อันการทำความดีย่อมมีค่า
แต่ทำดีเอาหน้าหาดีไม่
จงทำดีเพื่อดีเกิดที่ใจ
แม้นว่าใครมิมองยกย่องเรา

ใจของตนย่อมรู้อยู่แก่จิต
คนอาจคิดเพ่งโทษด้วยโฉดเขลา
กล่าวเยาะเย้ยถากถางอย่างดูเบา
มิควรเอามาใส่ใจของตน

จงทำดีเพื่อดีเถิดมีค่า
เทวดาสาธุส่วนกุศล
จักเป็นสิ่งเชิดชูคู่กมล
ทั้งเบื้องล่างเบื้องบนล้นยินดี

พ่อค้าล๊อตเตอรี่ ที่ออกมาประกาศเก็บล๊อตเตอรี่ที่ถูกรางวัลที่หนึ่งถึง ๑๕ ใบ ๙๐ ล้าน
ไว้ให้เจ้าของ วันนี้ถูกสังคมสงสัย ตั้งคำถาม กุเรื่องเรื่องขึ้นมา....งานนี้ต้องรอผลการพิสูจน์
ทองแท้ไม่พรั่นไฟ  ถ้าเป็นเรื่องจริง คนที่ถูกรางวัลสมควรต้องเปิดเผยตัว เพื่อแก้ข้อสงสัย
ถ้ายังเก็บตัวเงียบ  ก็คงจะเห็นแก่ตัวเกินไป.....ใช่มิใช่...

สริญ  สิริรัฐ


 :020: :059: :068:

ครั้งหนึ่งในชีวิต



เมื่อประมาณยี่สิบปีก่อน  เพื่อนผมคนหนึ่ง มาหาผม  พร้อมกับกระดาษที่เขียนตัวเลขไว้สี่ห้าตัว

บอกผมว่า ฝากซื้อหวยหน่อย พร้อมกับเงินหนึ่งร้อย   ผมกางออกดูแล้วก็บอกว่า โอ๊ยย  มันไม่ถูกหรอก

อย่าไปซื้อเล้ย  เสียเงินเปล่า  เก็บเงินไวใช้ประโยชน์อย่างอื่นดีกว่า ภายหลังจากพูดเหตุผลต่างๆนาๆ

ว่าไม่สมควรจะหมดเปลืองเงินไปเพราะเรื่องพวก ในที่สุดเพื่อนผมก็ยอมเชื่อและกลับไป(คือไม่ได้ซื้อ)

หลายวันต่อมาพอใกล้หวยออก  ผมก็จัดการซื้อหวย(เลขที่ตัวเองชอบ)  แล้วเลยแถมซื้อเลขที่เพื่อน

ผมเอามาฝากซื้อด้วย ตัวละ 20 (ซื้อเผื่อๆไปงั้นแหละ)  

หลังจากวันหวยออก  ปรากฏว่าเลขที่เพื่อนผมเอามาให้ซื้อนั้น ดันถูกเลขท้ายสองตัวด้วย  

ได้เงินมาพันสามร้อยบาท

ผมก็มานั่งคิด เอาไงดีวะเนี่ยะ  ดันไปบอกว่าเลขเขาไม่ออก  ถ้าเพื่อนรู้เข้าคงโดนด่าหาว่าขัดโชคลาภแน่ๆ

หลังจากคิดอยู่ไม่นาน ในที่สุดผมก็ตัดสินใจ  เอาเงินทั้งหมดที่ได้จากการถูกหวยรั้นไปให้เขา

พร้อมกับบอกว่า เลขที่เขามาฝากซื้อนั้น มันถูกสองตัวนะ เพราะผมแทงเผื่อเขาด้วย  เลยเอาเงินมาให้

(ความจริงไม่ได้แทงเผื่ออะไรทั้งนั้น  เงินทั้งหมดที่ถูกก็มีอยู่แค่นั้น  ผมเองก็ไม่ได้อะไรซักบาท)

