|
ธนุ เสนสิงห์
|
Permalink: Re: พระสุธน มโนราห์ คำกลอน ธนุ เสนสิงห์
๏ ยาวิเศษชโลมกายร่ายพจน์ว่า
“พึ่งบุญญาบารมีฤดีกุศล”
คลุมกายาด้วยผ้ารัตกัมพล
ออกดั้นด้นฝ่าดงมุ่งตรงไป
๏ มิคิดหวั่นพรั่นภัยไม่หยุดยั้ง
พุ่งไปดังลูกธนูสู่แดนใหม่
เมื่อสมาธิมั่นมิหวั่นใด
ผ่านพงไพรวิบัติอัศจรรย์
๏ หลายทิวาราตรีมิอาจนับ
ต้องรุกรับนานาภัยกลางไพรสัณฑ์
มาถึงที่นทีขวางหนทางตัน
สระอนันต์ปานสมุทรไกลสุดตา
๏ คิดอยู่นานการจะข้ามทำไฉน
เริ่มหนักใจยินอึงอลบนเวหา
เห็นช้างบินฝูงใหญ่ได้มุ่งมา
จึงเอาผ้ารัตกัมพลคลุมตนพลัน
๏ สัตว์นานาชายวารินที่กินน้ำ
ต่างรีบจ้ำหนีไปด้วยใจพรั่น
ฝูงหัสดีลิงค์ดิ่งลงทัน
จับสัตว์กันได้ถ้วนทั่วทุกตัวตน
รายนามผู้เยี่ยมชม : ลิตเติลเกิร์ล, กร กรวิชญ์, ลมหนาว ในสายหมอก, ปลายฝน คนงาม, เส้นชีวิต ดำเนินไป, ฟองเมฆ, รพีกาญจน์, กอหญ้า กอยุ่ง, น้ำหนาว, ก้าง ปลาทู, เนิน จำราย
|
|
|
|
|
บันทึกการเข้า
|
|
|
|
|
ธนุ เสนสิงห์
|
Permalink: Re: พระสุธน มโนราห์ คำกลอน ธนุ เสนสิงห์
๏ กำลังกลัวตัวหนึ่งตรงลงมาชิด
จับพระสุธนติดเหินเวหน
จำนิ่งไว้ไม่เสียงดังแม้กังวล
บินข้ามพ้นสู่ไพรไกลคงคา
๏ แล้วร่อนลงตรงสถานลานหินใหญ่
คงหมายใจไว้จักกินภักษา
ปรบมือร้องก้องดังทั้งสามลา
วิหคใหญ่ไอยราขึ้นฟ้าจร
๏ โอ้หนทางห่างไกลมากยิ่งนักหนา
มีหลายคราอิดโรยแรงโหยอ่อน
ยากคะเนเวลาพนาดร
มิม้วยมรณ์เสียงกลางทางจักย่างไป
๏ ฝ่าดงดานมั่นกมลมิย่นย่อ
ดวงฤดียามที่ท้อหรือหวั่นไหว
ธำมรงค์มโนราห์มอบมาไว้
แนบหทัยคลายเหงาเศร้าแดเดียว
๏ มาถึงแดนสัปปะ* อสรพิษ
มากชนิดสีมิซ้ำดำ เหลือง เขียว
บ้างรัดกันพันกายเป็นสายเกลียว
แลบลิ้นหว่างกลางเขี้ยวชะงุ้มงอน
รายนามผู้เยี่ยมชม : ลิตเติลเกิร์ล, กร กรวิชญ์, ลมหนาว ในสายหมอก, ปลายฝน คนงาม, เส้นชีวิต ดำเนินไป, ฟองเมฆ, รพีกาญจน์, กอหญ้า กอยุ่ง, น้ำหนาว, ก้าง ปลาทู, เนิน จำราย
|
|
|
|
|
บันทึกการเข้า
|
|
|
|
|
ธนุ เสนสิงห์
|
Permalink: Re: พระสุธน มโนราห์ คำกลอน ธนุ เสนสิงห์
๏ พญาแผ่แม่เบี้ยราวเท่าใบตาล
รุ่นลูกหลานมากมายคล้ายหมู่หนอน
ส่งเสียงขู่ฟู่ฟ่อคอโยกคลอน
ขยักขย่อนท่าขัดขวางหนทางนี้
๏ พระสุธนโปรยยาตามวาตะ
เมื่อปะทะงูเล็กร้อนต้องจรหนี
