บนหนทางที่ย่างผ่านกาลเวลา
เสน่หาพาหลงดงอักษร
ทุกวันวารจารจดร่ายบทกลอน
มิอาทรระยะทางที่ห่างไกล
ถึงวันนี้เธอหนีหายมิใคร่เห็น
ยังอยู่เย็นเป็นสุขทุกข์ไฉน
เกิดเหนื่อยล้าราร้างหรืออย่างไร
ถามจากใจห่วงหาอย่าว่ากวน
หากยังไม่ลืมกันเช่นฉันนี้
มาเร็วซี...หยิบปากกาขึ้นมาด่วน
มาตอบข้อต่อวาทีที่เชิญชวน
สงสารคนที่คร่ำครวญว่ายังคอย...
ธนุ เสนสิงห์
:a001:
