|
พรายม่าน
|
Permalink: วิชชุมมาลาฉันท์ ๘ - กล้วยไม้
กล้วยไม้๑
วิชชุมมาลาฉันท์ ๘
กลีบรานก้านร่วง เซ่นสรวงบัดสี
เสียงปืนครืนคลี ปลิดดอกปลดดวง
กล้วยไม้ไกลมั่น ปลูกปันเปลี่ยนหวง
ตันหยงปรงพลวง หวังร่มห่มใบ
แต่ดินผ่าวเดือด กรังเลือดเกลื่อนร่าง
ช่อกล่นบนทาง กลบถมเด็กไทย
สิ้นแล้วสายรุ้ง หมดมุ่งวันใหม่
ฉีกวิ่นสิ้นใจ รากมอดยอดโรย ฯ
พรายม่าน
๑๘ มกราคม ๕๖
รายนามผู้เยี่ยมชม : รพีกาญจน์, กรกช, ปลายฝน คนงาม, สาวเครือฟ้า, อักษราวุธ, กอหญ้า กอยุ่ง, รินดาวดี, ลิตเติลเกิร์ล, เนื้อนาง นิชานาถ, Thammada, ฟองเมฆ, ลมหนาว ในสายหมอก, มนชิดา พานิช, Black Sword
|
|
|
|
|
บันทึกการเข้า
|
|
|
|
|
พรายม่าน
|
Permalink: Re: วิชชุมมาลาฉันท์ ๘
กล้วยไม้ ๒
กลอนสี่
๐ ดั่งเสียงสายฟ้า สาดห่ากระสุน
ปลิวหินกินฝุ่น ร่างหมุนเลือดนอง
๐ รถคว้างตะแคง ไถแร่งท้องร่อง
ครูยับพับกอง สมต้องใจพาล
๐ รากคว้าอากาศ ใบพาดเพลิงผลาญ
กลางไหม้ไฟมาร ดินกาฬตะกอน
๐ อีกสักกี่กอ กี่ช่อพอสอน
กี่สวยม้วยมรณ์ จึงอ่อนหยาบอาย ฯ
พรายม่าน
๑๘ มกราคม ๕๖
รายนามผู้เยี่ยมชม : รพีกาญจน์, กรกช, ปลายฝน คนงาม, สาวเครือฟ้า, อักษราวุธ, กอหญ้า กอยุ่ง, รินดาวดี, ลิตเติลเกิร์ล, Thammada, ฟองเมฆ, ลมหนาว ในสายหมอก, Black Sword
|
|
|
|
|
บันทึกการเข้า
|
|
|
|
ศรีเปรื่อง
สมาชิกพิเศษ
จำนวนผู้เยี่ยมชม: 5750
 ออฟไลน์ID Number: 43
จำนวนกระทู้: 488
ข้าพเจ้าเพียงใช้บทกวี เพื่อหย่อนฤดี ฯ
|
Permalink: Re: วิชชุมมาลาฉันท์ ๘
ยามเฝ้าไพร
สองเท้าก้าวเดิน ข้ามเนินโขดขอน
ฝ่าพงดงดอน กินนอนกลางทราย
ขุนเขาผืนป่า มีค่าเหลือหลาย
โปรดอย่าทำลาย ต้นสายธารา
ขอปกขอป้อง คุ้มครองยืนนาน
แม้จักแหลกราญ ถูกผลาญชีวา
เพื่อลูกหลานเหลน พักเอนพึ่งพา
ถือปืนเดินหน้า หาญท้านายทุน
ศรีเปรื่อง
๑๘ ม.ค. ๒๕๕๖
รายนามผู้เยี่ยมชม : รพีกาญจน์, กรกช, ปลายฝน คนงาม, สาวเครือฟ้า, อักษราวุธ, กอหญ้า กอยุ่ง, ลิตเติลเกิร์ล, Thammada, ฟองเมฆ, ลมหนาว ในสายหมอก, Black Sword
|
|
|
|
|
บันทึกการเข้า
|
|
|
|
|
พรายม่าน
|
Permalink: Re: วิชชุมมาลาฉันท์ ๘
กล้วยไม้ ๓
กาพย์ธนัญชยางค์
๐ ระลิ่วล่วงแล้ว กล้วยไม้ใบแก้ว
ดอกปลิวทิวแถว ทับเถื่อนเปื้อนไทย
เพียงช็อล์กกระดาน จะต้านพาลไหน
เกินฝืนปืนไฟ ระเบิดร่างบาง
๐ เพียรผลิปริช่อ ปลูกแต้มแซมต่อ
หวังมั่นวันรอ รุ่งเท่าเผ่าทาง
แต่ถิ่นดินนี้ บัดพลีผีสาง
ขุดแค้นระคาง ฆ่าแล่แม้ครู ฯ
พรายม่าน
๑๘ มกราคม ๕๖
หมายเหตุ: คำประพันธ์ทั้งสามประเภท มีลักษณะทางฉันทลักษณ์คล้ายกันมาก จึงอาจทำให้หลงผิดได้บ่อยๆ วิชชุมมาลาฉันท์ ๘ นั้น บังคับครุล้วนและมีสัมผัสเหมือนกาพย์ กาพย์ธนัญชยางค์ (สุราคนางค์ ๓๒) ไม่บังคับครุลหุ ส่วนกลอนสี่จะใช้สัมผัสแบบกลอน ซึ่งแน่นอนว่าไม่บังคับครุลหุเช่นกัน ข้อน่าสังเกตอีกประการหนึ่งก็คือ มาตราคณะ ทั้งสามมีการแบ่งจำนวนบทต่างกันเล็กน้อย |
|
|
|
|
บันทึกการเข้า
|
|
|
|
ศรีเปรื่อง
สมาชิกพิเศษ
จำนวนผู้เยี่ยมชม: 5750
ออฟไลน์ID Number: 43
จำนวนกระทู้: 488
ข้าพเจ้าเพียงใช้บทกวี เพื่อหย่อนฤดี ฯ
|
Permalink: Re: วิชชุมมาลาฉันท์ ๘
อืมม... อย่างที่ท่านพรายม่านบอกจริง ๆ สับสันง่ายมาก
ขอบคุณท่านพรายม่านมากครับ ที่เอาความรู้ดี ๆ มาเผื่อแผ่กัน
ด้วยจิตคารวะยิ่ง
ศรีเปรื่อง
๒๓ ม.ค. ๒๕๕๖
|
|
|
|
|
บันทึกการเข้า
|
|
|
|
|
share
|
Permalink: Re: วิชชุมมาลาฉันท์ ๘
@ เขียนฉันท์ฝันไกล.....หวังใจนักเรียน
โน้มนำเธอเพียร...........อ่านเขียนกลอนกานท์
ฉันท์นี้น่าเริ่ม...............แต่งเติมขับขาน
ง่ายง่ายจดจาร.............สานฝันพลันทำ
@ วิชชุมฉันท์ ๘.........แม้คล้ายกลอนสี่
หนึ่งบทกลับมี.............๘ วรรคจงจำ
อีกหนึ่งกำหนด........... เสียงยาวทุกคำ
ขอเตือนตอกย้ำ..........จักได้ไม่ลืม
*** สังเกตครับ
คำท้าย บาทที่ ๔ ส่งสัมผัส
คำท้าย บาทที่ ๖ รับ
|
|
|
|
|
บันทึกการเข้า
|
|
|
|
|
