อย่าชุ่นเคือง ค่อนแคะ แขวะดินฟ้า
ละโกรธา บ้าบ่น จนเผ่นโผน
มีน้ำแจ้ง แหล่งใหม่ ใสยื่นโยน
ใส่หัวโขน โค่นทิ้ง จริงชั่วคราว
เข้ามาปลอบ พี่ชาย หวังคลายร้อน
"หญ้า"จะอ้อน เอนอิง พิงพี่บ่าว
ส่งใจน้อย ลอยเลื่อน ฝากเดือนดาว
สุกสกาว พราวพร่าง แนบหว่างใจ
อย่าสิ้นหวัง ทั้งที่ มีชีวิต
เทพลิขิต ขีดหน พาดลให้
สองสบซึ้ง ตรึงจิต มิตรแดนไกล
คิดถึง"หญ้า" คราใด ลำไยงาม
เกี่ยวกันบ่น้อ 
ต้นหญ้า
