- กาพย์รวงข้าว ๑๑ -

                กาพย์รวงข้าว ๑๑     เป็นกาพย์ที่ประดิษฐ์ขึ้นโดยท่านศิวกานท์  ปทุมสูติ  ที่พัฒนาจากกลอนหัวเดียวของกลอนเพลงพื้นบ้านภาคกลาง  และความงามของรวงข้าวในธรรมชาติ  โดยนำใช้ครั้งแรกในกวีนิพนธ์  “เสียงปลุกยามค่ำคืน”  ปี ๒๕๔๑  และในงานกวีนิพนธ์ต่าง ๆ ต่อมา

๑.)  รูปแบบของกาพย์รวงข้าว ๑๑  (ดูผังด้านบนประกอบ)

         ๑.๑)  จำนวนคำ

                กาพย์รวงข้าว ๑๑  หนึ่งบทจะมี ๓  วรรค

               วรรคแรกมี  ๔  คำ
               วรรคที่สองมี  ๔  คำ .......... วรรคที่สามมี  ๓  คำ

               (รวมเป็น ๑๑ คำในหนึ่งบท)

๒.) ลักษณะการส่งสัมผัส  (ดูผังด้านบนประกอบ)

           - สัมผัสภายในบท -

คำสุดท้ายของวรรคแรก  ส่งสัมผัสไปยังคำสุดท้ายของวรรคที่  ๒
สัมผัสสำคัญมีแต่เพียงเท่านี้

           - สัมผัสระหว่างบท -

หากแต่งมากกว่า ๑ บท
ให้คำสุดท้ายของบทก่อนหน้า   ส่งสัมผัสไปที่คำสุดท้ายในวรรคที่  ๓  ของบทต่อไป


- ตัวอย่างคำประพันธ์บางส่วน -

- กาพย์รวงข้าว ๑๑ -
  (ลูก... แม่)

๐ แม่นำลูกน้อย
เดินตามต้อยต้อย .......... ไปยกยอ
ลูกสาววัยซน
ช่วยหิ้วช่วยขน ............... ไม่ระย่อ
ถึงที่เคยยก
หย่อนยอจากบก ............ ลงสระบ่อ
ลูกสาวซักไซ้
"แม่จ๋าตอนไหน .............. จะยกยอ"
แม่ว่า "ปลาผุด
กลางยอปุดปุด .............. นั่นแหละหนอ"
"นั่น...ผุดหยกหยก
ทำไมแม่ไม่ยก ................ ล่ะคันยอ"
................ ฯลฯ ................

๐ คำถามคำตอบ
แม่ชื่นลูกชอบ ................ ช่วยยกยอ
กระดี่ ตาแดง
ซิว เข็ม แขยง ................. ไม่พอหม้อ
ทันใดพรายพริบ
ยุบยุบยิบยิบ .................. อยู่ใกล้ยอ
ฮุบหนึ่งถนัด
กลางยอแน่ชัด ................ ตัวพอหม้อ
แม่ยกยอพลัน
ปลาช่อตัวกลั่น ............... ดิ้นกลางยอ
แม่คว้าสวิงตัก
ลูกสาวอุทานทัก ............. "โตจริงหนอ"
"แม่ปลาลูกครอก"
แม่กระซิบบอก ............... "อึ๊...พอหม้อ"

 ๐ ยุบยิบพริบพราย...
ลูกน้อยใจหาย ............... ใกล้ใกล้ยอ
"เอาแม่มันไป
ลูกอยู่กับใคร .................. ที่ไหนหนอ"
แม่เหมือนถูกตรึง
คำลูกหนักอึ้ง .................. กว่าคันยอ
ส่งปลาในสวิง
ให้แก่ลูกหญิง ................. น้ำตาคลอ
"ปล่อยแม่คืนขวัญ
เถอะลูก..ลูกมัน .............. คงขวัญฝ่อ"
เด็กน้อยยิ่มร่า
"ไปเถิด..แม่ปลาจ๋า ........... ลูกลูกรอ"

๐ "ปลาเล็กปลาน้อย
สายบัวมากหน่อย ............ อร่อยหนอ"
แม่พลางรำพึง
ลูกน้อยช่วยดึง ................. สายบัวต่อ
ก่อนนำลูกสาว
ดุ่มเดินกลับเหย้า .............. แบกคันยอ...
................ ฯลฯ ................
                                 (เสียงปลุกยามค่ำคืน : ศิวกานท์ ปทุมสูติ  (๒๕๔๑))

- กาพย์รวงข้าว ๑๑ -
  (ตื่น)

ตะเกียงแสงไต้
ใครจุดแขวนไว้ ................ ที่ปลายฟ้า
ทุ่งทางช้างเผือก
ขอช้างสักเชือก ................ ช่วยนำพา
ขอควาญใจงาม
ไม่สับขอทราม ................. นะเจ้าข้า
ขอภูพระสุเมรุ
ไว้ไต่ไว้เล่น ...................... เก็บเมฆา
นาไร่สายรุ้ง
ข้าวเม่าข้าวหุง ................. เต็มตะกร้า
วัวแก้วควายแก้ว
ช้างม้าเป็นแถว ................ ชีวิตชีวา
ปลายฟ้าปลายฝัน
ตื่นคว้าไม่ทัน .................. โอ้...ตื่นช้า
................ ฯลฯ ................
                                 (ข้าวเม่ารางไฟ : ศิวกานท์  ปทุมสูติ : (๒๕๔๔))

บ้านกลอนน้อยลิตเติลเกิร์ล
- Black Sword -
 (หมู มยุรธุชบูรพา)

                              
                                    • กลับสู่หน้า สารบัญ กาพย์ ^คลิก
                                    • กระโดดสู่ห้องเรียน กลอน ^คลิก
                                    • กระโดดสู่ห้องเรียน โคลง ^คลิก
                                    • กระโดดสู่ห้องเรียน ฉันท์  ^คลิก
                                    • กระโดดสู่ห้องเรียน ร่าย ^คลิก
                                    • กระโดดสู่ห้องเรียน กลอนกลบท ^คลิก
                                    • กระโดดสู่ห้องเรียน โคลงกลบท ^คลิก
                                    • กระโดดสู่ห้องศึกษา ภาพโคลงกลบท ^คลิก