กลบทอักษรสลับล้วน
                                      จาก "กลบทศิริวิบุลกิตติ์" โดยหลวงศรีปรีชา (เซ่ง)

                                           ๐ เศร้าโศกแสนแค้นขุ่นคิดจิตรจวนจาก   
                                           บ่ายเบี่ยงบากมากมายเมียงเสียงโศกสง
                                           ส้านเสียวสรรครั่นเครงครุ่นวุ่นเวียนวง   
                                           เอนเอียงองค์ลงแลเลียบเมียบเมียงมอง

                                           กาเกาะกิ่งจิงโจนจับงับเงียบเหงา      
                                           เปล้าเปลี่ยวเปล่าเหงาเงื่องงงสงสารสอง
                                           นกน้อยนิ่งอิงแอบอกหมกมุ่นมอง      
                                           เซ่าเซื่องซ้องมองเมียงไม้ใครคร่ำครวญ

                                           เทพทุกไทใจเจินจ้องมองเมียงมา      
                                           โหยหวนหาหน้าเนตรนองห้องหาวหวน
                                           ไทท้อแท้แน่นิ่งนั่งจังใจจวน      
                                           ลอแล่ลวนครวญครั่นครุ่นวุ่นวายเวียน

                                           พระพร่ำพร้องร้องร่ำรักษดักดิ้นแด่ว      
                                           กอดเกศแก้วแล้วโลมเล้าเศร้าสบเศียร
                                           จูบจอมเจ้ากล่าวเกลี้ยงกลอนวอนว่าเวียน   
                                           ห้ามเหตุเหียนเมียนมองมาว่าวิงวอน

                                           พ่อเพียนไภยไคลคลาคลาดยาตรเยื่องย่อง   
                                           หลีกเลี่ยงล่องมองเมียงมาดผาดผันผ่อน
                                           พ่อไภยแพ้แก่กำม์เกิดเจิดจวนจร      
                                           โรคราญรอนบ่อนเบี่ยงบ่ายกายแก่เกิน

                                           แต่ตัวตายกายกำม์เกิดเปิดเปิงปาน      
                                           พ้นไภยพาลราญรนรุกฉุกแฉ่งเฉิน
                                           เจ้าแจ่มจิ่มนิ่มเนื้อหน้าร่าเริงเริญ      
                                           อย่าแย้มเยินเชิญชูชอบตอบตายต่าง

                                           หน่อหนุ่มน้อยอ่อยเอี่ยมแอ่แลลานหลง   
                                           อย่างยอดยงองค์เอี่ยมอาตม์มาดเมียงหมาง
                                           กลั่นเกลื่อนไกลไปป่าป่องย่องเยื้องย่าง   
                                           แน่นวลนางหมองหมุ่นหมองร้องร่ำไร ฯ
                                                      ๑-----------------------๑


กลบทอักษรสลับล้วน    ปรากฏอยู่ในการประพันธ์ลำดับที่ ๔๙ ของตำรากลบทศิริวิบุลกิตติ์
                                  พิจารณาโดยรวมเห็นว่า มีเพิ่มจากกลอนทั่วไป คือ

      ๑.) ให้วางเขียนเป็น "กลอนเก้า" โดยแบ่งช่วงจังหวะ ( ๓ / ๓ / ๓ )
      ๒.) ให้มีมีการสัมผัสอักษร ๓ ชุดในสามช่วงของกลอนแต่ละวรรค โดยแต่ละช่วงไม่จำเป็นต้องเป็นอักษรกลุ่มเดียวกัน ( กกก-ขขข-จจจ )
     ๓.) แต่ละช่วงให้มีสัมผัสสระชิดระหว่างช่วงทุกช่วง ของทุกวรรค

** กลบทนี้มีที่มาปรากฏทั้งใน "กลบทศิริวิบุลกิตติ์"  และ "จารึกวัดพระเชตุพนฯ"

-๐ กลบทที่อยู่ในกลุ่มเดียวกัน ๐-
       • กลบท เบญจวรรณห้าสี ^คลิก
       • กลบท อักษรล้วน ^คลิก
       • กลบท เลวงวางตรวจ ^คลิก
       • กลบท ดวงเดือนประดับดาว ^คลิก
       • กลบท ดำเนินนางสระ ^คลิก

              ผิดพลาดประการใดขออภัยไว้ ณ ที่นี้ครับผม
               ...-๐  Black Sword (หมู มยุรธุชบูรพา) ๐-...

                              
                                    • กลับสู่หน้าห้องเรียน กลอนกลบท ^คลิก
                                    • กระโดดสู่ห้องเรียน โคลงกลบท ^คลิก
                                    • กระโดดสู่ห้องศึกษา ภาพโคลงกลบท ^คลิก
                                    • กระโดดสู่ห้องเรียน กาพย์ ^คลิก
                                    • กระโดดสู่ห้องเรียน กลอน ^คลิก
                                    • กระโดดสู่ห้องเรียน โคลง  ^คลิก
                                    • กระโดดสู่ห้องเรียน ฉันท์  ^คลิก
                                    • กระโดดสู่ห้องเรียน ร่าย ^คลิก
                              

                                

