สร้อยคู่สะคราญ

                                               ฝากใจ

                                ค่ำคืนนี้ฟ้านั้น...กลั่นแสงสวย
                                งดงามด้วยดวงจันทร์...กลั่นแสงใส
                                เมฆสียวงม่วงฟ้า...อ่าอำไพ
                                 งามไฉไลเฉิดหล้า...อ่าอำพัน

                                 ส่งรู้สึกแสนดี...ที่คอยเฝ้า
                                 ดวงใจเหงาดวงนี้...ที่คอยฝัน
                                 สานถักทอท่ามรัก...ปักแพรพรรณ
                                 ยื่นสัมพันธ์สลัก...ปักแพรพรม

                                               ตุ้ม บุญฤทธิ์

                                                  คิดถึงพ่อ

                                   เย็นศิระเพราะพระบริบาล
                                   เสียงขับขานนานมาแต่คราไหน
                                   หยดทิพย์จากสวรรค์ ณ ชั้นใด
                                   บรรเลงไว้และคงในทรงจำ

                                   ทุกทุกครั้งที่ทวยราษฎร์ขาดที่พึ่ง
                                   หวนคิดถึงพ่อเราทุกเช้าค่ำ
                                   พระราชดำเนินแสนยากทรงตรากตรำ
                                   ความเหลื่อมล้ำไม่มีแม้ที่ใด

                                   น้อมเกล้ากราบบังคมบรมบพิตร
                                   จงสฤษดิ์ดัง...หวังสิ่งไหน
                                   ดุจสายฝนจากฟ้าสุราลัย
                                   ชุ่มชื่นในปัฐพีทุกชีวา

                                   สายพระเนตรอาทรซ่อนดวงพักตร์
                                   ดังปิ่นปักใจเกินประเมินค่า
                                   เลิศอัจฉริยภาพอาบบุญญา
                                   ธ ทรงมามอบไว้ในธานี

                                   พระจริยวัตรงามสง่าของฝ่าบาท
                                   มหาราชผู้ให้ในทุกที่
                                   ณ ร่มเศวตฉัตรแห่งจักรี
                                   แผ่นดินนี้นั้นมีพ่อผู้พอเพียง

                                   ควรมิควรแล้วแต่จะทรงโปรด
                                   นาย บุญฤทธิ์ ครองบุญ  color]

                          รอยตำนาน

                                 พิณใบข้าวขับกล่อมจากอ้อมหล้า
                                 ครวญคีตาเคล้าเสียงสำเนียงขาน
                                 วัฏจักรแผ่นดินปิ่นสะคราญ
                                 ดังเทียบเท่าทิพย์สถานวิมานพรม

                                 คงหล่อหลอมเส้นเลือดไม่เหือดแห้ง
                                 ตำนานแห่งชาวนาฟ้าอุ้มสม
                                 สายน้ำสายฝนปนสายลม
                                 คือทับถมธานี กี่กัปกัลป์

                                 ต้นข้าว ระเนนอ่อน ฟ้อนลมทุ่ง
                                 เกล็ดรุ้งปลายใบก็ฉายฝัน
                                 กลิ่นน้ำร่ำราตรี ณ ที่นั้น
                                 แตะแต้มแก้มวันหวานทิวา

                                 ร้อยสลักโดมฟาง ราวนิมิต
                                 ปรางค์วิจิตรมุกฉายปลายอุษา
                                 เงื้อมตระหง่านค้อมเงาตะคุ่มนา
                                 ที่หลุดวิ่นเริงร่าก็รำลม

                                 รวงข้าวดูราวเซิ้งระบัดพลิ้ว
                                 เพยิบปลิวหวิวไหวสะไบฉม
                                 ผ้าพรรณแพรแม่โพสพน้ำอบพรม
                                 มาหุ้มห่มเทวีทุกปีไป

                                 หวานรอยยิ้มอิ่มอาบอันซาบซึ้ง.
                                 คงตราตรึงแต่งแต้มบนแก้มใส
                                 มอบมงกุฎเส้นฟางมาต่างใจ
                                 ชาวนาได้สมหวังเหมือนดั่งเดิม
  
                                            ตุ้ม บุญฤทธิ์

 :[                              กลบทกบเต้นต่อยหอยร้อยสะบัดสะบิ้ง

                                                   เสาร์สราญ

                                  รุ้งพราวฟ้อนรอนพรมฟ้า   ทั้งจ้าทั้งแจ่ม
                                  ย้อยหยดแต้มแย้มหยาดตวง   ทั้งม่วงทั้งไหม
                                  ลมคลอแผ่วแล้วคล้อยผ่าน   ทุกบานทุกใบ
                                  ส่งรักไว้ใส่รุ้งหวาน  มานานมานม

                                  ฝากแรงใจใฝ่ร้อยจินต์    ดังปิ่นดังปัก
                                  ตามคอยทักตักเคียงทุกข์   จงสุขจงสม
                                  เทพกล่อมเห่เทกลิ่นหอม   ขอดอมขอดม
                                  โลกหวานฉมลมวาดฉัตร   จงพัดจงพา

                                                ตุ้ม  บุญฤทธิ์

[color=darkgreen         
                                 ครอบจักร วาล กวางเดินดง สนล้อลม

                                       ใจเรา

                                แผ่วเอ๋ยลม พรมหวิว ผิวแผ่วแผ่ว
                               ไหวเอ๋ยแว่ว แนวป่า มาไหวไหว
                               ไกวแกว่งเอ๋ย หนอเจ้า เฝ้าไกวไกว
                                ลำเอ๋ยไผ่ ให้โอน โยนลำลำ

