|
ธนุ เสนสิงห์
|
Permalink: Re: พระสุธน มโนราห์ คำกลอน ธนุ เสนสิงห์
๏ พ่อวิตกอกใจไม่ปกติ
จนดำริวิปริตผิดหลายเรื่อง
หวั่นญาติพงศ์วงศ์วานทั้งบ้านเมือง
โลหิตต้องนองเนืองธรนินทร์”
๏ “ขอเดชะพระบิดาการลานี้
มิใช่ที่เคืองบิดาแล้วลาถิ่น
การณ์อันว่าลาแดนจากแผ่นดิน
ฝากระบิลไว้กับท่านพระมารดร
๏ ขุ่นเคืองพระบิดาหาได้ไม่
ท่านผู้ให้ชีวามาแต่ก่อน
มิก่อกรรมนำวิบัติขอตัดรอน
แต่อยากวอนพระบิดาฟังวาที
๏ ซึ่งพระองค์ทรงวางใจให้อำนาจ
ผู้ฉลาดทิ้งธรรมนำวิถี
วางพระทัยมิได้ตรองให้ดี
จึงเกิดมีเบื้องหลังตั้งชนวน
๏ อันคนพาลสันดานพิษย่อมคิดร้าย
มุ่งยีย่ำทำลายให้ปั่นป่วน
ให้ถือราชโองการนั้นมิควร
เพราะแปรปรวนจากเมตตาของราชัน
รายนามผู้เยี่ยมชม : ลมหนาว ในสายหมอก, กร กรวิชญ์, ปลายฝน คนงาม, กอหญ้า กอยุ่ง, น้ำหนาว, ลิตเติลเกิร์ล, รพีกาญจน์, ฟองเมฆ, ก้าง ปลาทู, หนูหนุงหนิง, ปิ่นมุก
|
|
|
|
|
บันทึกการเข้า
|
|
|
|
|
ธนุ เสนสิงห์
|
Permalink: Re: พระสุธน มโนราห์ คำกลอน ธนุ เสนสิงห์
๏ ขอเรียกหาโหราจารย์ท่านผู้เฒ่า
แลพระองค์ทรงกล่าวเล่าความฝัน
ตามนิมิตคิดว่าร้ายทั้งหลายนั้น
มายืนยันอีกสักปากลูกอยากฟัง”
๏ ราชันให้เสนาหาอำมาตย์
ไปตามราชโหราเมื่อมานั่ง
เล่าซ้ำความตามนิมิตมิผิดพลั้ง
โหราตั้งกระดานขานทำนาย
๏ “อันตะในนิมิตนั้นยืนยันว่า
ผู้ที่มาจากอุระพระฤๅสาย
คือองค์ราชบุตรวิสุทธิ์กาย
ทักษิณาโลกาหมายก้องกำจร
๏ โลกทั้งสามเทิดพระนามในภายหน้า
ทรงบุญญา พระยศปรากฏกระฉ่อน
ตำรานี้ชี้ชัดมิตัดรอน
พระภูธรนิมิตฝันอันทรงคุณ”
๏ จบคำของโหราในครานั้น
ความสำคัญตรงเจตเหตุเกื้อหนุน
ผลอนันต์สรรค์สร้างในทางบุญ
ราชาวุ่นทัศนะกลางพระทัย
รายนามผู้เยี่ยมชม : ก้าง ปลาทู, กร กรวิชญ์, ปลายฝน คนงาม, ลมหนาว ในสายหมอก, รพีกาญจน์, กอหญ้า กอยุ่ง, ฟองเมฆ, ลิตเติลเกิร์ล, หนูหนุงหนิง, น้ำหนาว, ปิ่นมุก
|
|
|
|
|
บันทึกการเข้า
|
|
|
|
|
ธนุ เสนสิงห์
|
Permalink: Re: พระสุธน มโนราห์ คำกลอน ธนุ เสนสิงห์
๏ ราชบุตรปุจฉาพระฤๅสาย
“การทำนายโหรามีหน้าที่ไหม
มิเรียกหาท่านมานั้นด้วยฉันใด
ลูกยังมิเข้าใจในข้อนี้”
๏ “ปุโรหิตว่าโหรามาเลือนหลง
เฒ่าชะแรแก่ลงจนเหลือที่
เขานั้นเคยเรียนรู้ได้ครูดี
พ่อจึงมีความวางใจให้ทำแทน”
๏“พระองค์ฟังความข้างเดียวจริงเจียวหนอ
กรรมจึงก่อให้ลูกทุกข์เหลือแสน
ถึงวาระลูกจะไปไกลดินแดน
สมมาตรแม้นเขาตั้งความหวังมา
๏ หากพระองค์เชื่อตามคำทุกสิ่ง
อันตรายมากหลายจริงยิ่งนักหนา
ศัตรูร้ายใดที่หมายบีฑา
ยังด้อยกว่าคนใกล้ชิดที่คิดคด
๏ ไม่ระแวงระวังด้วยวางจิต
ถูกหรือผิดเชื่อคำตามทั้งหมด
ภัยพิษงูมิสู้พิษมิตรทรยศ
ผู้ทรงพรตพ่ายมารในหัวใจตน
รายนามผู้เยี่ยมชม : ก้าง ปลาทู, กร กรวิชญ์, ปลายฝน คนงาม, ลมหนาว ในสายหมอก, รพีกาญจน์, กอหญ้า กอยุ่ง, ฟองเมฆ, ลิตเติลเกิร์ล, หนูหนุงหนิง, น้ำหนาว, ปิ่นมุก
|
|
|
|
|
บันทึกการเข้า
|
|
|
|
|
ธนุ เสนสิงห์
|
Permalink: Re: พระสุธน มโนราห์ คำกลอน ธนุ เสนสิงห์
๏ ประมวลการณ์อันนี้ตามที่คาด
ปุโรหิตติดอำนาจขาดกุศล
เมื่อซึ้งความตามแต่องค์พระทรงพล
จะแก้กลที่เขาวางไว้อย่างไร”
๏ ครานั้นอาทิตย์ราชอนาถนัก
ผิดพลาดหนักจริงแท้ยากแก้ไข
สั่งมหาอำมาตย์พลันในทันใด
“จงรีบไปจับปุโรหิตร้าย
๏ ตัดหัวมันเสียบประจานรู้กันทั่ว
ที่ทำตัวชั่วช้าพาเสียหาย
มิสมดังวางฤทัยไปมากมาย
ยังกลับกลายคิดคดกบฏรัช”
๏ อำมาตย์รับกระทำตามบรรหาร
พวกใจมารทั้งผองต้องกำจัด
ลงโทษทัณฑ์เหตุอันใดชี้ให้ชัด
เป็นการตัดผู้เอาอย่างทางมิดี
๏ พระสุธนทูลลาคืนปราสาท
หลังราชาอนุญาตสู่ไพรศรี
ถึงอย่างไรยื้อไม่อยู่รู้ข้อนี้
พระภูมีจำอำนวยอวยพรชัย
รายนามผู้เยี่ยมชม : ก้าง ปลาทู, กร กรวิชญ์, ปลายฝน คนงาม, ลมหนาว ในสายหมอก, รพีกาญจน์, กอหญ้า กอยุ่ง, ฟองเมฆ, ลิตเติลเกิร์ล, หนูหนุงหนิง, น้ำหนาว, ปิ่นมุก
|
|
|
|
|
บันทึกการเข้า
|
|
|
|
|
ธนุ เสนสิงห์
|
Permalink: Re: พระสุธน มโนราห์ คำกลอน ธนุ เสนสิงห์
๏ เสด็จถึงวังทองเห็นห้องหอ
น้ำตาคลอปวดดวงมานปานตักษัย
พระยี่ภู่ดูว่างร้างอาลัย
ทรงร่ำไห้กอดพระเขนยเคียง
๏ “แท่นพระที่มีเราสองครองสุขสันต์
มาเงียบงันร้างกายไร้สรรพเสียง
ภาพอดีตชิดใกล้ได้ร่วมเรียง
กลับเหลือเพียงรอยเลือนรางกลางอารมณ์
๏ โอ้อกเอ๋ยมิเคยคิดรักฤทธิ์ร้าย
พังทลายลงครืนให้ขื่นขม
รักแสนหวานพานสลายกลายเป็นลม
คงต้องตรมเช่นนี้ชั่วชีวิน”
๏ มิอาจจักพักผ่อนนอนหลับใหล
ร้อนฤทัยอยู่ในห้วงห่วงถวิล
เตรียมข้าวของยามต้องไปไกลธานินทร์
คว้าศรศิลป์ออกเดินทางร้างเวียงวัง
๏ ตัดสินใจบ่ายหน้าสู่ป่าแน่
มิหันแลพระปรางค์ที่ข้างหลัง
ปณิธานการณ์นี้ไปไม่หยุดยั้ง
ตราบที่ยังมิพบน้องมโนราห์
รายนามผู้เยี่ยมชม : หนูหนุงหนิง, ลมหนาว ในสายหมอก, กร กรวิชญ์, ฟองเมฆ, รพีกาญจน์, น้ำหนาว, ลิตเติลเกิร์ล, กอหญ้า กอยุ่ง, ก้าง ปลาทู, ปลายฝน คนงาม, ปิ่นมุก
|
|
|
|
|
บันทึกการเข้า
|
|
|
|
|
ธนุ เสนสิงห์
|
Permalink: Re: พระสุธน มโนราห์ คำกลอน ธนุ เสนสิงห์
๏ บ้านพรานบุญผู้คุ้นเคยอยากเอ่ยถาม
มูลเค้าความหนหลังหวังปุจฉา
ชาวบ้านชี้ทางไปสู่ปลายนา
ถึงชายคาเรียกขานพบพานพลัน
๏ พรานบุญตื่นตระหนกอกระทึก
มิได้นึกเสด็จหากะทันหัน
ลงเบื้องล่างล้างบาทาอภิวันท์
ก่อนชวนกันขึ้นเคหาต่อพาที
๏ ยกขันน้ำนำหมากพลูสู่ที่ตั่ง
แล้วลงนั่งเจรจา “มาถึงนี่
เยี่ยมเยียนกันดูหม่อมฉันนั้นอยู่ดี
หรือยังมีธุระประการใด”
๏ “ขอให้เล่าเค้าหลังแต่ครั้งต้น
พี่สืบค้นมโนราห์มาจากไหน
บัดนี้นางคืนยังวังเวียงชัย
อยากถามไถ่ปัญหานานาประการ”
๏ “กรุงไกรลาสนิวาสไกลเกินใฝ่หา
นางเหินฟ้ามาสรง ณ สระพิศาล
ใกล้กุฎีฤษีริมหิมพานต์
จับนงคราญนั้นได้ในคงคา”
รายนามผู้เยี่ยมชม : หนูหนุงหนิง, ลมหนาว ในสายหมอก, กร กรวิชญ์, ฟองเมฆ, รพีกาญจน์, น้ำหนาว, ลิตเติลเกิร์ล, กอหญ้า กอยุ่ง, ก้าง ปลาทู, ปลายฝน คนงาม, ปิ่นมุก
|
|
|
|
|
บันทึกการเข้า
|
|
|
|
|
ธนุ เสนสิงห์
|
Permalink: Re: พระสุธน มโนราห์ คำกลอน ธนุ เสนสิงห์
๏ “สัญจรไพรให้ถึงซึ่งถิ่นนั้น
ทิศใดกันมั่นหมายใคร่ปุจฉา”
“พระองค์ไปหนใดนั้นฉันนำพา
เนินวนาย่างย่ำจนชำนาญ”
๏ “เรื่องส่วนตนอย่ามีผลถึงคนอื่น
คงนานนักจักได้คืนราชฐาน
หรือชีวันนั้นอาจจะมลายลาญ
มิเป็นการขอว่าอย่าไปเลย”
๏ พรานบุญว่า “หาถูกต้องมองการณ์สั้น
เพราะหม่อมฉันผู้ก่อไว้ใช่ไหมเอ่ย
หมายต่อสานงานประสงค์ให้ลงเอย
ดังเฉลยพระบุตราอย่าเกรงใจ”
๏ “ถ้ากระนั้นเมื่อพรานพี่มีใจช่วย
คิดอำนวยก็มิขัดอัชฌาสัย
ขอพี่นำสู่วนามุ่งหน้าไป
แค่พอให้เห็นกุฎีฤษีพอ
๏ จักขอบใจในการอันช่วยนี้
ย่อมมิดีหากจะพาเดินหน้าต่อ
พี่ก็มีลูกเมียต้องครองพะนอ
สิ่งที่ขอถ้าตกลงปลงใจตาม”
รายนามผู้เยี่ยมชม : หนูหนุงหนิง, ลมหนาว ในสายหมอก, กร กรวิชญ์, ฟองเมฆ, รพีกาญจน์, น้ำหนาว, ลิตเติลเกิร์ล, กอหญ้า กอยุ่ง, ก้าง ปลาทู, ปลายฝน คนงาม, ปิ่นมุก
|
|
|
|
|
บันทึกการเข้า
|
|
|
|
|
ธนุ เสนสิงห์
|
Permalink: Re: พระสุธน มโนราห์ คำกลอน ธนุ เสนสิงห์
๏ พรานบุญพร้อมยอมความตามที่ว่า
ล่วงพ้นริมหิมวาน่าเข็ดขาม
รู้บุญน้อยด้อยเดชฤทธิ์ใจคิดคร้าม
มิอาจข้ามวนามายามนต์
๏ เมื่อตกลงปลงใจได้ทั้งสอง
ตามครรลองแห่งเจตน์และเหตุผล
พรานขอพักเจราสาละวน
การเตรียมตนลำเลียงเสบียงกรัง
๏ เป็นถั่วงาปลาแห้งแป้งสาลี
ตามเคยที่ออกไพรสณฑ์แต่หนหลัง
ยาสำคัญ มันมะพร้าวอีกข้าวตัง
เมื่อสมดังต้องการพรานกล่าวคำ
๏ “พระองค์ควรค้างพักสักคืนก่อน
นี่ไม่นานตะวันรอนจะค่อนค่ำ”
“ไปทันทีเมื่อพี่พร้อมจะน้อมนำ
หมายตรากตรำย่ำย่างร้างแรมไพร”
๏ พรานยินคำจำนงลงเคหา
นำมุ่งหน้าเดินตรงสู่ดงใหญ่
แล้วปรึกษาวาทะเฉลยนัย
“ขอพระองค์จงได้ฟังวาที
|
|
|
|
|
บันทึกการเข้า
|
|
|
|
|
ธนุ เสนสิงห์
|
Permalink: Re: พระสุธน มโนราห์ คำกลอน ธนุ เสนสิงห์
๏ จักถ่ายทอดตลอดทางกลางไพรสัณฑ์
ซึ่งหม่อมฉันรู้ใดเรื่องไพรศรี
การกิน พัก จักหลีกภัยในพงพี
ก่อนจะลุถึงกุฎีมีเวลา”
๏ พระสุธนสนใจที่หมายสื่อ
มิดึงดื้อรู้ดีมากมีค่า
พรานไพรจะประสิทธิ์วิทยา
ที่สืบทอดกันมาหลายชั่วคน
๏ ยิ่งเข้าในไพรพฤกษ์ลึกรกชัฏ
เริ่มเลาะลัดยากครันยังดั้นด้น
ก่อนตะวันผันลาพากังวล
พรานชวนพระสุธนหาที่พัก
๏ สอนวิชานิทราไพรให้ข้อแรก
อธิบาย “ให้จำแนกเป็นสองหลัก
หนึ่งถ้ามีเวลาทำที่พำนัก
ขัดห้างมักให้อยู่เหนือธรณี
๏ ข้อที่สองมองเห็นว่าเวลาน้อย
มิอาจคอยด้วยค่ำไวไพรวิถี
จำต้องหาคาคบไม้ต้นใดมี
ให้พอที่เอนอิงพักพิงกาย
|
|
|
|
|
บันทึกการเข้า
|
|
|
|
|
ธนุ เสนสิงห์
|
Permalink: Re: พระสุธน มโนราห์ คำกลอน ธนุ เสนสิงห์
๏ ใบไม้สรรกันน้ำค้างกั้นกางฝน
พอข้ามพ้นราตรีเหมือนที่หมาย
ความสูงดูอยู่ด้านบนพ้นสัตว์ร้าย
สามารถย้ายเปลี่ยนท่าเวลานอน”
๏ พระสุธนสนใจความตามที่ว่า
สอดสายตาขึ้นด้านบนวนเวียนว่อน
ดุจวิหคนกกาบินหาคอน
เห็นปางไม้หลายอันซ้อนในสุมทุม
๏ ถามพรานว่า “คาคบที่ฉันชี้นั่น
เปลือกไม้มันเรียบดีมิมีตุ่ม
กิ่งแผ่ผายหลายคอนชะง่อนงุ้ม
ใบปกคลุมแน่นหนาพี่ว่ากระไร”
๏ “พระองค์ควรขึ้นไปดูให้ชัด
คล่องหรือขัดท่านั่งนอนผ่อนคลายไหม
หากอึดอัดขัดท่าหาต่อไป”
พอเข้าใจพระสุธนโหนเถาวัลย์
๏ เมื่อถึงยังปางไม้เอนกายเล่น
ไม่ดีเด่นแต่มิอับจนคับขัน
กู่ก้องมาว่า “ใช้ได้สบายครัน
ขอพี่นั้นหาแห่งหนของตนเอง”
|
|
|
|
|
บันทึกการเข้า
|
|
|
|
|
ธนุ เสนสิงห์
|
Permalink: Re: พระสุธน มโนราห์ คำกลอน ธนุ เสนสิงห์
๏ พรานบุญฟังดังนั้นหันซ้ายขวา
ปีนพฤกษาปุบปับกระฉับกระเฉง
ใกล้ค่ำลงวงเรไรเริ่มบรรเลง
เป็นเสียงเพลงกล่อมวนายามราตรี
๏ ผู้เดินทางกลางไพรต้องใจมั่น
มิเขลาขลาดหวาดหวั่นพรั่นภูตผี
เสียงสัตว์ร้ายใดใดมิไยดี
ชั่วคืนที่สงบจิตสุขนิทรา
๏ แสงสุรีย์สีทองส่องฟ้าใส
ลงสู่พื้นพงไพร ล้างใบหน้า
จัดเสบียงเรียงตั้งทั้งข้าวปลา
พรานบุญว่า “วันนี้เรียนสีไฟ
๏ ถ้าหน้าแล้งฟืนแห้งดีมิลำบาก
มักฟันถากผิวไม้ใช้ขุยไผ่
การเสียดสีวิธีทำสำแดงไว้
หน้าฝนใช้หินประกบแล้วตบตี
๏ การเดินทางกลางวนาเรื่องอาหาร
มิควรกินจนอาการอิ่มเต็มที่
ยามเดินทางจะอึดอัดขัดท่าที
เคล็ดเหล่านี้มีส่วนควรคำนึง
|
|
|
|
|
บันทึกการเข้า
|
|
|
|
|
ธนุ เสนสิงห์
|
Permalink: Re: พระสุธน มโนราห์ คำกลอน ธนุ เสนสิงห์
๏ เมื่อเสร็จสรรพดับไฟให้สนิท
อย่าให้ติดขึ้นภายหลังอีกครั้งหนึ่ง
พระสุธนสนใจฟังอย่างลึกซึ้ง
เรียบร้อยจึงชวนเชิญกันเดินทาง
๏ ช่วงไม้ป่าหนาแน่นเดินแสนยาก
ทั้งกิ่งคั่นก้านขวากต้องถากถาง
มีที่เพลินเดินสบายชมไพรพลาง
เมื่อพื้นล่างโล่งตาหญ้าไม่มี
๏ จนใกล้ย่ำสนธยาหาที่พัก
ขอตั้งหลักผ่อนคลายกลางไพรศรี
อย่างน้อยค้างกลางวนาเจ็ดราตรี
ก่อนจะถึงซึ่งกุฎีสิทธาจารย์
๏ พร้อมเดินทางมิร้างราหาความรู้
หลายหมวดหมู่ “วันนี้ว่าเรื่องอาหาร
ผลไม้ในวนาถ้าพบพาน
เหมือนพื้นบ้านหลากหลายในพงพี
๏ มะม่วง กระท้อน หว้า พลา มะไฟ
ที่แน่ใจว่ารู้จักเป็นสักขี
เลือกกินไล่เล็มไปได้ทันที
ผลใดที่แปลกตาอย่าเพิ่งกิน
|
|
|
|
|
บันทึกการเข้า
|
|
|
|
|
ธนุ เสนสิงห์
|
Permalink: Re: พระสุธน มโนราห์ คำกลอน ธนุ เสนสิงห์
๏ เห็นนกกาหรือว่าสัตว์จัตุบาท
มันสามารถกินได้หมายถวิล
เรากินได้มิตายแน่แต่มิชิน
เรื่องรสกลิ่นและแสลงมีแฝงมา
๏ ที่แน่ใจได้หนาพวกวานร
มันกินก่อนเรากินได้ไร้ปัญหา
พลาดกินผลไม้พิษจะมรณา
ยินเขาว่ามีมากหลายในหิมวันต์
๏ ไร้อาหารพานให้หาวานรยาก
ต้องจับจากย่านอื่นไปในเขตขัณฑ์
มีเคล็ดลับการจับวานรนั้น
ต้องคัดสรรหวายน้ำทำบ่วงคล้อง
๏ แต่งบ่วงให้เรียวคล้ายปลายยอดหญ้า
ย่องช้าช้าเข้าใกล้สายตาจ้อง
ได้จังหวะตวัดรัดดังปอง
ตัวไหนร้องเจียนจะตายให้ปล่อยไป
๏ บางตัวนั้นสัญชาตญาณมันมากหลาย
ดิ้นจนตายนำพาหาได้ไม่
ต้องหาตัวกลัวอีกอย่างเหมือนต่างใจ
หงอมิได้ดิ้นนักจึ่งจักดี
|
|
|
|
|
บันทึกการเข้า
|
|
|
|
|
ธนุ เสนสิงห์
|
Permalink: Re: พระสุธน มโนราห์ คำกลอน ธนุ เสนสิงห์
๏ ค่อยลูบหัวตัวมันมินานคุ้น
จึงเจือจุนชิมผลไม้ได้เต็มที่
พรานแนะนำทำให้ดูรู้วิธี
จรลีไปพลางกลางพงไพร
๏ ค่ำพักค้างรุ่งสางคงเดินดงต่อ
มากหัวข้อหลักการพรานสอนให้
เป็นวิชาพาตนหลีกพ้นภัย
ยามท่องในวนาเอกากาย
๏ พระสุธนสนใจใฝ่เรียนรู้
ความเป็นอยู่ในดงดอนกินนอนง่าย
ข้างหน้ามีอุปสรรคอีกมากมาย
คงมิคลายความหวังตั้งมั่นมา
๏ วันนี้พรานบุญว่าเรื่องหาน้ำ
ต้องน้อมนำก่อนขึ้นเขินแนวเนินผา
แต่หมดไป ไม่พอบ้างเป็นบางครา
ต้องรู้จักหลักการหาน้ำมากิน
๏ ถ้าฝนตกหยกหยกผ่านมินานมาก
หาได้จากพวกแอ่งหรือแก่งหิน
ถ้าแล้งนานพานเหือดหายลงใต้ดิน
ครองชีวินด้วยน้ำตามเถาวัลย์
|
|
|
|
|
บันทึกการเข้า
|
|
|
|
|
ธนุ เสนสิงห์
|
Permalink: Re: พระสุธน มโนราห์ คำกลอน ธนุ เสนสิงห์
๏ หาเถาวัลย์อันใหญ่ยาวเท่าแขนขา
ฟันให้สูงสักสองวาขาดสะบั้น
แล้วรีบตัดข้างล่างให้ใกล้โคนพลัน
กระบอกไผ่ตัดใหม่นั้นมารองรับ
๏ แม้ได้น้ำถึงสองสามกระบอกไผ่
ห้ามวางใจหลงปลื้มดื่มปุบปับ
ดูเยื่อไผ่ไม่เปลี่ยนสีที่ซึมซับ
จึงจะนับว่าดื่มได้ไร้พิษภัย
๏ พระสุธนด้นวนาศึกษาศิลป์
การอยู่กินใช้ชีวากลางป่าใหญ่
จนมาถึงปลายทางที่วางไว้
พอลับเหลี่ยมไศลเห็นกุฎี
๏ มิกว้างใหญ่ซ่อนในสุมทุมพฤกษา
จึงยินคำ “เราอำลากันที่นี่
ขอบใจยิ่งสิ่งทั้งหลายได้ปรานี
ขอให้พี่คืนหลังยังปัญจาล์”
๏ พรานอำนวยอวยชัยให้สมมาด
ก่อนนิราศลาลับกลับเคหา
ถือสัจจะกระทำตามสัญญา
จำร้างราอาลัยจากไกลแล้ว
|
|
|
|
|
บันทึกการเข้า
|
|
|
|
|
