แด่พระผู้เป็นที่พึ่งภาฯยามยาก

                               บังคมกราบ อาดูร ทูลกระหม่อม
                               ทวยราษฎร์น้อม องค์นารี ศรีสยาม
                               ทรงประชวร ชาวไทย ได้ติดตาม
                               มิอาจห้าม ห่วงหา ฝ่าละออง

                               เจ้าหญิง นางฟ้า ของ..ข้าพระพุทธเจ้า
                               ทรงบรรเทาวรกาย หมายสนอง
                               พระเทวา ธิราช ชาติคุ้มครอง
                               ขอปกป้อง ผองโรค สิ้นโศกคลาย

                               ร้อยดวงใจ ประชา ทั่วสารทิศ
                               เทพประสิทธิ์ ส่งองค์ ให้ทรงหาย
                               สู่..พระจริยวัตร ฉัตรประกาย
                               หยาดสุหร่าย รินชโลม ทรงทุเลา

                               ขอพระ บารมี จักรีราช
                               ปกปัก ฝ่าบาท ของล้นเกล้า
                               ทรงเป็นที่ พึ่งภาฯ บรรดาเรา
                               คืนร่มเงา เหล่าราษฎร์ ทุกหยาดเทอญ
        
                              ควรมิควรแล้วแต่จะทรงโปรด    
                              นาย บุญฤทธิ์  ครองบุญ      

                             กุสุมิตลดาเวลิตาฉันท์๑๘
                        จังหวะ(๑)๓+๒+๖ (๒)๑+๓(๓)๓

                               ถวายพระพรชัยพระองค์ภา

                                บำบวงจักรีวงศ์มหฐิติสถาน
                                ศรีบุรินทร์ม่าน
                                นครชัย

                                รินหยาดหยดน้ำทิพย์ภครุจิวิไล
                                กอปรประกายไหว
                                อโรคา

                                เทพไท้ทั่วธานินทร์ลุอสิริยะฟ้า
                                เจิดจรัสจ้า
                                ชโลมองค์

                                มิ่งขวัญแห่งทวยราษฎร์หทยะพระประสงค์
                                ฉายนภาทรง
                                สถิตไทย

                        ควรมิควรแล้วแต่จะทรงโปรด
                           นายบุญฤทธิ์ ครองบุญ

                                   วสันตดิลกฉันท์๑๔
              
                                        อรุณรุ่ง

                                แสงแดดระยับรวิสะคราญ
                                นภหวานไผทล้ำ
                                ลมร่ายระเนนสิระดะต่ำ
                                มธุแต้มระรึงจินต์

                                น้ำค้างละอองสิเกาะระหญ้า
                                ผลิผกาละมุนกลิ่น
.                               เชิงช่อลออรุจิประทิน
                                กระแซะหยอกกระดึงดัง

                                เหมันต์ฤดูมิติสะท้อน
                                อสุอ้อนขจรฝัง
                                คืนวันสดับสุริยะปลั่ง
                                รุจิเรขชโลมทอง

                                ฟากฟ้าประกาศสุรเถลิง
                                ชุติเซิ้งอุษาผ่อง
                                คละเคล้าอนิลวิกจะซ้อง
                                กวะแก้วมณีกาญจน์

                                     ตุ้ม บุญฤทธิ์

               
                                       สุขสันต์วันตรุษจีน

                                ซินเจียยู่อี่.. ซินนี้ฮวดไช้
                                ทั้งจีนไทยจงสุขทุกสถาน
                                กระทำการสิ่งใดให้เบิกบาน
                                ล้วนพบพานแต่โชคโฉลกดี

                                พรมาอวยรวยเพิ่มเฉลิมฉลอง
                                ทั้งเงินทองกองเห็นเป็นเศรษฐี
                                เทพประสาททั้งทิวาและราตรี
                                ตรุษ์จีนนี้นั้นสุขทุกท่านเทอญฯ

                                         ตุ้ม​ บุญฤทธิ์

                            กลบทกวางเดินดงสะบัดสะบิ้ง
        
                                          ครวญขวัญ

                                  ดาวเอ๋ยอ้อนวอนฟ้า​  ทั้งหาทั้งหวน
                                  เย้าเอ๋ยยวนยังมี​  ปะอี๋ปะอ๋อ
                                  คืนค่ำเ​อ๋ยแอบเฝ้า​  พะเน้าพะนอ
                                  ใจเอ๋ยหนอหนาวหนัก​   จึง​ทักจึงทาย

                                  โอ้​ลมเอ๋ยเคยแต้ม​   คอยแย้ม​คอยเย้า
                                  ต่างเอ๋ยเอาเงาฝัน​  ดังมั่นดังหมาย
                                  เดือนเอ๋ยดับแสงดาว​  มิพราวมิพราย
                                  ขวัญเอ๋ยหายร้ายยิ่ง​  เขาชิงเขาชัง

                                              ตุ้ม บุญฤทธิ์

                                             ดาว

                                  เก็บรู้สึกผูกพัน วันนั้นไว้
                                  คราวเมื่อใจแรกพบ​ ได้คบหา
                                  ทั้งรู้สึกซาบซึ้ง​ และตรึงตรา
                                  จนค้างคาและคง​ ในทรงจำ

                                  แม้สุดท้ายต้องสัมผัส​ ความพลัดพราก
                                  ครั้งหนึ่งหากเคยปลื้ม​ แสนดื่มด่ำ
                                  ทุกตักตวงตามเตือน​ ไร้เงื่อนงำ
                                  หยดน้ำร่ำราตรี​ ที่ประทาน

                                  อยากหยิบยื่นช่อรัก อีกสักครั้ง
                                  ตอบแทนยังหัวใจ​ อันไหวหวาน
                                  ทุกอาวรณ์ซ้อนซอก​ กลีบดอกกานต์
                                  เเป็นสร้อยสาสน์ส่งมา จากฟ้าไกล

                                  ถึงมิได้ประทิน​ ด้วยกลิ่นหอม
                                  แต่ก็พร้อมกำนัล​ เป็นขวัญให้
                                  สิ่งดีดีที่ฉัน​ สรรด้วยใจ
                                  ขอม​อบไว้แม้ว่า​ คิดคว้าดาว

                                               ตุ้ม​ บุญฤทธิ์

                                              
                                           ห่วง

                               แม้โลกจะอภิรมย์  ทุกห่มห้วง
                              ให้ตักตวงทุกแห่ง ด้วยแรงฝัน
ิ                               หากสิ่งปรารถนา เกินคว้านั้น
                               เป็นดุจขั้นบันได หวังไต่ดาว

                               หัวเราะและร้องไห้ ไปกี่ครั้ง
                               แต่คงยังฝังเจ็บ  ความเหน็บหนาว
                               ยังต้องคอยหลบหลีก อีกกี่คราว
                               หรือปวดร้าวอย่างนี้ อีกกี่ครา

                               เมื่อไหร่หรือร้าวราน ใต้รอยหม่น
                               จะหลุดพ้นพันธนาการ ที่ผลาญพล่า
                               บนความศิวิไลซ์ ใต้ฟากฟ้า
๊่                               ซี่งสัญจรจินตนา บัญชาทาง

                               ใบไม้ร่วงคราวแล้ง เพราะแห้งกรอบ
                                ถ้าเธอบอบช้ำนัก พักเสียบ้าง
                                บนซอกไหล่พร้อมซบ หลบอำพราง
                                ขอเคียงข้างคอยดู เธอผู้เดียว

                                              ตุ้ม บุญฤทธิ์