บ่อยครั้งหัวใจ...สั่นไหว
เจ็บร้าวหมองไหม้ ...ห่วงหา
อยากเอื้อมมือไปกอด ...ไปไขว่คว้า
แต่ที่ได้กลับมา คือความเปล่าดาย
ค่ำมืดคืนค่อน ย้อนรอยอุ่น
อ้อมกอดละมุน ที่เคยกรุ่นมาลับหาย
สายใยบางเบาที่ถักเริ่มร้าว รำไร
มือประคองหายไปไหน ใยไม่มี
ร่ำไห้รินรื้นชื้นอาบแก้ม
ลมไล้แซมหนาวหนัก รักหลบหนี
ถึงจะรู้ว่าเธอยังรักอยู่ แต่แล้วไงเล่าคนดี
ฉันอยากสบตา ฉันอยากพูดทุกถ้อยคำที่มี --
--จะให้พูดกับใครละตอนนี้ พูดยังไง??
เมื่อเธอทิ้งฉันไว้ข้างหลัง
รู้มั้ย หัวใจดวงนี้มันพังไปเท่าไหร่
กอดตัวเองร้องไห้ ทุกคืนเพราะอะไร
ก็เพราะรัก ที่มันฝังอยู่ในใจ นี่ไง-ที่ไม่ลืม

      :a020:
      มุกมิก