เหนื่อยนัก พักก่อนไหม

   เพียงขยับ เปลือกตา ให้ปิดลง
สุดผ่อนปรน ความตึง ที่ขึงไว้
หลายข้อหา เหตุแห่งเศร้า รุมเร้าใจ
พักสายตา หยุดอยู่ใน ห้วงนิทรา
   เพียงแค่หลับ ดวงจิต มิคลายเศร้า
เป็นเพราะเรา อับเฉา มิปรารถนา
คิ้วขมวด รวดร้าวใจ หมองกายา
อีกไม่ช้า ความชรา คงมาเยือน
   เพียงส่อง ผิวหน้านวล ในกระจก
ต้องวิตก วกวน เคร่งกังขา
ไยริ้วรอย เด่นชัด แถวดวงตา
อีกดวงหน้า หมองหม่น ไร้ชีวี
   ขนงคง ไร้รอย ซึ่งขีดเขียน
สองแก้มเนียน ซีดเซียว เปลี่ยนสีหน้า
ริมฝีปาก ไม่มี รอยลิปทา
ผมที่ยาว ปะบ่า รกรุงรัง
   ชังแท้ชัง วิถี ชีวิตนี้
ไม่สุขี ไม่มีสุข ทุกข์จังหนา
มิมีจิต มิมีใจ ในชีวา
อยากเดินไป ให้ไกลกว่า ร่างที่เป็น
   จะลุกสู้ สู่ความสวย ได้เมิ่อไหร่
ในเมื่อใจ หยุดสู้ อย่างที่เห็น
หดหู่ เบื่อหน่าย เช้าจรดเย็น
ยากเข็ญ ลำเค็ญ มิเป็นใจ
   ต้องสวมหน้า ซีดเซียว อีกนานไหม
ก่อนที่ใน หัวใจ จะหม่นหมอง
อยากลองนึก ถึงวัน ที่สมปอง
ความสุขนอง ท่วมท้นใจ วันไหนเอย

	ผู้เขียน	หัวข้อ: เหนื่อยนัก พักก่อนไหม (อ่าน 7124 ครั้ง)
0 สมาชิก และ 1 บุคคลทั่วไป กำลังดูหัวข้อนี้