ตัวพญากล้าแกร่งกำแหงดี
ชาตินาคีมิระย่อต่อมนุษย์
๏ จึงต้องใช้ปลายดาบออกปราบสู้
จนได้รู้คือผู้พ่ายในที่สุด
พระสุธนโจนไปหน้าฝ่าเร็วรุด
หมู่อหิ* มิอาจหยุดพระฤทธา
๏ เมื่อผ่านพ้นภัยร้ายผ่อนคลายบ้าง
เดินไปพลางดอมดมชมพฤกษา
ลำดวนดง ชงโค ตะโก มะกา
จิก จำปี จำปา แก้ว กันเกรา
๏ สัตตบรรณ กระบาก บุนนาค ตะแบก
พันธุ์ไม้แปลกพวกเฟิร์น ปาล์ม งามหลายเหล่า
พะยูง ยางสล้างไปในลำเนา
เกต สาละ กระเบา ตะเคียน แค
รายนามผู้เยี่ยมชม : กร กรวิชญ์, ลมหนาว ในสายหมอก, ลิตเติลเกิร์ล, ฟองเมฆ, ปลายฝน คนงาม, กอหญ้า กอยุ่ง, เส้นชีวิต ดำเนินไป, รพีกาญจน์, น้ำหนาว, ก้าง ปลาทู, เนิน จำราย
|
|
|
|
|
บันทึกการเข้า
|
|
|
|
|
ธนุ เสนสิงห์
|
Permalink: Re: พระสุธน มโนราห์ คำกลอน ธนุ เสนสิงห์
๏ หอมบุปผามาลีสักกี่ป่า
พ่ายกลิ่นปรางมโนราห์น้องข้าแน่
ชมเพียงผ่านมิซ่านซึ้งตะลึงแล
กลางดวงแดร้อนด้วยรักที่พรากไกล
๏ “โอ้รักเอ๋ยยามเชยชมสุขสมล้น
เมื่อรักพรากจากกมลทนทุกข์ใหญ่
มีแต่ความห่วงหาเศร้าอาลัย
ร้าวทรวงในเกินจะคณนา
๏ เชื่อมั่นนักมโนราห์คราจำพราก
คงทุกข์มากคิดถึงคะนึงหา
อเนกวิธ* จิตประหวัดภัสดา
อยากให้น้องรู้ว่าพี่มาตาม”
๏ รำพึงถึงมเหสีที่แสนรัก
อุปสรรคใดขวางทางจะข้าม
ไกลแสนไกลไม่เหนือกว่าพยายาม
น้อมนำความรักเติมเพิ่มพลัง
๏ ทุ่มเทแรงใจกายให้เต็มที่
ตราบมิสิ้นชีวียังมีหวัง
แม้นปลายทางห่างไกลไม่หยุดยั้ง
ต้องถึงดังใจหมายได้สักวัน
รายนามผู้เยี่ยมชม : กร กรวิชญ์, เนื้อนาง นิชานาถ, ลมหนาว ในสายหมอก, ลิตเติลเกิร์ล, ฟองเมฆ, ปลายฝน คนงาม, กอหญ้า กอยุ่ง, เส้นชีวิต ดำเนินไป, รพีกาญจน์, น้ำหนาว, ก้าง ปลาทู, เนิน จำราย
|
|
|
|
|
บันทึกการเข้า
|
|
|
|
|
ธนุ เสนสิงห์
|
Permalink: Re: พระสุธน มโนราห์ คำกลอน ธนุ เสนสิงห์
๏ หยุดผงะเงาทะมึนยืนจังก้า
แหงนมองดูรู้พญายักษ์ปักหลั่น
สูงราวเจ็ดชั่วลำตาลพาลกุมภัณฑ์
เพียงมองผ่านกายปานกันทรากร*
๏ ขวาถือขวานประมาณว่าฝาเรือนฟาก
ซ้ายถือสากเหล็กยาวเท่าไม้ขอน
ดวงตาแดงดุจแสงอาทิตย์ร้อน
กายโยกคลอนประหนึ่งว่าตั้งท่ารบ
๏ พระสุธนรณฤทธิ์ครุ่นคิดว่า
หากเข่นฆ่าก่อเวรไปไม่รู้จบ
หยิบธนูน้อยทายาศักรภพน์*
หวังสยบฤทธาพญายักษ์
๏ ศรเพียงดอกปล่อยออกให้เสียบใบหู
ทั้งยืนอยู่ล้มทันทีมิมีหลัก
สลบไปไร้ลีลาอาการชัก
ทรลักษณ์ทั้งกายไร้สิ่งดี
๏ พระสุธนขึ้นบนกายเดินไปหน้า
จนถึงเศียรยักษาอย่างเร็วรี่
กระโดดลงตรงไปในพงพี
จรลีมิผันหน้ากลับมามอง
รายนามผู้เยี่ยมชม : ลมหนาว ในสายหมอก, ลิตเติลเกิร์ล, กร กรวิชญ์, ฟองเมฆ, ปลายฝน คนงาม, กอหญ้า กอยุ่ง, เส้นชีวิต ดำเนินไป, รพีกาญจน์, น้ำหนาว, ก้าง ปลาทู, เนิน จำราย
|
|
|
|
|
บันทึกการเข้า
|
|
|
|
|
ธนุ เสนสิงห์
|
Permalink: Re: พระสุธน มโนราห์ คำกลอน ธนุ เสนสิงห์
๏ ผ่านมากมายหลายป่าพนาเวศ
พบแต่เหตุขัดขวางทางมิคล่อง
จำประจันฝ่าฟันไปดั่งใจปอง
อกร่ำร้องคะนึงถึงปลายทาง
๏ เมื่อค่ำลงคงพำนักเป็นหลักมั่น
ใช้ชีวันเยี่ยงคนป่ามาทุกอย่าง
ดงกันดารเห็นตะวันเพียงเลือนราง
กาลผ่านไปในท่ามกลางหิมวา
๏ มิรู้วันผันผ่านนานแค่ไหน
ยังเร่ร่อนจรในไพรพฤกษา
ร้อนฝนหนาวก้าวผ่านวารเวลา
วนเวียนมาวัสสานะ*เกินระกำ
๏ น้ำชุ่มโชกโกรกกายาคราฝนหนัก
ต้องหยุดพักกลางวันมิทันค่ำ
เมื่อเมฆฝนหม่นฟ้านภาคล้ำ
ทั่ววนามามืดงำไพรอำพราง
๏ พิรุณหนักพักค้างท่ามกลางฝน
พระสุธนเคลิ้มไปอยู่ในห้าง
สะดุ้งตื่นขึ้นมาถึงตาค้าง
เห็นฝูงกวางแปลกตา พานรมฤค*
รายนามผู้เยี่ยมชม : กร กรวิชญ์, ฟองเมฆ, น้ำหนาว, ปลายฝน คนงาม, ลมหนาว ในสายหมอก, ก้าง ปลาทู, เนิน จำราย, รพีกาญจน์, ลิตเติลเกิร์ล, เส้นชีวิต ดำเนินไป, กอหญ้า กอยุ่ง
|
|
|
|
|
บันทึกการเข้า
|
|
|
|
|
ธนุ เสนสิงห์
|
Permalink: Re: พระสุธน มโนราห์ คำกลอน ธนุ เสนสิงห์
๏ เหลียวไปมาขวาซ้าย ฤๅในฝัน
หายงงงันขยี้ตาว่ารู้สึก
แลกิเลนวิ่งไล่กันมันคงคึก
สัตว์พิลึกพันทางช้างกระทิง
๏ เสือ ม้า ควายกายประหลาดสัตว์ประสม
น่าชื่นชมลายศิลป์ เกสรสิงห์*
อีก กบิลปักษา* นภาลิง
สัตว์หลายสิ่งมีปีกเหินเดินเมฆา
๏ พอฝนซาฟ้าใสทั้งหลายสงัด
เห็นแต่สัตว์สามัญอันครองป่า
ออกเดินทางยังไม่ย่ำสนธยา
เร่งเวลามิอยากพักอยู่นาน
๏ ประลุแดนแสนสนั่นลั่นระทึก
พบเห็นศึกลองกำลังสองช้างสาร
จอมฉัททันต์อันใหญ่โตมโหฬาร
มารอนราญรุกรับสลับกัน
๏ เหล่าสุมทุมมิทานช้างสารเหยียบ
หักราบเรียบเรี่ยราดขาดสะบั้น
ดูท่าทีมิลดละการประจัญ
แม้นฝ่าฟันเข้าไปคงไม่ดี
รายนามผู้เยี่ยมชม : กร กรวิชญ์, ฟองเมฆ, น้ำหนาว, ปลายฝน คนงาม, ลมหนาว ในสายหมอก, ก้าง ปลาทู, เนิน จำราย, รพีกาญจน์, ลิตเติลเกิร์ล, เส้นชีวิต ดำเนินไป, กอหญ้า กอยุ่ง
|
|
|
|
|
บันทึกการเข้า
|
|
|
|
|
ธนุ เสนสิงห์
|
Permalink: Re: พระสุธน มโนราห์ คำกลอน ธนุ เสนสิงห์
๏ มิอยากผลาญราญรอนใช้ศรศิลป์
ยิงผ่านหน้าคชินทร์สู่ไพรศรี
กัมปนาทก้องฟ้าวนาลี
ในทันทีสองช้างแยกทางจร
๏ จึงเดินหน้าฝ่าไปในดงยับ
ที่ล้มทับกันมากมายเศษไม้ขอน
ขึ้นเขาเขินเนินผาข้ามสาคร
จนแรมรอนถึงโอฆะทะเลวน
๏ เห็นงูยักษ์ตัวยาวจ้าวละหาน
ทอดกายเป็นเช่นสะพานอยู่กลางหน
พระครุ่นคิดพินิจดูจึงรู้กล
อันสัตว์ใดจรดลบนหลังงู
๏ ถึงหัวที่อยู่ทางฝั่งกระโน้น
ลงแล้วโดนลิ้นตวัดรัดกายอยู่
ลากเหยื่อลงคอพลันมิทันรู้
ว่าเป็นผู้หลงเล่ห์เพทุบาย
๏ เดินขึ้นหลังย่างไปด้วยใจมั่น
ตอนลงนั้นกระโดดไกลไม่เสียหาย
พร้อมทั้งถือดาบมั่นป้องกันกาย
ถ้างูร้ายลิ้นกระหวัดตัดทันที
รายนามผู้เยี่ยมชม : กร กรวิชญ์, ฟองเมฆ, น้ำหนาว, ปลายฝน คนงาม, ลมหนาว ในสายหมอก, ก้าง ปลาทู, เนิน จำราย, รพีกาญจน์, ลิตเติลเกิร์ล, เส้นชีวิต ดำเนินไป, กอหญ้า กอยุ่ง
|
|
|
|
|
บันทึกการเข้า
|
|
|
|
|
ธนุ เสนสิงห์
|
Permalink: Re: พระสุธน มโนราห์ คำกลอน ธนุ เสนสิงห์
๏ เดินข้ามได้เหมือนดังตั้งประสงค์
กระโดดลงไกลจนพ้นรัศมี
ลิ้นมิถึงขาดเพียงหนึ่งองคุลี
ปลอดภัยดีจนลุแดนแสนอัตคัด
๏ เกินชำแรกแทรกกายเข้าไปได้
มวลหมู่ไม้ยัดเยียดเสียดขนัด
ทั้งแนวผาซ้อนผากลางป่าชัฏ
สุดเลาะลัดเข้าไปในวนา
๏ ต้องแผลงศรศิลป์ชัยในครานี้
ทะลวงไปในถิ่นที่ ณ เบื้องหน้า
เกิดเป็นปล่องช่องทางสร้างมรรคา
อุโมงค์รูภูผาให้ฝ่าไป
๏ ถึงคีรีมีพลังอย่างมหันต์
สองลูกเข้ากระทบกันดินสั่นไหว
สะเก็ดหินบินว่อนเป็นฟอนไฟ
มีกลิ่นไหม้ฟุ้งตลบจนอบอวล
๏ ศรศิลป์ชัยในยามจำเป็นใช้
สมฤทัยทำลายได้ครบถ้วน
เหมือนจำนงมุ่งตรงไปไม่เรรวน
สิ่งกีดขวางทั้งมวลล้วนมายา
|
|
|
|
|
บันทึกการเข้า
|
|
|
|
|
ธนุ เสนสิงห์
|
Permalink: Re: พระสุธน มโนราห์ คำกลอน ธนุ เสนสิงห์
๏ เย็นวันหนึ่งถึงวนาโอฬารึก
แลพิลึกยิ่งนักยักษ์พฤกษา
ลำต้นใหญ่สูงเยี่ยมเทียมเมฆา
สนธยาเตรียมพักค้างกลางดงดอน
๏ พลันยลยินสัตว์บินได้ใหญ่คับฟ้า
