กลบทมยุราฟ้อนหาง
                                  จาก "กลบทศิริวิบุลกิตติ์" โดยหลวงศรีปรีชา (เซ่ง)

                                            ๐ หวนหวนเจ้าครวญหาว่ากรรมกรรม   
                                            อกอกเอ๋ยเวรมาจำจองผลาญผลาญ
                                            ให้ให้เราร้างแรมรักษอยู่นานนาน       
                                            จอมจอมนาถราชกุมารคลานเมียงเมียง

                                            มองมองแม่แลเหนยิ่งหวนหวน       
                                            จิตรจิตรร้อนอ่อนไรรวนครวญเสียงเสียง
                                            ก้องก้องแจ้วแก้วลูกเจ้ากล่าวเอียงเอียง   
                                            หมอบหมอบแม่แลเมียงเสียงอ่อนอ่อน

                                            กราบกราบลงทรงถามความตางจริงจริง   
                                            ไยไยจอมหม่อมแม่มิ่งยิ่งถอนถอน
                                            อ้าอ้าโอษฐ์โกรธใครรวนควรร้อนร้อน   
                                            จอมจอมท้าวเล่าลูกก่อนร้อนใดใด

                                            หรือหรือว่าข้ามีโทษโปรดบอกบอก      
                                            ขอขอจงทรงเอื้อนออกอรรถไขไข
                                            ให้ให้จัดขัดความจริงสิ่งในใน      
                                            บอกบอกกล่าวเล่าลูกไปใจจริงจริง

                                            นางนางท้าวเจ้าฟังบุตรสุดถามถาม      
                                            จอมจอมเจ้าจึ่งเล่าความทุกสิ่งสิ่ง
                                            แต่แต่เดิมเริ่มจากเมืองเรืองมิ่งมิ่ง      
                                            จนจนพรากจากยศยิ่งสิ่งใดใด

                                            ที่ที่มีเก็บเล่าบุตรสุดสิ้นสิ้น         
                                            ตามตามเรื่องเบื้องกระบิลสิ้นไขไข
                                            ให้ให้หน่อวรนาถฟังดั่งใจใจ      
                                            เอื้อนเอื้อนอรรถตรัสความไปใจอ่อนอ่อน ฯ

                                              ๑-----------------------๑

กลบทมยุราฟ้อนหาง ปรากฏอยู่ในการประพันธ์ลำดับที่ ๓๖ ของตำราศิริวิบุลกิตติ์
                                 พิจารณาโดยรวมเห็นว่า มีข้อพิเศษเพิ่มจากกลอนทั่วไป คือ

   ๐ ให้ใช้คำซ้ำในลักษณะคำยมก (หรือซ้ำเสียง) นำหน้าต้นวรรค และปลายวรรคของแต่ละวรรค โดยคำซ้ำนี้เปลี่ยนไปในแต่ละวรรคตามต้องการ

... ในความเห็นส่วนตัวแล้ว ในสมัยปัจจุบันนี้มีคำให้เลือกใช้มากขึ้นกว่าสมัยก่อน คำที่นำมาซ้ำกันควรเป็นคำยมกที่เราใช้กันอยู่ประจำในชีวิต (หรือใกล้เคียงที่สุด) เช่น เรื่อย ๆ, แผ่ว ๆ, เย็น ๆ, ค่ำ ๆ, ดึก ๆ เพื่อการอ่านได้เป็นธรรมชาติที่สุด

              ** กลบทนี้มีที่มาปรากฏทั้งในตำรา "กลบทศิริวิบุลกิตติ์"   และกลบท  "จารึกวัดพระเชตุพนฯ"

-๐ กลบทที่อยู่ในกลุ่มเดียวกัน ๐-
      • กลบท ธงนำริ้ว ^คลิก
      • กลบท สนล้อลม ^คลิก

              ผิดพลาดประการใดขออภัยไว้ ณ ที่นี้ครับผม
               ...-๐  Black Sword (หมู มยุรธุชบูรพา) ๐-...

                              
                                    • กลับสู่หน้าห้องเรียน กลอนกลบท ^คลิก
                                    • กระโดดสู่ห้องเรียน โคลงกลบท ^คลิก
                                    • กระโดดสู่ห้องศึกษา ภาพโคลงกลบท ^คลิก
                                    • กระโดดสู่ห้องเรียน กาพย์ ^คลิก
                                    • กระโดดสู่ห้องเรียน กลอน ^คลิก
                                    • กระโดดสู่ห้องเรียน โคลง  ^คลิก
                                    • กระโดดสู่ห้องเรียน ฉันท์  ^คลิก
                                    • กระโดดสู่ห้องเรียน ร่าย ^คลิก
                              

                                

                                            กลบทมยุราฟ้อนหาง
                            (กรมหมื่นไกรสรวิชิต : ประชุมจารึกวัดพระเชตุพนฯ)


