:                                          ดอกสร้อย

                                   ขอบเอ๋ยขอบคุณ
                                   ดูอบอุ่นอ้อมขวัญของวันเหงา
                                   เพียงเศษเสี้ยวแห่งใจยื่นให้เรา
                                   ลืมความเศร้าซึ้งอยู่เพียงผู้เดียว
                                   มองเห็นฟ้าวันนี้เป็นสีหม่น
                                   เคยมีคนเคียงข้างต่างแลเหลียว
                                   กี่รู้สึกมิหายหรือคลายเกลียว
                                   ยามเปล่าเปลี่ยวปรารถนาค่ารักเอย

                                             ตุ้ม​ บุญฤทธิ์

[                              
                                               กล่อมดิน


                                 ฟ้าสีอ่อน​ ฟ้อนแสงอาบ​ ทาบหวานหวาน
                                 เมฆย้วยป่าน​ ม่านแย้มป่วน ชวนไหวไหว
                                 ลมคลอแผ่ว​ แล้วคล้อยผ่าน​ ซ่านไกวไกว
                                 รุ้งวาดใหม่​ ไร้วันหมอง​ ผ่องนวลนวล

                                 ริ้วรวยกลิ่น​ รินรื่นกลั่น​ ฝันหาหา
                                 จีบผกา​ จ้าผกาย​ คล้ายหวนหวน
                                 หยาดฝนหลั่ง ยังเฝ้าหล่น ยลชวนชวน
​                                 โลกเย้ายวน​ ล้วนยินยอม​ กล่อมดินดิน

                                                ตุ้ม​ บุญฤทธิ์

                        
                                         โคลงสี่สุภาพ
              
                                     อาสาฬหบูชา
  
                           มองเดือนเพ็ญผ่องฟ้า​     ดวงไสว
                           เจิดจรัสอำไพ​    ผ่องแผ้ว
                           อาสาฬหแขไข​     ขจีแจ่มนาเฮย
                           ปานหยาดพิลาสแพร้ว​     เพริศพร้อยพราวพรู
                          
                           ดูวาระดั่งแก้ว​     มณีกาญจน์        
                           ปฐมเทศนาทาน     ผ่องผู้
                           ครบรอบประกาศกาล​     กำเนิดมานอ
                           ธรรมสดับตรัสรู้​     บอกแจ้งแถลงถึง

                                            ตุ้ม​  บุญฤทธิ์
        

                                     เรียวกานท์

                              แพรอาภรณ์​ แห่งวัน​ อันทรงค่า
                              สะบัดพลิ้ว​ ปลิวฟ้า​ นครฝัน
                              จิตรกร​ ร่อนร่าย​ ลายประพันธ์
                              อภินันท์​ แด่เพื่อน​ ​สู่เรือนกลอน

                              ช่อกวินท์ เก็จวลี บานคลี่รัก
                              ร่วมทอถัก​ เชลง​ เพลงอักษร
                              อภิรุม​ นุ่มหนา​ แสนอาวรณ์
                              คราวออดอ้อน​ ซอนซบ​ ประจบมาน

                              แตะสีรุ้ง จากรุ้ง มาปรุงแต้ม
                              อาทิตย์แย้ม​ เมฆเย้า​ กระเซ้าขาน
                              ลมปะเหลาะ​ อ้อยสร้อย​ อ่อยลำธาร
                              เคลิ้มกับหวาน​ นานแนบ​ ได้แอบอิง

                              ดื่มด่ำกับ​ เงางาม​ ความปราณีต
                              คลอสังคีต​ กรีดกราย​ กับหลายสิ่ง
                              เสนาะคำ​ ฉ่ำนัก​ ยามพักพิง
                              รัตติกาล​ ก็ยิ่ง​ ยอกวี

                              ขอมอบเกี้ยว​ เกี่ยวกระหวัด​ ไว้รัดเกล้า
                              เนิ่นนานเท่า​ ซ่อนเร้น​ แห่งเส้นสี
                              สู่บัลลังก์​ ทะเล​ เมทินี
                              ซึ่งจะมี​ หมอกฝัน​ ฟั่นประกาย

                              เรียงร้อย​ สร้อยกานท์​ จารศิลปะ
                              กอปรเก็จ​ วัจนะ อันเฉิดฉาย
                              มงกุฎดาว​ พราวช่อ​ ล้อพระพาย
                              ฝากจุมพิต สุดท้าย​ ที่ปลายโดม

                                      ตุ้ม​ บุญฤทธิ์
​        

                
                                            คนใต้ฟ้า

                                ยามที่เราหลงเหลิงด้วยเพลิงพิษ
                               ไฟจริตลึกล้ำก็ร่ำหา
                               ทั้งหลับตื่นชื่นชมปมมายา
                               โชนประกายแกร่งกล้าอันเกรอะกรัง

