เหมือนเอ๋ยเหมือนนะ
เหมือนหลอกขนขยะก็ว่าได้
ส่วนเกินที่เขาทิ้งเศษกิ่งใบ
ทั้งกิ่งไม้ใบเน่าเอาไปทิ้ง
คนสวยสวยอย่างเราเขาทำได้
มาหลอกใช้ขนไม้เจ็บใจยิ่ง
จะไปฟ้องท่านเปาเอ้าจริงจริง
เล่าทุกสิ่งที่หมูพูดมาเอย

 
กุ้งนา

ตามเอ๋ยตามนั้น
หลักฐานพันเป็นเถาเบาที่ไหน
เป็นลายลักษณ์อักษรบั่นทอนใจ
ท่านเปาได้โปรดคิดพิจารณา
เครื่องประหารหัวอะไรได้โปรดเลือก
ล่ามโซ่เชือกเส้นใหญ่มือซ้ายขวา
แมสสีดำอยู่ไหนใช้ปิดตา
ใครจะมาช่วยได้ไม่มีเอย
 
ต้นฝ้าย

ตกเอ๋ยตกจัง
เราก็นั่งดูฝนเหมือนคนเหงา
สองสามวันฝนฟ้าไม่บางเบา
ฝนจะเอาอย่างไรก็บอกมา
จะตกอีกกี่วันบอกกันได้
จะเตรียมไว้แผนการภายข้างหน้า
ไปเหมาร้านของชำนำข้าวปลา
อาหารแห้งมากค่ามาตุนเอย

 
ต้นฝ้าย

ร้อนเอ๋ยร้อนเหลือ
คอยเช็ดเหงื่อคราบไคลไม่หยุดหย่อน
ไม่ว่าจะยามไหนไม่ได้นอน
ตะวันร้อนทะลุฟ้ากว่าทุกวัน
ฝนตกก็บ่นฝน คนเรานี้
ฝนไม่มีก็บ่นฟ้าช่างน่าขัน
มาเขียนกลอนโลกแกล้งเพื่อแบ่งปัน
เพื่อนของฉันช่วยบ่นฟ้ามาเถอะ เอย.

 
ต้นฝ้าย

บ่นเอ๋ยบ่นด้วย
เรามาช่วยกันบ่นฟ้าฝนนี่
ทั้งฝนหนอแดดหนอเกินพอดี
มนุษย์นี้อยู่ยากลำบากกาย
ขอแสงพอประมาณมีม่านหมอก
ฟ้าอย่าหยอกด้วยฝนหล่นหลากหลาย
ประชาชนที่ลุ่มกลุ้มใจตาย
รีบขนย้ายอพยพหลบน้ำเอย

 

ลมเอยลมพัดพรู
ลมรำเพยพัดอยู่ไม่ขาดสาย
หนาวสะท้านทั้งตัวทั่วร่างกาย
เรื่องจะหมายอาบน้ำคงไม่คิด
ลมกระโชกกระเซ็นเป็นระลอก
ซ้ำไอหมอกยามเช้าหนาวจับจิต
มองหาใครซุกแอบอยู่แนบชิด
ทำลายฤทธิ์ลมหนาวคราวนี้เอย

 
ตันฝ้าย

หนาวเอยหนาวลม
พัดพริ้วพรมวนผ่านพาสั่นไหว
น้ำค้างหยดรดหล้าพฤกษาลัย
หนาวเหลือใจเย็นเยือกเข้าถึงทรวง
ห่มผ้าหนาผิงไฟให้คลายหนาว
บอกเพื่อนพ้องไกลใกล้ใจเป็นห่วง
ดูแลกายใจตนพ้นภัยปวง
อย่าได้ร่วงแรงไปเพราะไข้เอย

 
ข้าวหอม