                                            ๐----------------------๐         
                                            ดูดูชั้นเชิงมิตรคิดเฉยเฉย
                                            ผิดผิดทำจำเปนทักแต่เปรยเปรย      
                                            ขันขันจ้านเจียวเจ้าเอ๋ยเมื่อดีดี

                                            อยู่อยู่หน่อยก็ทำเง้าเอางอดงอด      
                                            ไปไปน่อยก็ออกฉอดเจียวฉีฉี
                                            ฟังฟังคำกับดูทำท่วงทีที         
                                            เคียงเคียงค่อนข้างจะรี่ไปเชือนเชือน

                                            ลำลำใจจะใคร่ถากปากกล้ากล้า      
                                            นึกนึกเวทนาหน้าจะเฝื่อนเฝื่อน
                                            ไหนไหนร้ายแล้วก็คงลงเลือนเลือน      
                                            เฉียดเฉียดเหมือนบุราณว่ามาจริงจริง

                                            ร้อนร้อนแล้วกระเบื้องเครื่องจะร้าวร้าว   
                                            แว่วแว่วข่าวดูเหมือนจิตร์คิดกริ่งกริ่ง
                                            เร่เร่รักษแล้วก็ชักชังชิงชิง         
                                            ฉะฉะมายาหญิงนี่ครันครัน

                                            แนแนนี่ได้ตำราไหนใหม่ใหม่      
                                            ฉิฉิปิดควันไฟได้ขันขัน
                                            หย่างหย่างนี้มีแต่กลคนรั้นรั้น      
                                            เถอะเถอะเจ้าแต่เท่านั้นก็ภอภอ

                                            แรกแรกใจหมายรักษจักยืดยืด      
                                            ดุ๋ดุ๋จืดลงสิทำลับฬ่อฬ่อ
                                            ร่ำร่ำสั่งฟังนัดผัดรอรอ         
                                            นานนานมากลับมาภ้อที่พาลพาล

                                            ติดติดเงี่ยเสียเชิงเจ้าชัดชัด         
                                            เก่งเก่งจัดเจียวคารมออกจ้านจ้าน
                                            ทำทำนองไขรอยคอยรานราน      
                                            เบื่อเบื่อจิตร์คิดก็คร้านพานจางจาง

                                            เถิดเถิดสาปหลาบลาทั้งรักษรักษ      
                                            อย่าอย่าพักเอื้อนอำทำขวางขวาง
                                            ดีดีชั่วไม่ต้องบอกออกรางราง      
                                            ชื่อมยุราฟ้อนหางไว้หย่างเอย ฯ

                                 (กรมหมื่นไกรสรวิชิต : ประชุมจารึกวัดพระเชตุพนฯ)

                                                ๐--------------------------๐

             พิจารณาโดยรวมเห็นว่า มีข้อพิเศษเพิ่มจากกลอนทั่วไป คือ

   ๐ ให้ใช้คำซ้ำในลักษณะคำยมก (หรือซ้ำเสียง) นำหน้าต้นวรรค และปลายวรรคของแต่ละวรรค โดยคำซ้ำนี้เปลี่ยนไปในแต่ละวรรคตามต้องการ

... ในความเห็นส่วนตัวแล้ว ในสมัยปัจจุบันนี้มีคำให้เลือกใช้มากขึ้นกว่าสมัยก่อน คำที่นำมาซ้ำกันควรเป็นคำยมกที่เราใช้กันอยู่ประจำในชีวิต (หรือใกล้เคียงที่สุด) เช่น เรื่อย ๆ, แผ่ว ๆ, เย็น ๆ, ค่ำ ๆ, ดึก ๆ เพื่อการอ่านที่เป็นธรรมชาติที่สุด

              ** กลบทนี้มีที่มาปรากฏทั้งในตำรา "กลบทศิริวิบุลกิตติ์"   และกลบท  "จารึกวัดพระเชตุพนฯ"

-๐ กลบทที่อยู่ในกลุ่มเดียวกัน ๐-
      • กลบท ธงนำริ้ว ^คลิก
      • กลบท สนล้อลม ^คลิก

              ผิดพลาดประการใดขออภัยไว้ ณ ที่นี้ครับผม
               ...-๐  Black Sword (หมู มยุรธุชบูรพา) ๐-...

                              
                                    • กลับสู่หน้าห้องเรียน กลอนกลบท ^คลิก
                                    • กระโดดสู่ห้องเรียน โคลงกลบท ^คลิก
                                    • กระโดดสู่ห้องศึกษา ภาพโคลงกลบท ^คลิก
                                    • กระโดดสู่ห้องเรียน กาพย์ ^คลิก
                                    • กระโดดสู่ห้องเรียน กลอน ^คลิก
                                    • กระโดดสู่ห้องเรียน โคลง  ^คลิก
                                    • กระโดดสู่ห้องเรียน ฉันท์  ^คลิก
                                    • กระโดดสู่ห้องเรียน ร่าย ^คลิก