- หมดที่ซึ่งจะพึ่งพา -

- หมดที่ซึ่งจะพึ่งพา -

เกิดอึดอัดขัดข้องในคลองจิต
เมื่อความผิดเป็นความถูกทุกข้อหา
หมดสิ่งดีที่ซึ่งจะพึ่งพา
ด้วยผีห่าเป็นใหญ่ไล่เทวัญ

แต่ก่อนนี้มีเรื่องขุ่นเคืองขัด
ก็เข้าวัดพึ่งพระคลายคับขัน
พระล้วนดีชี้ทางสว่างครัน
ถูกผิดพลันสะสางกระจ่างใจ

บ้านพึ่งวัดวัดจึงได้พึ่งบ้าน
มิขัดค้านพึ่งพาต่างอาศัย
“ทั้งบ้านวัดผลัดช่วยกันอวยชัย”
สังคมไทยร่มรื่นทุกคืนวัน

สังคมกลายคลายขลังกลางลาภยศ
ปรับเปลี่ยนกฎเกณฑ์ใหม่ตามใจฉัน
เห็นกฎเก่าขวากหนามที่สำคัญ
คอยกีดกันผลประโยชน์ต้องปลดทิ้ง

จึงเกิดเรื่องเน่าเหม็น“ผิดเป็นถูก”
ด้วย“รักลูก”ตามใจทั้งขายหญิง
คอยปัดป้องปกปิดความผิดจริง
เปิดแต่สิ่งดีงามมาสำแดง

ครั้นคลางแคลงแหนงจิตคิดอึดอัด
จะเข้าวัดให้พระสะสางแจ้ง
ก็มืดมัวหม่นหมางยิ่งคลางแคลง
เป็นยุคแห่งหมดที่ซึ่งจะพึ่งพา

เต็ม อภินันท์
๒๑ กุมภาพันธ์ ๒๕๖๐ / ๑๑.๕๙ น.
* ขอบคุณเจ้าของภาพในเน็ต

	ผู้เขียน	หัวข้อ: - หมดที่ซึ่งจะพึ่งพา - (อ่าน 2761 ครั้ง)
0 สมาชิก และ 1 บุคคลทั่วไป กำลังดูหัวข้อนี้