                                สืบสายเลือดบรรพชนดังต้นกล้า
                                เพาะบ่ลูกปรัชญาชโลมหวัง
                                ปณิธานหนึ่งห้วงแห่งรวงรัง
                                คราฝนหลั่งรินแต้มกลางแก้มดิน

                               ไม้ช่อหนึ่งซึ่งบานมานานนัก
                               ยังสลักปักทรวงห่วงถวิล
                               เราคือเราแรกคบจบชีวิน
                               หวานไม่สิ้นไม่สุดมนุษย์ชน

                               ขณะที่ชลอร่างอย่างเชื่องช้า
                               เนิ่นนานและนุ่มหนาใต้ดาวหม่น
                               เมทินีนั้นสุดจะหลุดพ้น
                               ดำเนินบนรอยทรายสู่ปลายทาง

                               ด​วงตะวันวาววับระยับแสง
                               คงส่งแรงแห่งหวังยังเรือนร่าง
                               แพรหมอกดอกเหมยเคยเคว้งคว้าง
                               มืดสว่างวังวนต้องค้นคว้า

                              ใบหญ้าที่ชอกช้ำจะชูหยัด
                               ปฏิวัติวันนี้อย่างมีค่า
                               ถึงมิสูงเทียมหลักศักดินา
                               ขอมีฟ้าเดียวกันเแค่นั้นพอ
                
                                     ตุ้ม​  บุญฤทธิ์

                                              
                                    กลบทกบเต้นต่อยหอย

                                              พรฟ้า

                              ม่านแพรฟ้า​ มาพรมฟ้อน​ โอบอ้อนมิตร
                              เทพประสิทธิ์​ ทิศปรุงแสง​ เติมแต่งฝัน
                              โค้งรุ้งวาด​ คาดร้อยหวาน​ สราญกัน
                              อรุณกลั่น​ อรัญกลิ่น​ ​ขับพิณพร​ม  

                              ปิ่นดอกรัก​ ปักดิ้นริ้ว​ ​จูบทิวไม้
                              พิลาสไกว​ พิไลแกว่ง​ แจรงฉม
                              มิตรทุกคน​ มนตร์ทั่วคุ้ม​ นุ่มภิรมย์
                              สุขห่อห่ม​ สมห้วงหาว​ สกาวดิน

                                                   ตุ้ม

                                        กลบทมังกรคาบแก้ว

                                                   เพ้อ

                               ขวัญเอย.โอ้​ เคยมอบ​ ปลอบ.เอยขวัญ
                               หาห่วง.กัน ฟั่นถัก​ มัก.ห่วงหา
                               ตราตรึง.จิต​ มิตรฉัน​ มั่น.ตรึงตรา
                               เธอมี.ค่า​ ฟ้านี้​ ขอ.มีเธอ

                               กล่อมเพลง.ค่ำ ฉ่ำหวาน​ ซ่าน.เพลงกล่อม
                               เผลอไผล.พร้อม​ ยอมให้​ ยาม.ไผลเผลอ
                               เจอเจอะ.เจ้า​ เฝ้าหา​ มา.เจอะเจอ
                               ทรวงล้น.เอ่อ​ เพ้อหนัก​ รัก.ล้นทรวง

                                              ตุ้ม​ บุญฤทธิ์
      

[                                   ภุชงคประยาตฉันท์๑๒

                                            วิรงรอง

                               วิรงรองระรึงตา​    พเยียฟ้าสะคราญนวล
                               ผอบร่ำขจรหวน​    ภมรป่วนแมลงปอง

                               อนิลฟ้อนกระห​วัดฝัน​    ลออกลั่นหทัยผอง
                               ผกาดินถวิลครอง​    กุดั่นแก้วมณีกาญจน์

                                 ​        ตุ้ม​ บุญฤทธิ์

                                        โคลงนาคบริพันธ์

                                              ฝากฝัน

                                แพรแดดแสดส่องฟ้า​    คราอรุณ
                                คราแอร่มแซมละมุน​     หมอกม้วน
                                หมอกเหมยม่านสกาวหนุน​    นวลส่อง
                                นวลสาดหยาดหยดถ้วน​   ถั่งล้อชโลมดิน

                               ชโลมดังดุจเก็จแก้ว​     แววดาว
                               แววเด่นเพ็ญสกาว​ ​   เกี่ยวก้อย
                               เกี่ยวกอดกระหวัดหนาว    รักสู่
                               รักส่งกำซาบร้อย​     ร่วมฟ้าฝากฝัน

                                           ตุ้ม​ บุญฤทธิ์