เพื่อนผมเขากรับไว้แล้วบอกว่า แปลกดี   เรื่องขแงผมก็มีอยุ่เท่านี้แหละ

(เรื่องนี้เป็นเรื่องจริง  แต่เงินแค่พันสามร้อยบาทเท่านั้น  ไม่ใช่เงิน 90 ล้านบาทแบบในข่าวนี้)

แต่ปัจจุบันนี้ ผมไม่ได้เล่นหวยแล้ว  เลิกมาเกือบยี่สิบปี   

้เพราะฉะนั้น  ถ้ามีใครมาบอกเลขอะไร  ต้องรีบปฏิเสธไว้ก่อนว่าเราไม่ได้

ไม่เช่นนั้นเดี๋ยวเผื่อเลขถูก  เขาอาจจะมาทวงบุญคุณเอาได้ว่า ได้บอกเลขเราให้ถูกแล้ว  ต้องป้องกันไว้ก่อน

จะได้ไม่มีบุญคุณอะไรต่อกัน

สริญ  สิริรัฐ


 :020: :059:

 


อันความจริงมิใช่สิ่งทีีเสแสร้ง
แม้นแจกแจงร้อยหนมิหล่นหาย
เพราะความจริงย่อมเป็นสิ่งที่ไม่ตาย
บ่คืนคลายกลับกลอกล่อหลอกลวง

แต่ความเท็จก็เหมือนเพชรปลอมแตกร้าว
บ่แกร่งกร้าวทนทานนานสักช่วง
เพราะข้างนอกสดใสข้างในกลวง
คนทั้งปวงรู้แกวแล้วก็พัง

ว่าไปนะ
(กาพย์ยานี ๑๐ สริญชาติย์)


นั่ง...เขียนบทกลอน     มอบให้หล่อนคนสำคัญ
ที่....จิตผูกพัน           เฝ้าใฝ่ฝันเนิ่นนานมา
รัก...ปานดวงใจ         ชาติภพไหนจะเสาะหา
เธอ....คือแก้วตา        ปรารถนาครองคู่เคียง

เมื่อ....แรกได้พบ       สายตาสบโสตยินเสียง
้เฝ้า....เพ้อฝันเพียง      ใจเผดียงเผยล้านคำ
จิต.....เกิดผูกพัน         เก็บไปฝันนานฉนำ
ซึ้ง.....ตรึงจดจำ          เฝ้าตอกย้ำบ่เว้นวาย

อยาก.....เผยคำนี้        เอื้อนวจีสื่อความหมาย
จาก.....ห้วงใจชาย       มอบเพียงกายและใจจอง
ขอ......ส่งความรัก       แจ้งประจักษ์เป็นเจ้าของ
สู่.......ใจทุกห้อง        ปองนรินทร์ถวิลนาง.

สืบสานหน่อย  เกรงจะสูญหาย
จังหวะอ่าน   1/3  3/3

สริญ  สิริรัฐ


 

อ่านแล้วต้องคิด


เพลินเที่ยวชมขุนเขาลำเนาไม้
ผลิดอกใบสวยงามเมื่อยามสาย
หมู่ภมรโผผินบินเรียงราย
เกาะที่ปลายดอกช่อละออวาม

ประกายแดดแผดผ่องส่องสายน้ำ
ปลาผุดดำว่ายวนอยู่ล้นหลาม
ฟ่อฟองคลื่นลื่นริ้วเป็นทิวงาม
ฝูงวัวตามทุ่งหญ้าก้มหน้าเล็ม

ผ่านเนินดินหินแดงช่างแข็งเข้ม
ยิ่งปรีด์เปรมดอกอ้อล้อดอกเข็ม
สูดโอโซนหายใจให้อิ่มเต็ม
ขาดไอเค็มกลิ่นเชื้อเกลือทะเล