                                เสียงขลุ่ยเอ๋ย อ้อนออด พลอดเสียงเสียง
                                ค่ำเอ๋ยเคียง เคลิบเคลิ้ม เริ่มค่ำค่ำ
                                ดำแล้วเอ๋ย โอ้ว่า ฟ้าดำดำ
                                ดาวเอ๋ยต่ำ พร่ำเพ้อ เหม่อดาวดาว

                                ฝนเอ๋ยโปรย ปลายหนาว พราวฝนฝน
                                หนาวเอ๋ยอก เอ่อล้น ทนหนาวหนาว
                                กราวเกรียวเอ๋ย เหมันต์ สั่นกราวกราว
                                รอเอ๋ยร้าว คราวนี้ ที่รอรอ

                                ดึกแล้วเอ๋ย เคยบอก หยอกดึกดึก
                                ขอเอ๋ยนึก ในฝัน นั่นขอขอ
                                พอเพียงเอ๋ย เอ่ยทัก รักพอพอ
                               ใจเอ๋ยก่อ จนเก้อ เผลอใจใจ

                                         ตุ้ม บุญฤทธิ์
color]

[color=darkgreen          
                          ครอบจักร วาล กวางเดินดง สนล้อลม

                                          
                                          ใจเรา

                                แผ่วเอ๋ยลม พรมหวิว ผิวแผ่วแผ่ว
                               ไหวเอ๋ยแว่ว แนวป่า มาไหวไหว
                               ไกวแกว่งเอ๋ย หนอเจ้า เฝ้าไกวไกว
                                ลำเอ๋ยไผ่ ให้โอน โยนลำลำ

                                เสียงขลุ่ยเอ๋ย อ้อนออด พลอดเสียงเสียง
                                ค่ำเอ๋ยเคียง เคลิบเคลิ้ม เริ่มค่ำค่ำ
                                ดำแล้วเอ๋ย โอ้ว่า ฟ้าดำดำ
                                ดาวเอ๋ยต่ำ พร่ำเพ้อ เหม่อดาวดาว

                                ฝนเอ๋ยโปรย ปลายหนาว พราวฝนฝน
                                หนาวเอ๋ยอก เอ่อล้น ทนหนาวหนาว
                                กราวเกรียวเอ๋ย เหมันต์ สั่นกราวกราว
                                รอเอ๋ยร้าว คราวนี้ ที่รอรอ

                                ดึกแล้วเอ๋ย เคยบอก หยอกดึกดึก
                                ขอเอ๋ยนึก ในฝัน นั่นขอขอ
                                พอเพียงเอ๋ย เอ่ยทัก รักพอพอ
                                ใจเอ๋ยก่อ จนเก้อ เผลอใจใจ

                                         ตุ้ม บุญฤทธิ์
color]

                              
                                          
                                 กลบทกบเต้นต่อยหอย
                                            
                                       ลอยกระทง

                                  สร้อยฟ้าหวาน ซ่านฟ้อนหวิว พลิ้วลมหนาว
                                  เดือนหยดพราว  ดาวหยาดพราย ปลายเมฆฝัน
                                  มองสายชล มนต์สาดช่อ ล้อแสงจันทร์
                                  แสงเทียนกลั่น สั่นทอกล่อม ล้อมกระทง

                                  เพ็ญสิบสอง ผ่องแสงสี นทีสวย
                                  เทพอำนวย ทวยโอบน้าว ดุจราวหงส์
                                  ม่านราตรี มีรักแต้ม แซมดำรง
                                  ลอยบอกบ่ง ลงบำบวง ห้วงคงคา    
                                          
                                          
                                             ตุ้ม บุญฤทธิ์

[color=darkblue               คนขาดรัก

                                 เสียงดนตรีแห่งโลกเศร้าโศกนัก
                                 บรรเลงสักกี่ครั้งก็ยังเหงา
                                 ดูเคว้งคว้างลางเลือนเหมือนแผ่วเบา
                                ใต้วัฏฏะเก่าเก่าที่เร้ารุม

                                 หวิวและหวั่นอ้างว้างพลางเหว่ว้า
                                ไร้ดวงตาอาทรอันอ่อนนุ่ม
                                 หนาวเหลือเกินมืดไฉนร่างในซุ้ม
                                 ทุกซอกมุมมีฟางเคียงข้างกาย

                                 ลมเห่กล่อมลำนำคล้ายพร่ำเพ้อ
                                 หลงละเมอเลอเลิศว่าเฉิดฉาย
                                 แค่เคลิ้มเคลิ้มเติมแต้มแกมนิยาย
                                 ใจเจ้าเอยมักง่ายเพียงหมายชม

                                 เหงาหลือทนเหงาเหลือดีที่ปลายฟ้า
                                 ฝันมายายามตื่นกลับขื่นขม
                                 ซ.ต.พ ตอบโจทย์โหมดคนตรม
                                 ทุกห้วงห่มโหยหาไขว่คว้ารัก

                                        ตุ้ม บุญฤทธิ์

                     กลอนสักวาสร้อยคู่สะคราญสะบัดสะบิ้ง

                            สักวาวันหวานจึงขานจึงขับ
                            อรุณซับซึ้งซ่านจึงขานจึงไข
                            พราวแพรแดดแสดผาดพิลาสพิไล
                            ดูสดใสแสงสาดพิลาสพิโลม
                            คำอวยพรฟ้อนชายทั้งฉายทั้งฉัตร
                            มาตรึงรัดรุ้งพรายทั้งฉายทั้งโฉม                                                    
                            เทพประทานมนตรามาอ่ามาโอม
                            ชื่นชโลมทั่วฟ้ามาอ่ามาเอย

                                      ตุ้ม บุญฤทธิ์