(ต่อหน้า ๕/๑๖) อภิธรรมปิฎก : ๑๔.วิภังค์ : สติปัฏฐานวิภังค์

    ๗๑.ฌานหนึ่งเจาะด้วย"ปฏิปทา"..................ลุช้าซิแล
ด้วยราคะ,โทสะ,พหุแท้...................................กิเลสเลาะกล้า

    ๗๒.คราใดจำแม่นแล้..................................ปัฏฐาน- สติ
สัมโพชฯมีสติชาญ..........................................ตรึกรู้
สัมมาสติมรรคพาน.........................................ระลึกชอบ
ธรรมที่เหลือกอปรจู้........................................เกี่ยวด้วยสติฐาน

    ๗๓.เห็น"เวทนานุฯ"ทะลุชิด...........................พินิจประสาน
เหมือน"กายะปัสส์ฯ"สิภณะผ่าน........................คะคล้ายคณา

    ๗๔."จิตตานุปัสส์ฯ"แล้...................................เห็นหนา จิตในจิต
สงฆ์พิศเหมือนกายาฯ.......................................ถ่องถ้วน
"ธัมมานุปัสส์นา"...............................................เห็นเพ่ง ธรรมในธรรม
พิศเช่นกายาฯล้วน...........................................แน่แล้วเสมือน

    ๗๕.คราภาวะธรรมเจาะ"สติปัฏฐ์ฯ".................ก็ชัดมิเชือน
เร่งฌานเจริญสิพหุเตือน....................................ลิวัฏฏะทุกข์

    ๗๖.สงฆ์รุกประพฤติช้อย...............................นิพพาน จุดหมาย
ตัดทิฏฐิลุฌาน..................................................เริ่มแล้
สงฆ์สงัดกามชาญ.............................................ฌานหนึ่ง ลุเอย
จาก"ทุกขาภิญญาฯ"แท้.....................................ยาก,ช้านานเผย

    ๗๗.ครานั้น"อวิกฯ"ฤดีก็มั่น..............................มิหวั่นเฉลย
จิตมีสมาธิฐิติเชย...............................................มิซัดมิส่าย

    ๗๘.จิตกรายพบแน่แล้ว..................................."สมาธิ์ พละ"
ใจมั่นมีพลังหนา.................................................แกร่งแกล้ว
"สมาธิ์มิจฉาฯ"มา................................................ตรองตรึก มิทำ
ทำแต่"สัมมาสมาธิ์"แผ้ว.......................................ถูกต้องเชียวหนา

    ๗๙.สงฆ์ตัดลิกามและอกุศล.............................จะด้นเหมาะนา
ฌานหนึ่งลุ"สุญญตะ"เลาะพา...............................สภาวะว่าง

    ๘๐.พลางสติคิดได้..........................................."สัมมา- สติ"
ความระลึกชอบถูกหนา........................................แม่นแล้ว
"สติสัมโพชฌงค์"พาคะนึง....................................จิตสว่าง แจรงเอย
ความเที่ยงมิมีแจ้ว................................................แจ่มแจ้งปัญญา

    ๘๑.ธรรมอื่นสิเหลือเหมาะ"สติปัฏฐ์ฯ".................เจาะชัดซิพา
ไตรลักษณ์มิเที่ยงเจอะทุขะหนา...........................กู้รู้กระจ่าง

    ๘๒.คลาง"ปัญหาฯ"ไม่แจ้ง................................คำตอบ สงสัย
สงฆ์พฤติ"สติปัฏฐ์ฯ"ชอบ......................................ถูกต้อง
"กายานุปัสส์ฯ"นอบ..............................................เห็นเด่น กายในกาย
เพียร,มั่น,สติก้อง..................................................."โลภ,เศร้า"ตัดผลาญ

    ๘๓.ตรึก"เวทนานุฯ"มนะรุก..................................กะทุกข์เจาะซาน
มีสุขรึไร้สินิรพาน...................................................ก็กลางซิกลาง

    ๘๔.พลางสงฆ์เพียรมั่นแท้...................................เวทนา ในเวทนา
สติแน่ว,สัมปชัญญ์ฯพา...........................................ตัดพ้น
"โลภ,โทมนัส"หมดหนา...........................................ในโลก เพียงเวทนา
หาใช่ตัวเราค้น.......................................................อย่าข้องยึดเอย

    ๘๕."จิตตานุปัสสะฯ"พิระชัด................................เจอะสัจจะเอ่ย
"จิต"เพียงสิธรรมลุภวเผย.......................................มิใช่ซิตน

    ๘๖.สงฆ์ยลประพฤติท้น......................................จิตเห็น ในจิต
สตินิ่งสัมปชัญญ์ฯเป็น.............................................แน่วแท้
จนจิตสงบเยือกเย็น................................................ตัดอภิชฌา
โทมนัสตัดรอนแล้..................................................หมดสิ้นลงเผย

    ๘๗."ธัมมานุปัสสะฯ"ชระเมียง..............................ลุเกรียงซิเอ่ย
เห็นธรรม ณ ธรรมสินิรเกย.....................................ก็เป็นอะไร

    ๘๘.ธรรมหลายไวไป่แล้......................................ตัวตน หรือสัตว์
ธรรมแน่วตรึกเหตุดล.............................................ยุ่งซ้ำ
เกิดและดับในตน...................................................ปองมุ่ง ดับลง
โทมนัส,โลภตัดย้ำ.................................................สุดสิ้นมีผล