกแก้วมโนราห์นิจจาเอ๋ย
อกร่ำร้องหมองดวงแดนักแม่เอย
แต่เกิดเลยมิเคยช้ำลำบากใด
๏ พระบิดรมารดามาพี่พี่
หากแม้นมีความต้องการสิ่งอันไหน
สารพัดจัดหาทั้งข้าไท
มิปล่อยให้ทุกข์หนักเลยสักครา
๏ ต่อแต่นี้ชีวินคงสิ้นสุข
ต้องระทมจมทุกข์แน่นักหนา
คนอื่นไกลไหนเล่าเขาเมตตา
ต้องโหยหาแต่บ้านจนวันตาย
๏ ค่อยถอดเครื่องประดับทับภูษา
วางตามแถวแนววนามาเป็นสาย
นานวันเกินเดินทางแทบวางวาย
ยังเร่ร่ายพักค้างกลางพงพี
รายนามผู้เยี่ยมชม : ลิตเติลเกิร์ล, ฟองเมฆ, กอหญ้า กอยุ่ง, กร กรวิชญ์, ลมหนาว ในสายหมอก, รพีกาญจน์, Black Sword, เนื้อนาง นิชานาถ, ก้าง ปลาทู, น้ำหนาว, ปิ่นมุก, ปลายฝน คนงาม, หญิงหนิง พราววลี, หนูหนุงหนิง, เนิน จำราย
|
|
|
|
|
บันทึกการเข้า
|
|
|
|
|
ธนุ เสนสิงห์
|
Permalink: Re: พระสุธน มโนราห์ คำกลอน ธนุ เสนสิงห์
๏ ตัดบทตอนย้อนไปกรุงไกรลาส
หกพี่น้องล่องอากาศถึงกรุงศรี
ขึ้นรายงานพระนางจันท์กินรี
เผยวจีว่า “น้องมโนราห์
๏ โดนพรานไพรใช้บ่วงนาคราช
นุชนาฏถูกยื้อยุดหมายฉุดคร่า
แม้พี่พี่นี้ดึงกันสุดปัญญา
พรานเงื้อง่าธนูใส่จำใจจร”
๏ พระมารดาผวาหวั่นสะท้านสะทก
แปลบหัวอกเสียดสยองดังต้องศร
วาโยอั้นอัดลิ่มปิ้มม้วยมรณ์
พระองค์อ่อนซวนซบสลบลง
๏ นางกำนัลช่วยกันทั้งราชฐาน
พยาบาลหาโอสถน้ำสระสรง
ทั้งกราบทูลปทุมราชขัตติยวงศ์
จึ่งพระองค์เสด็จหามิช้านาน
๏ เมื่อฟื้นมาราชันพลันปลอบว่า
“นิ่งเถิดหนาข่มฤทัยไม่ฟุ้งซ่าน
เชื่อการพรากเนื่องจากกรรมบรรพกาล
ต้องมีมารแทรกกลางแยกห่างไกล
รายนามผู้เยี่ยมชม : เนื้อนาง นิชานาถ, กร กรวิชญ์, ลิตเติลเกิร์ล, ลมหนาว ในสายหมอก, ฟองเมฆ, ก้าง ปลาทู, น้ำหนาว, กอหญ้า กอยุ่ง, รพีกาญจน์, ปิ่นมุก, ปลายฝน คนงาม, หญิงหนิง พราววลี, หนูหนุงหนิง, เนิน จำราย
|
|
|
|
|
บันทึกการเข้า
|
|
|
|
|
ธนุ เสนสิงห์
|
Permalink: Re: พระสุธน มโนราห์ คำกลอน ธนุ เสนสิงห์
๏ ยังมิสิ้นชีวาอนาคต
คงเลี้ยวลดคืนมาถิ่นอาศัย”
พระมารดาว่า “อย่าห้ามขอตามไป
เป็นฉันใดจะได้รู้ซึ่งลู่ทาง”
๏ องค์ราชัยไกรลาสมิอาจยั้ง
จึงปล่อยดังดำริมิขัดขวาง
“สุดชายป่าอย่าล้ำไปถิ่นไพรร้าง
หักหมองหมางคืนหลังยังธานี”
๏ พระมารดาคลาไคลใส่ปีกหาง
กินรีทั้งหกนางผู้เป็นพี่