พลางนึกถึงดวงหน้าสาวตากลม
ยืนตากลมเหมันต์ยิ้มฟันเก๋
ทั้งน้องนุชน้องมดน้องรถเมล์
เธอยิ้มเท่กว่าใครทั้งไทยแลนด์

ชวนมาอยู่บ้านนอกกินจอกแหน
ติดอยู่ที่พ่อแม่แกหวงแหน
ห่วงลูกสาวราวไข่ในรังแตน
คิดเป็นแฟนลำบากทั้งยากเย็น

จำต้องฝืนใจผละและละเว้น
ตามกฏเกณฑ์ต่างต่างอย่างที่เห็น
มาอยู่ดงป่าเขาเนาลำเค็ญ
เพราะจำเป็นดอกหนอ ออเจ้านาง

สริญ  สิริรัฐ

  :059:

สังขารมิเที่ยงแท้  อยู่ทน
คนย่อมแก่ชรากาย   เหี่ยวแห้ง
กรำวัยผ่านแดดฝน    หลายศก
ประสบฤดูแล้ง        เหือดเนื้อหดหนัง

สังขารสาวหนุ่มพริ้ง-   เพราวัย
ใจกระชุ่มกระชวย      ดุจไม้
ยามแรกผลิกิ่งใบ       และดอก
เสริมแต่งเติมโลกให้    ผลิแย้มสวยงาม.

      

สริญ  สิริรัฐ


 :059: :059: :059:

ฉันทลักษณ์หลักไทยที่ใช้แต่ง
อาจเปลี่ยนแปลงไปบ้างโดยสร้างสรรค์
ด้วยมุ่งหมายหลายพจน์บทประพันธ์
ให้ต่างกันแตกกิ่งเกิดสิ่งดี

เอาของเก่ามาแจมแต้มเป็นใหม่
แต่ยังใช้ของเก่าเนาวิถี
ใหม่กับเก่าคู่กันจวบพันปี
มิได้มีสิ่งใดให้ขัดเคือง

ใช่เสกสรรมากลบเพื่อลบล้าง
ทั้งสองอย่างคงคู่ผู้ปราดเปรื่อง
หมายผดุงศิลป์ไทยให้รุ่งเรือง
อนันต์เนืองอนัคค่าอย่ารู้คลาย.


โคลงกลอนหลายแบบชี้   เคยชม
ของเก่าอันนานนม          แบบแจ้ง
ของใหม่ผลิตผสม          ตามแบบ-ท่านเอย
หาใช่จะขัดแย้ง             แบบเบื้องโบราณ

ของเก่าเราก็ใช้            ตามชิน
ของใหม่แปลกยลยิน      หัดบ้าง
หาใช่จะติฉิน               ของเก่า-เขานา
ของใหม่มิอวดอ้าง         อาจเอื้อมทะยานผยอง





 

คืออดีตที่ลาร้าง  แรมไกล
คนที่ทำเพื่อไทย   มิน้อย
ป่านฉะนี้อยู่ไฉน   มิบอก ข่าวนา
ดาวเคลื่อนวันเดือนคล้อย   กู่เฝ้าฝันถึง

คะนึงความหลังก่อน   เปลี่ยนแปลง
เศรษฐกิจทะมัดทะแมง   บ่งชี้
ไทยหมายทะยานทแยง   เทียมชาติ  อื่นเอย
เขียวข่มทุนไทยซี้       แม่นแม้นเมินสรวง

ดวงไทยปีใหม่ฟ้า        อำไพ  เถิดนอ
รัฐบอบประชาธิปไตย์    เบิกบ้าน
ดวงเมืองสว่างไสว        สวรรค์ส่ง  เสริมนา
เสริมเพื่อไทยนับล้าน    กลับฟื้นคืนคง.

มันคิดอะไรไม่ออก  อารมณ์กลอน  อารมณ์โคลง ไม่รู้มันหายไปไหนหมด ต้องฝืนใจแต่ง....