บินตรงมาเหนือเวหนเวียนวนว่อน
เหมือนสอดส่ายสายตามองหาคอน
ป่าโยกคลอนด้วยปีกสัตว์สะบัดลม
๏ แม้บินได้กายผิดแผกแปลกปักษิน
ส่วนกายินสารพัดสัตว์ประสม
ตัวเท่าเรือนเหมือนเหินฟ้าด้วยอาคม
มิน่าชมราคินทั่วอินทรีย์
๏ บินวนอยู่หมู่ปักษาหารือได้
เสียงส่วนใหญ่ว่าตั้งหลักพักที่นี่
เช้าวันพรุ่งมุ่งไกรลาสราชคีรี
คงพอดีหนึ่งวันบินกันไป
๏ พระสุธนกุศลชูรู้สาระ
ฤๅเทวะเบื้องบนดลมาให้
พบหนทางที่หวังมุ่งสู่กรุงไกร
โดยอาศัยนกยักษ์พำนักกาย
|
|
|
|
|
บันทึกการเข้า
|
|
|
|
|
ธนุ เสนสิงห์
|
Permalink: Re: พระสุธน มโนราห์ คำกลอน ธนุ เสนสิงห์
๏ คิดดังนั้นพลันปีนป่ายต้นไม้ยักษ์
สูงยิ่งนักพักหลายหนจนเหนื่อยหาย
ย่ำค่ำลงพอดีถึงที่ปลาย
ค่อยย่องย้ายเข้าหากายานก
๏ แล้วแทรกกายเข้าไปในกลุ่มขน
ผูกรัดตนแน่นหนาแถวหน้าอก
เสมือนว่าอาศัยในชัฏรก
มีกอกกหญ้าไซให้เหนี่ยวรั้ง
๏ นกผัวเมียเคลียคลอแล้วท้อถ้อย*
“อันพวกเรานับร้อยคอยความหวัง
บินทางไกลสู่ไกรลาสราชวัง
นั้นด้วยตั้งใจปองกินของพลี
๏ เหตุแห่งความตามนั้นหรือไฉน
ภักษาอื่นดาษดื่นไปกลางไพรศรี
นึกมิน่าพากันไปในธานี
หรือยังมีความสำคัญประการใด”
๏ นกเมียถามความให้ไขปัญหา
“องค์ราชาจัดให้มีพิธีใหญ่
รับขวัญลูกมโนราห์เคยลาไกล
อยู่ที่ในเมืองมนุษย์เนิ่นนานครัน
|
|
|
|
|
บันทึกการเข้า
|
|
|
|
|
ธนุ เสนสิงห์
|
Permalink: Re: พระสุธน มโนราห์ คำกลอน ธนุ เสนสิงห์
๏ ด้วยรังเกียจกลิ่นอายกายมนุษย์
ให้ยั้งหยุดชำระกายใกล้วังนั่น
ครบเจ็ดปีเจ็ดเดือนกับเจ็ดวัน
จึงจัดงานรับขวัญมโนราห์
๏ ขนบแห่งหิมพานต์ชานไกรลาส
เมื่อมีราชพิธีดังที่ว่า
เหล่าเทวะ อมนุษย์ ครุฑ นาคา
เหลือคณาสัตว์สมร่างต่างพันธุ์พงศ์
๏ ร่วมพิธีพลีทานการฉลอง
เนื่องสนองวโรกาสราชประสงค์
เราจึงควรสืบสานให้มั่นคง
เพื่อดำรงสัมพันธ์อันยาวนาน”
๏ พระสุธนยลยินนัยใจระทึก
หวนรำลึก “เกือบแปดปีที่พ้นผ่าน
ผจญภัยอยู่ในแดนแสนกันดาร
จากถิ่นฐานบิดรและมารดา
๏ โอ้เราหลงอนงค์หนึ่งถึงเพียงนี้
เฝ้าโศกีร้องร่ำคร่ำครวญหา
ทิ้งบุพการีที่เกิดมา
ตามชายามิสักนิดคิดชีวัน
|
|
|
|
|
บันทึกการเข้า
|
|
|
|
|
ธนุ เสนสิงห์
|
Permalink: Re: พระสุธน มโนราห์ คำกลอน ธนุ เสนสิงห์
๏ หากพบภยันตรายมลายล้ม