พากันออกดำเนินเหินเมฆี
ร่อนลงที่สระใหญ่เหมือนใจจง
๏ ตามรอยทางย่างไปในพนัส
เห็นถนัดเครื่องหมายมิให้หลง
เพชรประดับมโนราห์บนผ้าทรง
ให้รู้ทางอีกอย่างคงมีชีวัน
๏ ย่างด้วยบาทขวาซ้ายหลายวันผ่าน
ทรมานเจียนว่าจะอาสัญ
นึกสงสารมโนราห์ยิ่งกว่านั้น
ถูกบีบคั้นชีวินสิ้นเสรี
รายนามผู้เยี่ยมชม : เนื้อนาง นิชานาถ, กร กรวิชญ์, ลิตเติลเกิร์ล, ลมหนาว ในสายหมอก, ฟองเมฆ, ก้าง ปลาทู, น้ำหนาว, กอหญ้า กอยุ่ง, รพีกาญจน์, ปิ่นมุก, ปลายฝน คนงาม, หญิงหนิง พราววลี, หนูหนุงหนิง, เนิน จำราย
|
|
|
|
|
บันทึกการเข้า
|
|
|
|
|
ธนุ เสนสิงห์
|
Permalink: Re: พระสุธน มโนราห์ คำกลอน ธนุ เสนสิงห์
๏ แสนรันทดสลดทรวงด้วยห่วงหา
ชลนานองในพงไพรศรี
พบเสือสิงห์ลิงค่างบ่างชะนี
แม่ยังมีพจนามาเว้าวอน
๏ ขอช่วยลูกผูกใจอย่าไกลจาก
พร่ำคำฝากสิ้นเถื่อนแถวแนวสิงขร
ร้องรำพันดั้นด้นฝ่าพนาดร
สุดอาวรณ์แทบวางวายหลายวันวาร
๏ จะมีใครไหนหนามาช่วยแม่
อนาถแท้เวทนาน่าสงสาร
ทนเจ็บหนักด้วยรักลูกผูกดวงมาน
เศร้าซมซานแรมนิราศแทบขาดใจ
๏ ต้องรีบรุดสู่จุดหมายให้ทันลูก
แม้กายถูกหนามเกี่ยวตำจนช้ำไหม้
ฝ่าพระบาทฉ่ำโลหิตจำปิดไว้
ฉีกผ้าคาดรัดให้ได้เดินทาง
๏ ส่วนนางกินนรีพี่ทั้งหก
น้ำตาตกห่วงอาลัยไปทุกอย่าง
น้องจากลาพาแม่เศร้าเฝ้าแรมร้าง
หวั่นชีพดับอับปางอยู่กลางไพร
รายนามผู้เยี่ยมชม : เนื้อนาง นิชานาถ, กร กรวิชญ์, ลิตเติลเกิร์ล, ลมหนาว ในสายหมอก, ฟองเมฆ, ก้าง ปลาทู, น้ำหนาว, กอหญ้า กอยุ่ง, รพีกาญจน์, Black Sword, ปิ่นมุก, ปลายฝน คนงาม, หญิงหนิง พราววลี, หนูหนุงหนิง, เนิน จำราย
|
|
|
|
|
บันทึกการเข้า
|
|
|
|
|
ธนุ เสนสิงห์
|
Permalink: Re: พระสุธน มโนราห์ คำกลอน ธนุ เสนสิงห์
๏ มโนราห์มาใกล้ชายป่าแล้ว
“โอ้แม่แก้วคงตามมาหาทันไม่
เมื่อออกพ้นเขตป่าอย่าตามไป
มากมีภัยบีฑาสารพัน
๏ ขอหยุดยั้งนั่งอีกคราด้วยล้านัก
ก่อนที่จักพ้นนิเวศเขตไพรสัณฑ์
การจากลาครานี้ชั่วชีวัน
จะพบกันฉันใดไม่เห็นทาง
๏ อยากให้แม่หักจิตคิดถึงลูก
ความพันผูกพังภินท์สิ้นทุกอย่าง
คิดเสียว่ามโนราห์มาวายวาง
บุญร่วมสร้างมากับแม่เพียงแค่นี้”
๏ ถอดเครื่องทรงชั้นนอกเหมือนบอกเหตุ
พาดปางไม้ชายนิเวศสุดไพรศรี
พรานปลอบว่าพ้นป่าได้เดินง่ายดี