สริญ  สิริรัฐ


 

ย่ำเย็นเห็นฟากฟ้า      สูรย์ฉาย
เย็นย่ำอ่อนประกาย    แดดแห้ง
ค่ำลงนกกาหหมาย     บินกลับ รังนอ
ลงค่ำราตรีแว้ง          ครอบฟ้ายาวยืน

ค่ำคืนดื่นดึกได้         ชมจันทร์
คืนค่ำรอคอยวัน         ปะหน้า
อกหนาวจวบจาบัลย์    ผันผ่าน
หนาวอกเป็นเองอ้า     แอบอ้างลมหนาว

ยิ่งร้าวใจยิ่งรั้น          ลืมฤา-รักเอย
ร้าวยิ่งไยกระพือ        พิษบ้า
คิดลืมอกทำหือ         ในสั่ง
ลืมคิดลิขิตฟ้า           อ่าโอ้ออมฝัน

หวั่นใจคนห่างโพ้น      พานพบ-ใครแล
ใจหวั่นหากประสบ      คู่ข้าง
รักไฉนจะติดลบ         เพราะห่าง นุชเอย
ไฉนรักจะเลือนล้าง     หลบลี้เลยลา

รุ่งเช้าพาแดดย้ำ     สุริโยสมัย
เช้ารุ่งอุ่นอโณทัย       กลับย้อน
ดุจวันผ่านเลยวัย        วนกลับ-อีกนา
วันดุจราตรีอ้อน          โอบฟ้าคว้าคลาย.

โคลงเหงาลึก....

สริญ  สิริรัฐ


 

ครวญโคลงถึงหนึ่งซึ้ง  ทรามวัย
โคลงฝากสื่อความใน   สู่น้อง
สื่อรักออกจากใจ        คนแต่ง
รักฝากโคลงร่ำร้อง      เพื่อให้นุชเห็น

คงเป็นกรรมพี่แล้ว      นุชเอย
นุชอยู่สุขเสบย          ที่บ้าน
บ้านนุชหมื่นชายเชย-   ชมแวะ เวียนนา
เว้นพี่ทรงสะท้าน        สุดเข้าไปถึง

รำพึงครวญพร่ำเพ้อ    รำพัน
รักจากไปนานวัน        ห่างน้อง
ใจนุชอย่าเหหัน         เป็นอื่น
นุชเปลี่ยนใจพี่ต้อง     แตกแล้วแหลกสลาย

รำบายความจากห้วง    ดวงมาน                     รักมากเกิดอาการ       ห่วงเจ้า
ห่วงหวงเปรียบวิญญาณ  ตามติด-นุชแล        ทุกค่ำคืนพี่เฝ้า          บ่นเพ้อฝากฝัน.


สริญ  สิริรัฐ


    :020:    :059:

ครวญโคลงคิดฝากฟ้า  ปลอบขวัญ
ใครหนึ่งเคยรำพัน       เพียบเฝ้า
ส่งรักสื่อผูกพัน          โน้มจิต
ใจยิ่งคิดแนบเคล้า      นิ่มเนื้อนวลสงวน

รำจวญจมจิตจ้าน       ชิดเชย
คำหนึ่งคำนึงเปรย      ปอกป้อน
หย่ารักอย่าลาเลย      เลือนหลับ-เสียนา
คำที่คิดออดอ้อน        โอ่โอ้โฉมศรี

ฤดีมีคั่งค้าง             ครวญคิด
ใครหนึ่งคอยสะกิด     ดั่งแกล้ง
รักเอ๋ยอย่าลงฤทธิ์     จนเจ็บ-ลึกนอ
ยามว่าฟ้าคราแล้ง      ปลูกต้นรักไฉน

ดวงใจลาญแหลกแล้ว   สุดทน
คำหนึ่งเคยเวียนวน       บอกเจ้า
บัดนี้กลับอับจน          การเอ่ย
ใจพอกพิษรุมเร้า        เจ็บขั้วหทัยมหันต์.

