อยู่ท่ามกลางเขาเขินเนินไศล
รักอุ่นไออาบรินหมู่หินผา
มวลดอกไม้พรายหอมกล่อมพนา
จับมือพาพร่ำพลอดอ้อนออดไป
สองเราเพียงเคียงรู้เป็นคู่คล้อง
แม้จะต้องจากกันเมื่อวันไหน
วันชีพดับลับร้างต้องห่างไกล
แต่สองใจวันนี้เรามีรัก
เพลานี้มีสุขลืมทุกข์หม่น
สิ้นกังวลใดใดให้หน่วงหนัก
กลางพนาป่าเขาลำเนาพัก
เราสองจักชื่นสุขทุกวันคืน
สวนสวรรค์แห่งนี้มีเราสอง
สายแดดส่องหนทางสิ้นร้างขื่น
ส่องอนาคตกาลมั่นคงยืน
ต่างหยิบยื่นความหมายในวันนี้
หมู่แมกไม้ไพรสัณฑ์บรรเลงล้อม
คล้ายเพลงกล่อมหัวใจไหลเรื่อยรี่
กระซิบบอกถ้อยคำนำวจี
เราจะมีกันและกันอย่างมั่นคง
ให้ผืนดินเป็นพยานผ่านโขดเขา
ให้สองเราคู่เคียงอย่าเลี่ยงหลง
ให้ส่ำสัตว์น้อยใหญ่ในป่าพง
ร่วมเสริมส่งแซ่ซ้องรักสองเรา
............... ปลาย อักษร