มินานถึงซึ่งธานีบุรีรัก
๏ พ้นดงดานสู่บ้านไร่เขตชายป่า
สนธยาหยุดยั้งเพื่อตั้งหลัก
กระท่อมปลายนามีเป็นที่พัก
สิ้นยศศักดิ์เยี่ยงทาสีที่ซมซาน
รายนามผู้เยี่ยมชม : ลิตเติลเกิร์ล, หญิงหนิง พราววลี, กร กรวิชญ์, น้ำหนาว, ฟองเมฆ, รพีกาญจน์, ปิ่นมุก, ปลายฝน คนงาม, กอหญ้า กอยุ่ง, ก้าง ปลาทู, ลมหนาว ในสายหมอก, หนูหนุงหนิง, เนิน จำราย
|
|
|
|
|
บันทึกการเข้า
|
|
|
|
|
ธนุ เสนสิงห์
|
Permalink: Re: พระสุธน มโนราห์ คำกลอน ธนุ เสนสิงห์
๏ ที่ชายป่าพระมารดาเห็นผ้าทรง
ฝากไว้แม้นแทนองค์ยอดสงสาร
พระรีบคว้ามาอิงแอบแนบดวงมาน
ปวดวิญญาณเกินห้ามหักรักอาลัย
๏ “โอ้ทูนหัวของแม่นับแต่นี้
โอกาสมีพบหน้ากันต่อวันไหน
หรือตราบสิ้นชีวันจากกันไป
ก็จักไม่อาจคืนมาชื่นชม
๏ โธ่อกเอ๋ยพรานไพรช่างใจร้าย
ล้างมลายชีวินสิ้นสุขสม
พิฆาตสัตว์ตัดชีวาตามอารมณ์
ยังเข่นข่มกินรีที่ประทุษ
๏ พรากลูกนกลูกกายังว่าชั่ว
บาปหมองมัวราคินมิสิ้นสุด
อรชรอ่อนแอกว่ามายื้อยุด
เจ้ามีจุดปองร้ายหมายอะไร
๏ หมายทรัพย์สินเงินทองของมีค่า
จะมิขัดปรารถนาหามอบให้
ชิงลูกรักเหมือนมาควักดวงฤทัย
โถพรานไพรมิสักนิดคิดเมตตา”
รายนามผู้เยี่ยมชม : ลิตเติลเกิร์ล, หญิงหนิง พราววลี, กร กรวิชญ์, น้ำหนาว, ฟองเมฆ, รพีกาญจน์, ปิ่นมุก, Black Sword, ปลายฝน คนงาม, กอหญ้า กอยุ่ง, ก้าง ปลาทู, ลมหนาว ในสายหมอก, หนูหนุงหนิง, เนิน จำราย
|
|
|
|
|
บันทึกการเข้า
|
|
|
|
|
ธนุ เสนสิงห์
|
Permalink: Re: พระสุธน มโนราห์ คำกลอน ธนุ เสนสิงห์
๏ สุดคิดอ่านการใดอย่างไรต่อ
นึกคำขอปทุมราชไว้ “มาตรว่า
สุดแดนไพรไม่พบปะมโนราห์
ตัดใจลาคืนหลังยังธานี”
๏ เรียกลูกทั้งหกให้ใส่ปีกหาง
เหินฟ้ากว้างข้ามวนาน้ำตาปรี่
เหมือนจะสิ้นเรี่ยวแรงแห่งกายี
ดวงฤดีไร้สุขทุกข์ท่วมท้น
๏ แม้ถึงวังยังอาลัยใจโหยหา
ชลนารินไหลวันหลายหน
ทุกข์แม่จึงควรซึ้งใจลูกหลายคน
ครามีคู่ครองกมลร้างแรมไกล
๏ ยามชื่นชู้คู่ชมสุขสมรัก
ควรตระหนักรักแม่หาโรยราไม่
มิต้องรอให้รักเศร้าเหงาอาลัย
จึงคิดย้อนคืนในอ้อมอกเดิม
๏ มิควรร้างห่างรักจากอกแม่
ยิ่งท่านแก่กายลงควรส่งเสริม
ท่านเป็นสุขสิ่งใดหมายต่อเติม
ความรักเพิ่มแทนคุณบุญอำพน