ดวงจันทร์ยังแจ่มฟ้า      อย่างเคย
ดาวเด่นดวงยังเชย-      ชื่นข้าง
เมฆหมอกอิงเขนย       ลมพัด-โบกนา
เว้นแต่กระต่ายร้าง        หลบเจ้าแขไข.


สริญ  สิริรัฐ

 :059:   :020:   

นวลไกลมิอาจคว้า   สุดฝัน
ปานหนึ่งปองชมจันทร์    เนื่องเจ้า
กระต่ายบ่หมายหัน     ตีจาก
คำบอกตำนานเคล้า   โศกสร้างปางหลัง

ภวังค์พันพร่ำเพ้อ     รำพึง
อวลอกเอินคำนึง     โอบเอื้อน
สู่ฝันสุขฝันถึง        ยังห่าง
ร้อยปาดนัยตาเปื้อน  เปียกด้วยน้ำตา.

กานดานิวาสน์แล้ว    หนใด
เพียรส่งกำลังใจ       จ่อน้อง
หวังรักจักสดใส        ในอีก ภพนอ
คือกระต่ายหมายเพียงจ้อง  จูบเจ้าจอมขวัญ.

สริญ  สิริรัฐ

        :059:

เพราะอยากเป็นคนที่มีเสน่ห์
แม้นด้วยเล่ห์เหลี่ยมกลแห่งมนต์ขลัง
หมายเป็นที่รักใคร่ไม่ชิงชัง
คือความหวังของผู้รู้รูปทราม

ด้วยหน้าตาไม่เลิศแต่เกิดแล้ว
จึงไร้แววหวานรักมาทักถาม
ครองตัวโสดเรื่อยไปมิได้ความ
ลุเลขสามหลักสี่มิมีใคร

หวั่นวิตกอกผวาหาคนรัก
ยากเย็นนักหนักหนากว่าหาไหน
มิประสบพบคู่คนรู้ใจ
ทำฉันใดหนอเราจึงเข้าวิน

เพียรหาของลองเล่ห์เสน่ห์ไสย
อาจสมหวังดังใจใฝ่ถวิล
น้ำมันพรายสีผึ้งซึ่งเคยยิน
ระรวยกลิ่นอีกขุนแผนแสนเมตตา

จำตัดใจจ่ายทรัพย์จับจ่ายซื้อ
ผลนั้นคือความหวังที่กังขา
จะมีไหมใครหมายร่วมชายคา
สวดคาถาเสกเป่าเอาด้วยมนต์



สริญ  สิริรัฐ

 :059: :059: :059:

นั่งอ่านกลอนที่ตนคิดค้นแต่ง
หลายหลากแหล่งแห่งวาทผงาดศิลป์
ด้วยดวงจิตจมปริ่มอิ่มเอมวิญญ์
ตามเคยชินเก่าก่อนยามย้อนยล

ช่างภูมิอกภูมิใจกระไรนัก
กลอนที่รักหลอมฤทธิ์ผลิตผล
ผ่านช่วงกาลยานยาวร้อนหนาวปน
กลับเอ่อล้นสุดแสนมิแม้นใด

เรื่องอารมณ์คนเขียนแวะเวียนอ่าน
มัวเมาสารศิลป์เสิร์ฟเติบไฉน
คำติชมถมทับระงับไกล
ยากเปิดใจจ่อจดรสวิจารณ์

จึงเมามัวพรั่งพร้อมแวดล้อมอาตม์
ด้วยรสชาติจืดเจือมิเผื่อหวาน
เหมือนขาดมนต์ดลศิลป์ปะวิญญาณ
ผู้เสพกานท์เพียงมองจำต้องเมิน

สริญ  สิริรัฐ

 :059: :059: :059: