ฟ้าแห่งรัก

แพรอาภรณ์​ แห่งวัน​ อันทรงค่า
สบัดพลิ้ว​ ปลิวฟ้า​ นครฝัน
จิตกร​ ร่อนร่าย​ ลายประพันธ์
อภินันท์​ แด่เพื่อน​ เหมือนอาทร

ดอกกวินท์​ วาววาม​ คลี่ความรัก
ร่วมทอถัก​ อักษรา​ อ่าอักษร
อภิรุม​ เสน่หา​ แสนอาวรณ์
มาออดอ้อน​ ซอนซบ​ ประจบกานท์

แตะสีฟ้า​ จากฟ้า​ มาแต่งแต้ม
พระจันทร์แย้ม​ เมฆเย้า​ กระเซ้าขาน
ลมปะเหลาะ​ อ้อยส้อย อ่อยลำธาร
เคลิ้มกับหวาน​ นานแนบ​ ได้แอบอิง

ดื่มด่ำกับ​ เงางาม​ ความปราณีต
คลอสังคีต​ กรีดกราย​ กับหลายสิ่ง
เสนาะคำ​ ฉ่ำนัก​ ยามพักพิง
รัตติกาล​ ก็ยิ่ง​ ยอกวี

ขอมอบเกี้ยว​ เกี่ยวกระหวัด​ ไว้รัดเกล้า
จวบนานเท่า​ ซ่อนเร้น​ แห่งเส้นสี
สู่บัลลังก์​ ทะเล​ เมทินี
ซึ่งจะมี สองเรา เฝ้าครอบครอง

ตุ้ม..

รัก พ่อ ต่อ เต็ม

เรารักมาก จากรักจน ล้นรักพอก
เพียงพ่อบอก รับพ่อสร้าง อย่างพ่อพร่ำ
เริ่มต่อยอด สอดต่อเคียง เรียงต่อซ้ำ
งานเต็มกำ ทำเต็มที่ ดีเต็มงาม

งานเต็มมอบ ตอบเต็มคำ ล้ำเต็มที่
เริ่มต่อดี มีต่อเดิม เติมต่อถาม
เพียงพ่อเห็น เน้นพ่อสอน ตอนพ่อตาม
เรารักรามฯ ไทยรักองค์ฯ ทรงรักเรา

เนิน จำราย

การอ่าน

อ่าน สีแดง น้ำเงิน  เขียว
ไปทีละบรรทัด จะเป็นกลอนแปด

อ่าน แดง........เขียวไปทีละบรรทัด(ข้ามน้ำเงิน)จะเป็นภุชงคประยาตฉันท์

อ่าน. แดงอย่างเดียว ลงมาให้จบ แล้ว อ่านเขียวลงมาให้จบ จะเป็นภุชงคประยาตฉันท์ต่อเนื่องกัน

อ่าน.    
บรรทัด1.    น้ำเงิน.    เขียว
บรรทัด2.    แดง........เขียว
บรรทัด3.    น้ำเงิน.    เขียว
บรรทัด4.     แดง.......เขียว
สลับกันจนจบ8บรรทัด
จะเป็นกาพย์ ยานี 11




[/url

]

เอื้อมรุ้ง

ร้อยราวรุ้งมุ่งหมาย จากปลายก้อย
กอบเพชรพลอยหลากหลาย จากปลายฝัน
เก็บดวงดาวดาระดาษ วาดตะวัน
จิบน้ำผึ้งพระจันทร์ สร้างบรรณา

ขอเถอะนะสักครั้ง ถ้ายังรัก
เพียงปกปักปรานี ทีเถิดหนา
เมื่อชาวดินด้อยนัก จักคืนมา
จึงสานสิ่งปรารถนา อีกสักครั้ง

เอื้อมรุ้งมุ่งคว้า บุปผาฟ้า
ห้อมจันทราปรายสาด ในวาดหวัง
หยาดน้ำทิพย์หยิบยื่น ชื่นพลัง
ล้อมบัลลังก์บำบวง ด้วยดวงใจ

แม้แววตาสัมผัส ความพลัดพราก
ก็ยังอยากคุกเข่า​ เข้าเคียงใกล้
เทพธิดาราตรี อยู่ที่ใด
จะเย้าหยอกดอกไหม ในนิรันดร์

คนขวัญอ่อนวอนไหว้ มอบได้นะ
ขี้เหร่จะมากไป ก็ไม่หวั่น
คอยเพียงความตราตรึง คิดถึงกัน
กับสัมพันธ์มีให้ ใต้คืนแรม

ร้อยราวรุ้งมุ่งหมาย จากปลายก้อย
ยังมีรอยด่างดวง สองพวงแก้ม
ดาริการะย้ายับ ยังวับแวม
จะแต่งแต้มต่อกัน ขอสัญญา

                     ตุ้ม            

ภาพยนต์โบราณ

คืนเลือนลางข้างขึ้นเคียวคู่น้อย
ชี้,ถึงก้อยรวบรวงด้วยห่วงหา
แสงจันทร์ส่องน้อง,พี่ชื่นชีวา
ต่างสบตาจิตน้อมพอพร้อมเพรียง

รัตติกาลบานแย้มข้าวแซมฟ้า
สีท้องนาน่ารักใดจักเบี่ยง
ทั่วทั้งหล้าราตรีที่จันทร์เคียง
เพ่งภาพเรียงงามนักสมศักดิ์ปอง

เราเรียนเริ่มเติมรักใต้หลักคิด
ผลสัมฤทธิ์สำราญเบิกบานสอง
ร่วมสำเร็จเสร็จทันตามครรลอง
คู่เคียงครองร่วมหุ้นลงทุนน้อย

แม้นบาปข้าฟ้าดินไร้สิ้นสรรค์
ลมกลับหันหมุนสวนสำนวนถ้อย
ฝันถ้าจริงสิ่งนั้นรั้นรอคอย
ได้แต่พลอยโชคชตา..แผ่ปรานี

เนิน จำราย

วันที่เหลือ

ดวงตะวันขึ้นลงยังตรงทิศ
แต่วิกฤตวันนี้ดูสยอง
โรคร้ายระบาดพิฆาตครอง
เราทั้งผองต้องรับกับชะตา

เมื่อไวรัสมันหมายทำลายโลก
แผ่นดินจึงวิโยคทุกหย่อมหญ้า
มนุษย์ชาติเคยอยู่คู่กันมา
จะกลายเป็นป่าช้าในนิรันดร์

คนที่คิดข่มคนด้วยเคียดแค้น
อยากจะแขวนตราชูจงดูนั่น
เอาแค่รอดปลอดภัยไว้ด้วยกัน
นาทีนี้หนอฝันเท่านั้นเรา

แม้มากมายเงินทองกองท่วมฟ้า
ลาภยศศักดินาก็ไร้เปล่า
มจุราชยาตรามาพรอดเงา
พร้อมจะเข้าชื่นชมลมหายใจ

ภัยวิบัติโควิดพิษมหันต์
จะเห็นกันค่ำเช้าสักเท่าไหร่
ขอวันนี้เป็นวันแบ่งปันไป
เพราะอาจไม่มีกันวัน..พรุ่งนี้

               ตุ้ม