[                              ระพีพัฒนฉันท์๖

                                     พะวงหา

                                คะนึงหาฤดิหวน
                                ศิตางศุ์นวลศศะซ่าน​
                                สว่างแสงรุจิวาร
                                วลาหกนะระเริง

                                นภาพราวชระผ่อง
                                สุรซ้องกวะเหลิง
                                ประกายหมอกสิเถกิง
                                ระลอกเซิ้งศิรพราว

                                พระพายพ้ออุระหมอง
                                คะนึงน้องสติหนาว
                                เพราะล้นเปี่ยมอสุร้าว
                                มิอาจกล่าวมุติครวญ

                                ระลึกถึงวจะหา
                                หทัยล้าระดะป่วน
                                เสน่ห์น้องผิวะนวล
                                พิไลล้วนสิสะคราญ

                                              ตุ้ม

      

[
                                            เพลงคิดถึง

                                สายลมหวน สายลม​หา มาขานขับ​
                                บางคราวซับ​ บางคราซ้อน​ ซ่อนทรวงไหว
                                ส่งคิดถึง​ ส่งคำถาม​ ยามห่างไป
                                แอบฝันไว้​ แอบใฝ่วาด​ หยาดสัมพันธ์

                                เอ่ยคำพร เอ่ยเคยพรม​ ชมน้ำผึ้ง
                                จิตนึกถึง​ จิตนี้ถาม​ ยามเสกสรร
                                เพราะห่างไกล​ เพราะห่วงเกิน​ เดินจากกัน
                                ที่ฟ้านั่น​ ที่ฟากนี้​ มีแต่เรา

                                เมฆพลิ้วแผ่ว​ เมฆพล้อยผ่าน ซ่านซึ้งนัก
                                เฝ้าสลัก​ เฝ้าไสล​ ให้แก่เขา
                                เดือนครึ่งดวง​ เดือนคราดับ​ ลับแสงเงา
                                ดูแสนเปล่า​ ดูเสียวปลาบ ภาพละเมอ

                                ร้อยมาลัย ร้อยมอ​บโลม โจมจูบฟ้า
                                สุดตรึงตรา​ สุดตรึงตรวน​ ชวนไผลเผลอ
                                คิดถึงนัก คิดถึงนี้ กี่รักเธอ
                                หวานเสมอ​ หวานเสมือน​ เดือนกุมภา
          
                                                      ตุ้ม
   /

[
                                     โคลงสี่สุภาพ

                                     รอยรัตติกาล

                        เพลงรำพันฟั่นร้อย..... ลมหนาว
                        ดูดดื่มดังแสงดาว..... เด่นฟ้า  
                        แสงจันทร์พร่างสกาว.....​ เกล็ดจรัส
                        เกาะเกี่ยวประกายหล้า..... โอบอ้อนอิงฝัน

                        บรรจงเจียรกอบร้อย.....​ กวินท์หวาน      
                        ประจบจูบวิมาน..... ม่านแก้ว
                        คฤหาสน์สะคราญ..... มงกุฎ    
                        ปักปิ่นผกาแพร้ว..... พู่ห้อยหอมไฉน

                        ไฟราตรีแต่งแต้ม..... แซมสรวง
                        ประทิ่นพลอยพราวพวง.....พร่างพื้น
                        กำมะหยี่หยดดวง..... กุดั่น
                        ตำหนักดินปรางปื้น..... ปริ่มน้ำตาดาว

                        ราวโพยมหยาดรุ้ง.....พรรณราย  
                        ทวยเทพทูลถวาย..... เสกสร้อย
                        รอยรัตติกาลกราย..... เกยกล่อม
                        กระหวัดระบำร้อย..... เร่งเร้าเรียกหา

                                                  ตุ้ม

[.                                              ใจรำพัน

                               เกี้ยวกระหวัด​ รัตติกาล​ ผ่านลมหนาว
                               ในยามดาว​ ดับแสง​ แห่งไอฝัน
                               เดือนเจ้าเอย​ เคยแนบ​ อิงแอบกัน
                               แม้เว้าแหว่ง​ มิหวั่น​ ฉันยังคอย

                               เคยเคลียคลอ คู่ฟ้า​ คราคืนค่ำ
                               เคยร่ายรำ​ แสงเจ้า ยามเหงาหงอย
                               ฤาเอื้อมหัตถ์​ พลัดพราก​ มาฝากรอย
                               โคลงหิ่งห้อย​ จึงเห่​ เมทินี

                               ยิ้มพยัก​ เย้าหยอก​ ดอกน้ำค้าง
                               ที่อาบปราง​ เทวา​ มาหลากสี
                               ไม้ดอกหนึ่ง​ ซึ่งบาน​  เมื่อวานนี้
                               คงประดับ​ ราตรี​ ตำหนักดิน

                               สายลมเริ่ม​ เรียงร้อย​ ทุกราวเรื่อง
                               ในย่างเยื้อง​ มิหยุด​ สุดถวิล
                               อภิเษก​ สวรรค์​ ฟั่นชีวิน
                               หอมเอยกลิ่น​ แก้มทิพย์​ ขลิบวิมาน

                                                     ตุ้ม
/

                                         กลบทตะเข็บไต่ขอน

                                                รอ

                              พระจันทร์สิแจ่มก็แย้มนะเมฆอเนกพหล
                              สว่างสกลมิหม่นมิหมองละอองไสว
                              เพราะหยดเพราะย้อยคละคล้อยคละเคล้าเสลาละไม
                              พิร่ำพิไรห​ทัยประหวั่นตะครั่นตะครอ

                               ประดับประดาอะร้าอร่ามสยามสยาย
                               บ่กลับบ่กลายขจายขจีปะอี๋ปะอ๋อ
                               ชะม้อยชะม้ายมิวายนะเห็นสิเพ็ญลออ
                               กระต่ายก็ง้อมิรอมิรั้งเพราะหวังประกาย

                               สลักเสลามิเย้ารึหยอกจะบอกเพราะห่วง
                               ก็แหนก็หวงจะหน่วงและรั้งภวังค์มิหาย
                               สลัดมิออกขยอกขย้ำระกำมิวาย
                               ระส่ำระสายจะตายสิท่าละล้าละลัง

                               สะท้านสะทกระหกระเหินเผชิญชนัก
                               มิเหมิหักกระอักกระอ่วนขบวนมิหวัง
                               เพราะเหนี่ยวเพราะหน่วงสิล่วงสิล้าพะว้าพะวัง
                               ประเดประดังรึพลั้งและเผลอละเมอจะรอ

                                                     ตุ้ม