รายนามผู้เยี่ยมชม : ลิตเติลเกิร์ล, หญิงหนิง พราววลี, กร กรวิชญ์, น้ำหนาว, ฟองเมฆ, รพีกาญจน์, ปิ่นมุก, Black Sword, ปลายฝน คนงาม, กอหญ้า กอยุ่ง, ก้าง ปลาทู, ลมหนาว ในสายหมอก, หนูหนุงหนิง, เนิน จำราย
|
|
|
|
|
บันทึกการเข้า
|
|
|
|
|
ธนุ เสนสิงห์
|
Permalink: Re: พระสุธน มโนราห์ คำกลอน ธนุ เสนสิงห์
๏ ย้อนถึงมโนราห์ในครานั้น
จากไพรสัณฑ์สู่นาไร่หลายแห่งหน
พรานบุญมุ่งสู่กรุงไกรไม่กังวล
แลสุขล้นใกล้เสร็จสำเร็จงาน
๏ ถึงพอดีที่วาระพระสุธน
ออกเยี่ยมยลสวนขวัญสวรรค์สถาน
ที่งามมากหลากพฤกษาผกามาลย์
พร้อมข้าราชบริพารย่านยาตรา
๏ พรานบุญแลเห็นแต่ไกลจำได้มั่น
จรจรัลมาดักทางอยู่ข้างหน้า
พระสุธนดีใจได้เจรจา
มิตรไมตรีมีมาหาเสื่อมคลาย
๏ ในครานั้นมโนราห์ก้มหน้านิ่ง
หวั่นใจยิ่งอาญาพระฤๅสาย
มิช้านานพรานนำคำบรรยาย
ทูลถวายมโนราห์เริ่มพาที
๏ “คราหม่อมฉันนั้นเดินไพรอันไพศาล
ถึงชายป่าหิมพานต์ผ่านสระศรี
บุญนำพาพบธิดากินรี
เจ็ดน้องพี่มาสรงในคงคา
|
|
|
|
|
บันทึกการเข้า
|
|
|
|
|
ธนุ เสนสิงห์
|
Permalink: Re: พระสุธน มโนราห์ คำกลอน ธนุ เสนสิงห์
๏ พระองค์น้ององค์นี้สวยที่สุด
ปิ่นมงกุฎเอกอนงค์แห่งวงศา
พร้อมเอวองค์วงพักตร์ลักขณา
ทั่วโลกามิเทียบมาเปรียบปาน
๏ สมควรคู่รักดำรงองค์ราชบุตร
ด้วยประดุจเทวามาสมาน
หม่อมฉันคิดพินิจดูอยู่เป็นนาน
ตามเหตุการณ์ที่ผลักดันหม่อมฉันไป
๏ เหมือนฤดีมีหวังตั้งแต่ต้น
ร้อนชีวินดิ้นรนไปจนได้
หิมพานต์นั้นแสนหวั่นกาลก่อนไร
กลับมีใจมุ่งมั่นออกสัญจร
๏ เมื่อพบนางครานั้นฉันรู้แน่
เป็นคู่แท้พระบุตรามาแต่ก่อน
ถ้ามิใช่จับมาไม่ได้แน่นอน
นึกถึงตอนฤๅษีที่ป้องกัน
๏ คำที่บอกนอกจากบ่วงนาคบาศ
มิสามามารถจับแน่มิแปรผัน
บังเอิญการณ์มินานมาก่อนหน้านั้น
กระหม่อมฉันช่วยชีวิต “จิตชมพู”
|
|
|
|
|
บันทึกการเข้า
|
|
|
|
|
ธนุ เสนสิงห์
|
Permalink: Re: พระสุธน มโนราห์ คำกลอน ธนุ เสนสิงห์
๏ จึงสามารถยืมนาคบาศได้
เป็นความนัยอันนักพรตคงอดสู
ด้วยหวังดีที่พูดไปโดยไม่รู้
บารมีท่านเองผู้นำนางมา”
๏ พระสุธนยินวาทีมีคำถาม
“น้องนงรามลูกเต้าใครจากไหนหนา
แลนามนั้นฉันใดเล่ากานดา
เผยวาจาให้แจ้งกระจ่างใจ”
๏ เมื่อยินคำบัญชาโนราห์น้อง
จำเป็นต้องเงยหน้าหาช้าไม่
