เรียน ป๋ากรกช
จริง ๆ ฉันท์ไม่มีกฎเกณฑ์เรื่องเสียงท้ายครับ
ต้องสังเกตจากความไพเราะของเสียงเอา
อย่าง "จนรวิแจ้ง" นี่เอื้อนให้เพราะได้ครับ โดยใช้แนวการเอื้อนแบบขับเสภา
คือ ม้วนเสียงท้ายของคำ "แจ้ง" ลงมาแล้วทำเสียง เออ หรือ เอย ต่อท้ายนิดหนึ่ง
แหะ แหะ อธิบายไม่ถูกเหมือนกัน เพราะผมไม่ได้เรียนทฤษฎีมา
เอาเป็นว่าถ้าสนใจ ลองฟังเสภาข้างล่างดูนะครับ
"แล้วลงยันต์ ปิดหน้า ม้าศรีหมอก
อย่าออก ลำพองคะนอง แล่น
บังเงาเสาอยู่ อย่าดูแคลน
สั่งม้า แล้วก็แล่น ไปสั่งพราย"
สังเกตตรงวรรค "ปิดหน้า" นะครับ (แต่การเอื้อนแบบนี้ ต้องฝึกฝนมาดี ถึงจะทำได้ครับ)
ทีนี้...
ถ้าดูฉันท์ของป๋ากรกชตอนนี้ จะมีจุดที่เอื้อนให้ไพเราะได้ยากอยู่ 3 จุด คือ
"ข่ม" "ก้ม" และ "ข้อย" ครับ
ถามว่าผิดหลักหรือเปล่า ก็ตอบว่า "ไม่" ครับ เพราะเท่าที่ทราบ ยังไม่มีใครเขียนกฎเรื่องเสียงท้ายไว้
แต่ถามว่าเพราะมั้ย ก็ต้องถามกลับว่า "ใครอ่าน ?"
ถ้าเป็นคนที่มีทักษะการอ่านทำนองเสนาะที่ดี ก็จะฟังลื่น ไม่รู้สึกเป็นข้อด้อยแต่ประการใด
แต่ถ้าเป็นคนทั่วไป คงจะสะดุดกึ๊กทันทีครับ
ด้วยความเคารพ
ศรีเปรื่อง
๓๐ เม.ย. ๒๕๕๗