                                            กลบทอักษรสลับล้วน
                    (กรมหมื่นอมเรนทรบดินทร์(พระองค์เจ้าคเนจร) : ประชุมจารึกวัดพระเชตุพนฯ)

                                           ๐-------------------------๐         
                                           โอ้อกเอ๋ยเคยเคียงข้างนางหน่ายแหนง    
                                           จำจนใจให้หิวโหยร่วงโรยแรง      
                                           กลับกลายแกล้งแปลงเปลี่ยนเปลื้องเรื่องรักษเรา

                                           เหลือลำฦกนึกนิ่มนวลหวรหายหอม      
                                           ตรึกตรองตรอมย่อมเยนเยียบเงียบง่วงเหงา   
                                           ลำลักลอบชอบเชิงชวนยวนยั่วเย้า      
                                           คลึงเคล้นเคล้าเจ้าจึงจางหมางเหมิดเมิล
   
                                           ภอพบภักตร์ยักเยื้องยิ้มพริ้มเพราะพริ้ง      
                                           จับใจจริงมิ่งมิตรมั่นขันค้างเขิน
                                           ไขข้อขำร่ำเรื่องรักษชักชวนเชิญ      
                                           เหนฮึดเหินเกินเก่าก่อนค้อนคมคาย   

                                           โอ้อกเอ๋ยเลยลืมละปละเปลื้องปลิด      
                                           เจบจริงจิตร์คิดเคืองแค้นแหนหวงหาย
                                           ยังยิ้มเย้ยเลยเลี่ยงเลียบเปรียบเปรยปราย   
                                           กลบเกลื่อนกลายหมายเหมือนไม่ใช่ชู้เชย

                                           นี่แน่น้องล่องลอยลิ่วผิวผ่องผิด      
                                           พี่เพ่งพิดคิดคืนคายอายอกเอ๋ย
                                           หลงลำฦกนึกหนาวนอนกรก่ายเกย      
                                           คืนค่ำเคยเวยวานวนรนร้อนแรง

                                           แรกรู้รักษจักจืดใจไถ่ถามท้วง      
                                           หลงลิ้นลวงดวงดอกดั้นฟั้นเฟ้นแฝง
                                           น้อยหนอนางจางจิตร์จากปากปุแปง       
                                           ดูดำแดงแจ้งโจ่งเจอเก้อเกินการ

                                           คู่เคียงนวลน้องหน้าร่าเริงรื่น      
                                           ขมคอขื่นชื่นชอบชั่งหวังว่าหวาน
                                           ลืมเลยเหลิงเชิงเชือนชักรักษร้าวราน      
                                           พี่พบพานสารส่งซ้ำจำเจรจา   

                                           ต้องตักเตือนเยือนเยี่ยมหญิงกริ่งเกรงโกรธ   
                                           ทำถือโทษโอฐฐ์โอ้อ้อนห่อนหันหา
                                           แกล้งกล่าววอนว่าให้ให้เฮฮา      
                                           ได้สมญาสลับล้วนสามส่วนเอย ฯ

                  (กรมหมื่นอมเรนทรบดินทร์(พระองค์เจ้าคเนจร) : ประชุมจารึกวัดพระเชตุพนฯ)


กลบทอักษรสลับล้วน    พิจารณาโดยรวมเห็นว่า มีเพิ่มจากกลอนทั่วไป คือ

     ๑.) ให้วางเขียนเป็น "กลอเก้า" โดยแบ่งช่วงจังหวะ ( ๓ / ๓ / ๓ )
     ๒.) ให้มีมีการสัมผัสอักษร ๓ ชุดในสามช่วงของกลอนแต่ละวรรค โดยแต่ละช่วงไม่จำเป็นต้องเป็นอักษรกลุ่มเดียวกัน ( กกก-ขขข-จจจ )
     ๓.) แต่ละช่วงให้มีสัมผัสสระชิดระหว่างช่วงทุกช่วง ของทุกวรรค

** กลบทนี้มีที่มาปรากฏทั้งใน "กลบทศิริวิบุลกิตติ์"  และ "จารึกวัดพระเชตุพนฯ"

-๐ กลบทที่อยู่ในกลุ่มเดียวกัน ๐-
       • กลบท เบญจวรรณห้าสี ^คลิก
       • กลบท อักษรล้วน ^คลิก
       • กลบท เลวงวางตรวจ ^คลิก
       • กลบท ดวงเดือนประดับดาว ^คลิก
       • กลบท ดำเนินนางสระ ^คลิก

              ผิดพลาดประการใดขออภัยไว้ ณ ที่นี้ครับผม
               ...-๐  Black Sword (หมู มยุรธุชบูรพา) ๐-...

                              
                                    • กลับสู่หน้าห้องเรียน กลอนกลบท ^คลิก
                                    • กระโดดสู่ห้องเรียน โคลงกลบท ^คลิก
                                    • กระโดดสู่ห้องศึกษา ภาพโคลงกลบท ^คลิก
                                    • กระโดดสู่ห้องเรียน กาพย์ ^คลิก
                                    • กระโดดสู่ห้องเรียน กลอน ^คลิก
                                    • กระโดดสู่ห้องเรียน โคลง  ^คลิก
                                    • กระโดดสู่ห้องเรียน ฉันท์  ^คลิก
                                    • กระโดดสู่ห้องเรียน ร่าย ^คลิก