อัญชลีแล้วหมอบราบกราบทูลไป
“หม่อมฉันไซร้มีนามมโนราห์
๏ เป็นธิดาราชาปทุมราช
จากนครไกรลาสพระเจ้าข้า”
พระสุธนยลพักตร์ลักขณา
เสน่หาซ่านซึ้งตรึงฤดี
๏ จึงตรัสสั่งนางทาสีสาวพี่เลี้ยง
“นำเสลี่ยงรับนางไปให้ถึงที่
พักผ่อนกายในวังรมณีย์”
มิรอรีพี่เลี้ยงรับโดยฉับพลัน
|
|
|
|
|
บันทึกการเข้า
|
|
|
|
|
ธนุ เสนสิงห์
|
Permalink: Re: พระสุธน มโนราห์ คำกลอน ธนุ เสนสิงห์
๏ “เชิญสรงสระนทีมีประทิ่น
สิ่งทั้งสิ้นทุกประเภทพิเศษสรร
ภักษ์ โอสถ เครื่องทรง เสาวคันธ์
กระแจะจันท์ให้พร้อมสรรพนับคณา”
๏ นางในเชิญมโนราห์ลับตาพ้น
พระสุธนขอบใจพรานนั้นนักหนา
สั่งขุนคลังกลับวังในอย่าได้ช้า
จัดเงินตราเป็นรางวัลพรานทันใด
๏ “เพชรนิลให้ก่ายกองทองพันชั่ง
จนสมตั้งจิตมาจัดหาให้”
หากแต่พรานค้านว่า “ค้างคาไว้
ต้องรีบไปคืนนาคบาศมิอาจรอ
๏ ค่อยมารับรางวัลอันมีค่า
สร้างเคหาฐานะจะกอปรก่อ
การล่าสัตว์ตัดใจต่อไปพอ
เลิกทำต่อแต่นี้มิมีแล้ว
๏ ขอทำบุญไถ่บาปอันหยาบช้า
ที่ได้พรากมโนราห์พระนางแก้ว
แม้เดินป่ามิราแน่แต่เปลี่ยนแนว
จักแน่แน่วขอเพียงคุณสมุนไพร”
|
|
|
|
|
บันทึกการเข้า
|
|
|
|
|
ธนุ เสนสิงห์
|
Permalink: Re: พระสุธน มโนราห์ คำกลอน ธนุ เสนสิงห์
๏ เมื่อจำนรรจ์กันเสร็จเสด็จต่อ
รักที่ก่อมากฤทธิ์พิสมัย
นึกถึงหน้าดวงตาเศร้าเหงาอาลัย
ฝังฤทัยภาพโศภินกินรี
๏ ถึงเวียงวังกลางสวนขวัญพลันไปหา
ปรารถนาปลอบประโลมแม่โฉมศรี
พบเห็นนางมิสร่างโศกวิโยคฤดี
พระจึงมีพจนาปลอบยาใจ
๏ “โทมนัสค่อยตัดใจไม่หน่วงหนัก
ขอจงพักผ่อนกายให้สดใส
ห่วงบิดรมารดาพรากมาไกล
กาลต่อไปต้องได้พบประสบกัน
๏ รู้ความรักญาติกาจำลาจาก
ย่อมทุกข์มากยิ่งนักหนักมหันต์
ขอเอารักจากอกพี่เทียมชีวัน
มากำนัลทั้งหมดเพื่อทดแทน
๏ ต้องเป็นโชคชะตาฟ้าลิขิต
สองชีวิตเราเกิดกายอยู่ไกลแสน
บุญนำพาน้องมาถิ่นถึงดินแดน
เชื่อมั่นแม่นเราคู่กันแต่บรรพกาล”
|
|
|
|
|
บันทึกการเข้า
|
|
|
|
|
ธนุ เสนสิงห์
|
Permalink: Re: พระสุธน มโนราห์ คำกลอน ธนุ เสนสิงห์
๏ มโนราห์ฟังปรารภนั่งซบหน้า
ชลนารินลงน่าสงสาร
ส่งผ้าซับชลนัยน์ให้ดวงมาน
มิกล้าจักหักหาญจำรับไว้
๏ พระมองเห็นหัตถาทั้งขวาซ้าย
เป็นแผลลายด้วยรอยหนามผิวช้ำไหม้
หยิบโอสถจะทาให้ยาใจ