กระดูกถมจมดินถิ่นไพรสัณฑ์
มิมีคนส่งข่าวคราวถึงกัน
กาลผ่านผันสวาทแปรไม่แน่นอน
๏ โอ้ใครเล่าเฝ้าโหยหาโศกอาลัย
ความห่างไกลทำให้เลือนไม่เหมือนก่อน
แต่บิดามารดาคงอาวรณ์
อกสะท้อนอนิจจามิน่าเลย
๏ เวรกรรมใดดลบันดาลในการณ์นี้
ร้ายหรือดีต่อไปใครเฉลย
คิดขึ้นมาน่าละเหี่ยเสียจริงเอย”
ลมรำเพยยินคำพระรำพัน
๏ เกิดฉุกคิดสะกิดใจ “กระไรหนา
ดั้นด้นมาจนใกล้ชายเขตขัณฑ์
คิดใจน้อยปล่อยวางเสียกลางคัน
ทิ้งคืนวันที่ฟันฝ่ามาเปล่าดาย
๏ พึงสรรค์สร้างพลังใจให้แน่วแน่
ใกล้แล้วแท้พรุ่งนี้ถึงที่หมาย”
เมื่อคิดตกพร้อมนกนอนพักผ่อนกาย
จิตวุ่นวายสงบไปในนิทรา
|
|
|
|
|
บันทึกการเข้า
|
|
|
|
|
ธนุ เสนสิงห์
|
Permalink: Re: พระสุธน มโนราห์ คำกลอน ธนุ เสนสิงห์
๏ รอจนรุ่งสุริยาฟ้าแจ่มใส
กลุ่มนกใหญ่จากคอนร่อนถลา
บินวนอยู่จนหมู่พร้อมจอมพญา
ออกนำหน้ามุ่งไกรลาสราชธานี
๏ เร่งเต็มฤทธิ์ติดลมบนด้นเวหา
ข้ามเมฆาอย่างเจนจบนภวิถี
สุริยันมิทันลับกับคีรี
ร่อนลงที่พนาเวศเขตกรุงไกร
๏ พระสุธนเร้นตนพรากออกจากอก
โดยที่นกจะนำพาก็หาไม่
ด้วยบุตรากายินเช่นริ้นไร
ซึ่งอาศัยเกาะกินเคยชินมา
๏ ทรงมุ่งสู่หมู่ไม้ใกล้สระน้ำ
ที่งามล้ำมาลีวัลย์พันธุ์บุปผา
ขอหยุดยั้งตั้งหลักสักเพลา
ก่อนคิดหาทางต่อไปฉันใดกัน
๏ กรุงไกรลาสประกาศจัดงานใหญ่
ตามฤกษ์ชัยประเดิมเฉลิมขวัญ
ชาวนครต้อนรับกลับพงศ์พันธุ์
ราชบุตรีคนสำคัญสิ้นราคี
|
|
|
|
|
บันทึกการเข้า
|
|
|
|
|
ธนุ เสนสิงห์
|
Permalink: Re: พระสุธน มโนราห์ คำกลอน ธนุ เสนสิงห์
๏ เมื่อชำระสนานธารสวรรค์
ครบเจ็ดปี เดือน วันคืนศักดิ์ศรี
แขกเหรื่อทุกเหล่ามาเต็มธานี
ร่วมพิธีรับขวัญกัลยา
๏ ฝ่ายสาวใช้ห้าร้อยนางตั้งแถวพร้อม
มีกระออมถ้วนทุกนางวางเกศา
ด้วยล้วนมีหน้าที่หลักตักคงคา
สรงให้น้องมโนราห์วันสุดท้าย
๏ นางทั้งหมู่สู่คงคาในครานั้น
พูดคุยกันครึกครื้นชื่นมื่นหลาย
รับหน้าที่เดือนปีผ่านนานมากมาย
เสร็จสมหมายบารนีจึงดีใจ
๏ พระสุธนสนใจอยู่รู้สาระ
ใคร่ครวญจะน้อมนำทำไฉน
ฝากอนงค์ส่งสารประการใด
เมื่อสาวใช้ท้ายสุดจะรุดจร
๏ จึงตั้งจิตอธิษฐานว่า
“หากบุญญาข้านี้มีมาก่อน
กระออมท้ายหมายใจให้บังอร
แรงสองกรยกมิไหวดั่งใจจง”
|
|
|
|
|
บันทึกการเข้า
|
|
|
|
|