นางหลีกเลี่ยงเบี่ยงกายไปตกใจกลัว
๏ พระสุธนย้ำว่า “อย่าหน่ายหนี
เพราะไม่มีพี่เลี้ยงแล้วทูนหัว
พี่ขออยู่ดูแลน้องมิหมองมัว”
เสียงระรัวมโนราห์ว่า “อย่าเลย
๏ น้องดูแลตนเองได้มิใช่เด็ก
ตัวเล็กเล็กที่ไหน” ฝืนใจเอ่ย
พระสุธนมิยั้งฟังคำเปรย
ชิดทรามเชยกุมประคองทั้งสองกร
๏ มโนราห์ทรวงสั่นสะท้านสะเทิ้น
สุดขัดเขินมิต้องกายชายมาก่อน
ร้องห้ามไว้ไม่สมหวังฟังคำวอน
จำโอนอ่อนนั่งขดระทดระทวย
รายนามผู้เยี่ยมชม : กร กรวิชญ์, Black Sword, ก้าง ปลาทู, กอหญ้า กอยุ่ง, ลมหนาว ในสายหมอก, ฟองเมฆ, รพีกาญจน์, ปิ่นมุก, น้ำหนาว, หนูหนุงหนิง, เนิน จำราย
|
|
|
|
|
บันทึกการเข้า
|
|
|
|
|
ธนุ เสนสิงห์
|
Permalink: Re: พระสุธน มโนราห์ คำกลอน ธนุ เสนสิงห์
๏ ทรงชโลมโอสถหมดทุกที่
ลูบกายีกรซ้ายขวาบาทาด้วย
มโนราห์อนงค์ยังงงงวย
ยอมให้ช่วยพึ่งพาพยาบาล
๏ ตั้งแต่วันนั้นมาหาขาดไม่
พระเอาใจยิ่งนักรัก สงสาร
มโนราห์คลายขมขื่นชื่นดวงมาน
เมื่ออาการเจ็บไข้กลับหายดี
๏ หลายวาระพระสุธนรักล้นอก
แต่วิตกอยู่ภายในใจเต้นถี่
ด้วยมิเคยเลยก่อนมาเรื่องนารี
การพลอดรักสัตรีมีฉันใด
๏ พระกุมกรเหมือนก่อนมาทาโอสถ
เหลือจะอดหักจิตพิสมัย
จึงจุมพิตหัตถ์งามเจ้าทรามวัย
เผยความนัยขอความรักมโนราห์
๏ มโนราห์บ่ายเบี่ยงเลี่ยงกายหนี
แล้วอ้อนวอนวจีว่า “พี่จ๋า
มองน้องเป็นเชลยไพร่หรือไรนา
เห็นกำพร้าจึงลวนลามตามอารมณ์
|
|
|
|
|
บันทึกการเข้า
|
|
|
|
|
ธนุ เสนสิงห์
|
Permalink: Re: พระสุธน มโนราห์ คำกลอน ธนุ เสนสิงห์
๏ คนวนาจากป่าชัฏพลัดเคหา
คงจำนงลงอาญาจนสาสม”
“ที่พี่ทำด้วยความรักอยากชื่นชม
มิหมายข่มเหงกันทั้งใจกาย”
๏ ทรงกอดก่ายกายชิดสนิทแน่น
โนราห์แสนอกสั่นพระขวัญหาย
ยังวอนว่า “ พระองค์คงเป็นนาย
น้องพรานป่ามาถวายเป็นทาสพระองค์
๏ มิควรคู่ผู้เป็นพระราชบุตร
เสมือนฉุดรั้งศักดิ์ศรีมิเสริมส่ง
ยากยิ่งนักรักครองคู่อยู่ดำรง”
พระจุมพิตสนิทอนงค์พร้อมพลอดพลาง
๏ “พี่มิเคยรักใครในโลกนี้
เป็นสัจจังดังวจีที่เอ่ยอ้าง
พี่สวาทปรารถนาพระน้องนาง
มิมีใครไหนขัดขวางวางกังวล”
๏ “น้องเสมือนลูกไก่ในกำมือ
พี่ปล่อยไปได้ชื่อสร้างกุศล”
มิยับยั้งฟังวาจานฤมล
สวาทล้นอุระแล้วแม่แก้วตา
|
|
|
|
|
บันทึกการเข้า
|
|
|
|
|
